Ήταν ένα συνηθισμένο απόγευμα. Του μίλησα μια μέρα πριν και του είπα πως θα είμαι στο χωριό του αρραβωνιαστικού μου για όλο το τριήμερο. Θα τα λέγαμε λοιπόν απ’ το κινητό.
Ήταν μια ιδανική μέρα. Το είχα σκεφτεί πολύ καλά. Είχαν περάσει ήδη δύο μήνες και δεν άντεχα άλλο μακριά του. Όλα φάνταζαν τόσο δύσκολα. Δεν υπήρχαν ανοιχτοί δρόμοι για μας. Τόσο μακριά κι όμως τόσο κοντά…
Ήταν ένα όμορφο ταξίδι. δεν σκεφτόμουν το μετά το γιατί… ήξερα. Σκεφτόμουν μόνο ότι θα του έδινα εκείνα τα πέντε λεπτά που ζητούσε. Ότι θα του έδινα εμένα. Μετά βίας κατάφερα να ξεφύγω από τον κλοιό της ζωής μου. Ήμουν στο λεωφορείο.. κοιτούσα έξω απ’ το παράθυρο. Τι έκανα; Πού πήγαινα; Πόσο λάθος ήταν όλο αυτό; Όλα τα ήξερα, αλλά αυτή η συνεχής του ερώτηση για το πότε θα με δει, αυτή η επιθυμία μου για το πότε θα τον δω, έκανε το μυαλό μου να σκέφτεται μόνο εσένα. Δεν ήξερα καν αν θα τον βρω. Παράτολμα όλα. Σαν όλο αυτό που αναπτύχθηκε μεταξύ μας. Παράτολμο και παράλογο.
Έβγαλα το κινητό απ’ την τσάντα και του έστειλα ένα μήνυμα. «Πού είσαι μωρό μου;». Δεν πήρα απάντηση. Εξάλλου δεν είχε σήμα. Λίγες ώρες με χώριζαν από κοντά του. Πέρναγαν τα δευτερόλεπτα τόσο αργά… Το walkman μου έπαιζε διαρκώς το τραγούδι που στο μυαλό μου το τελευταίο διάστημα. El corazon.. Χανόμουν στη μουσική κι είχα ξεχάσει το κινητό μου που χτυπούσε μέσα στην τσάντα. «Δουλεύω μωρό μου. Δουλεύω και σε σκέφτομαι…», έλεγε το μήνυμα που αποθηκεύτηκε στο κινητό μου.
Έφτασα αργά το απόγευμα. Ήταν ένα ιδανικό απόγευμα. Έβρεχε αλλά δεν έκανε κρύο. Πόσες φορές δεν μας είχα ονειρευτεί στη βροχή. Φορούσα ένα μαύρο κολάν, ψηλοτάκουνες ψηλές μπότες, ένα μπλουζάκι που θα του έδινε πλήρη οπτική άποψη για την έλλειψη βαρύτητας που κάθε φορά έλεγε πειράζοντας με, κι ένα κοντά δερμάτινο μπουφανάκι. Ευτυχώς που είχα πάρει μπουφάν αλλά αν και πως θα βρέχει δεν είχα φροντίσει να πάρω ομπρέλα. Περπατούσα στη βροχή.
Δεν θα ήταν δύσκολο να τον βρω. Σταμάτησα απέναντι από τη δουλειά του, σε απόσταση ασφαλείας, σε απόσταση αναπνοής. Δεν ξέρω τι ένιωθα.. μάλλον φόβο. Το κινητό μου χτύπησε κι ήταν αυτός. Με έπαιρνε τηλέφωνο. Τι να έκανα; Να το σήκωνα; Πώς να μιλήσω; Τότε τον είδα. Βγήκε έξω απ’ το μαγαζί. Κοιτούσε το κινητό του. Λίγα δευτερόλεπτα μόνο. Το έβαλε στην τσέπη και ξαναμπήκε μέσα. Τα πόδια μου είχαν κοπεί. Καθόμουν εκεί απέναντι τον κοιτούσα και έβρεχε.
Γαμότο! Χρειαζόμουν ένα ποτό οπωσδήποτε. Περπάτησα λίγο πιο κάτω… Μπήκα στο πρώτο μπαράκι που βρήκα μπροστά μου. Δεν μ’ ένοιαζε τι και πως.. μπήκα. Έκατσα στο μπαρ.. παρήγγειλα και πήρα τηλέφωνο στο ξενοδοχείο να επιβεβαιώσω την κράτηση μου. Τι πήγαινα να κάνω; Του έστειλα μήνυμα. Αν έκανα κι άλλες σκέψεις ίσως δεν το έκανα ποτέ. «Βγες απ’ το μαγαζί, προχώρησε πέντε καταστήματα δεξιά και μπες στο πρώτο μπαράκι που θα βρεις». «Είσαι τρελή; Γιατί μου το κάνεις αυτό μωρό μου; Θες να τρελαθώ;».
Δεν ξαναέστειλα. Αν ήταν να έρθεις θα ερχόσουν, αν όχι ίσως δεν έπρεπε να γίνει. Ήταν ένα σκοτεινό μπαράκι σε κοκκινόμαυρα χρώματα, χαμηλό φωτισμό, απαλή μουσική. Έπινα το ποτό μου όταν άκουσα την πόρτα του μαγαζιού να ανοίγει και να βάζει μέσα ακόμα και τον ήχο της βροχής. Δεν κοίταξα.. βήματα κι η αίσθηση κάποιου να στέκεται πίσω μου. Πάλι δεν γύρισα. Ήξερα πως ήταν αυτός. Έκατσε δίπλα μου χωρίς ούτε μια λέξη. Γύρισα το βλέμμα μου κι ήταν η πρώτη φορά που τον κοιτούσα στα μάτια. Κι όλα γύρω σταμάτησαν.. Η μουσική, ο μπάρμαν, οι θαμώνες, όλα σώπασαν…
Δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα κοιταζόμασταν έτσι απλά, όταν.. μου έπιασε το χέρι, έσκυψε στο αφτάκι μου και μου είπε:
- «Το ‘ξερα μωρό μου. Το ‘ξερα πως θα σε δω!»
Επιτέλους! άκουγα αυτήν την τόσο αισθησιακή φωνή από τόσο κοντά.. την δικιά του φωνή, κάθε φορά που μιλούσαμε στο τηλέφωνο έλιωνα ακούγοντας τον. Και να τώρα που ήταν εκεί δίπλα μου. Μπορούσα να τον αγγίξω.. ήταν ζωντανός.. Ήταν το πιο ζεστό φιλί. Το πιο ερωτικό. Το πιο γλυκό… τόσο που χανόμουν. Νόμιζα πως έχω πυρετό. Έπρεπε να συνέλθω απ’ το σοκ και να ζήσω για λίγο όλο αυτό που τόσο καιρό το θεωρούσα αδύνατο.. λίγο χρόνο μαζί του.
Ήταν πιο ψύχραιμος ή έστω έτσι έδειχνε. Ήταν οι πιο αμήχανες στιγμές. Ήπιαμε μετά βίας δύο ποτά, συζητήσαμε ένα σωρό άσχετα θέματα, μα δεν νομίζω πως κανείς απ’ τους δύο άκουγε τίποτα από τη συζήτηση. Βγήκαμε απ’ το μπαρ. Κανείς μας δεν ήθελε να αποφύγει τη βροχή.. Με τράβηξε στην αγκαλιά του. Οι ανάσες μας μπερδεύτηκαν και τα χέρια του κόντευαν να μου κόψουν την αναπνοή.. Με φιλούσε, με δάγκωνε, με έσφιγγε πάνω του κι η βροχή έπεφτε ασταμάτητα. Είχαμε γίνει μούσκεμα.. Ήταν το πιο απλό ξενοδοχείο. Το πιο απλό δωμάτιο.. Ήταν οι πιο όμορφες στιγμές.. Ήταν άντρας.. ο άντρας που ποθούσα τόσο καιρό.
Πήγα μπροστά στον καθρέφτη παίρνοντας μια πετσέτα να σκουπίσω τα νερά. Ήρθε πίσω μου. Οι φιγούρες μπροστά στο καθρέφτη σαν σε ταινία. Έσκυψε και φίλησε το λαιμό μου. Τα χείλη του καυτά. Χωρίς να πάρει λεπτό τα μάτια του από τα είδωλα μας πέρασε τα χέρι του μπροστά και με μια κίνηση ξεκούμπωσε τα κλιπάκια της μπλούζας μου. Δοκίμασα να γυρίσω… δεν μ’ άφησε.. ξεκούμπωσε το σουτιέν μου. Το πέταξε κάτω. Πήρε την πετσέτα απ’ το χέρι μου κι άρχισε να σκουπίζει το κορμί μου.. Τα μαλλιά μου έσταζαν.. ολόκληρη.
Τα βρεγμένα του ρούχα κολλούσαν στην πλάτη μου. Δεν άντεχα.. τον ήθελα. Τον ήθελα στο κορμί μου. Ήθελα να μου κάνει έρωτα. Ήθελα να τον νιώσω μέσα μου. Γύρισα. Τα χείλη μου βρήκαν τα δικά του. Τον ήθελα τόσο που τον μισούσα. Τον δάγκωνα. Ένιωσα αίμα στη γλώσσα μου.. τα χείλη μου κατέβηκαν στον λαιμό του. Ήθελα να γευτώ όλο του το κορμί..
Με σήκωσε και με κόλλησε στον τοίχο. Με κοιτούσε στα μάτια. Με χάιδευε παντού κι εγώ έτρεμα. Τα χείλη του έφτασαν στο στήθος μου. Οι ρώγες μου φυλακίστηκαν μέσα τους. Τα χέρια του με έγδυσαν σχεδόν χωρίς να το καταλάβω. Κι έμεινα εκεί.. γυμνή μπροστά του.. Ήταν έρωτας. Ήταν αυτός που σκούπισε τα νερά με τη γλώσσα του από πάνω μου. Με ζέστανε που έκαιγα γι’ αυτόν.
Με έριξε στο κρεβάτι κι έκατσε δίπλα μου. Σε κάθε κίνηση μου να τον αγγίξω. Με απωθούσε. Χώθηκε μέσα στο στήθος μου.. η ανάσα του καυτή. Οι αισθήσεις μου παραδομένες.. εγώ παραδομένη.. στα χέρια του. Ένιωσα τα δάχτυλα του να αγγίζουν το μουνάκι μου, να χάνονται μέσα μου. Τα δόντια του να δαγκώνουν τις ρώγες μου. Του ζητούσα να μην με τυραννάει αλλά δεν άκουγε. Δεν άκουγε και δεν μιλούσε.
Ήταν το δωμάτιο που γέμισε αναστεναγμούς όταν τα μπουτάκια μου γέμισαν φιλιά, όταν η γλώσσα του άγγιξε την κλειτορίδα μου, όταν μ’ έκανε να χύνω ασταμάτητα. Ήταν ηδονή, πάθος. Να τον έχω γυμνό σ’ ένα κρεβάτι και να είμαι πάνω του. Να νιώθω τον πούτσο του. Να μπορώ να τον νιώσω. Τα χέρια του έσφιγγαν το στήθος μου η ανάσα του βαριά. Το βλέμμα του πάντα καρφωμένο στα μάτια μου..
Τον φιλούσα και τα χέρια μου διαπίστωναν πόσο καυλωμένος ήταν. Ήθελα τρελά να νιώσω στα χείλη μου το πόσο.. και δεν άντεχα άλλο. Ήταν ολοκλήρωση όταν τον πήρα στο στόμα μου.. όταν ένιωσα τον πούτσο του στα χειλάκια μου, στη γλώσσα μου. Τον έγλειφα και τον κοιτούσα. Τρελαινόμουνα να βλέπω αυτές τις εκφράσεις στο πρόσωπο του. Ήταν λύτρωση όταν μ’ έριξε κάτω και με φιλούσε χωρίς σταματημό. Όταν ένιωσα τον πούτσο του να μπαίνει αργά μέσα μου.. τόσο αργά.
Ένιωθα κάθε εκατοστό του να χάνεται μέσα στην καυτή μου σάρκα. Τα χέρια μου τον κρατούσαν σφιχτά. Τα νύχια μου τρυπούσαν το στέρνο του. Κι αυτός εκπλήρωνε όλο αυτό που τόσο καιρό έβλεπα στα όνειρα μου. Μου έκανε έρωτα. Έμπαινε μέσα μου ξανά και ξανά. Άφηνε να ανακτήσω την αναπνοή μου και ξανά χανόταν μέσα μου πιο άγρια κάθε φορά. Με κατακτούσε. Ήταν... το μωρό μου. Έσκυβε και με φιλούσε. Χωνόταν στο λαιμό μου κι ένιωθα καυτή την ανάσα του, ιδρωμένο το κορμί του κι εγώ.. ένα μαζί του.
Ήταν όλο το βράδυ που κάναμε έρωτα. Ασταμάτητα. Τον ένιωθα να συσπάται μέσα μου κάθε φορά που έχυνε. Με ένιωθε να χάνω τον κόσμο κάθε φορά που τελείωνα γι’ αυτόν. Γεύτηκα κάθε εκατοστό του. Κατέκτησε κάθε σημείο του κορμιού μου.. Ήταν η ένταση κι η εξουθένωση. Ήταν που χάθηκα σ’ έναν γλυκό ύπνο στην αγκαλιά του.. Ξυπνούσα και τον έβλεπα να με κοιτάζει.. Το ζούσα.. Αυτήν την αγκαλιά την είχα τόσο.. και την απολάμβανα.
Ήταν που ξημέρωσε και ξυπνήσαμε μαζί.. Ήταν αυτό που ζητούσε απεγνωσμένα.. Ήταν που ένιωθα τόσο πόνο. Τον ξαναπήρε ο ύπνος. Ήμουν εγώ που τόσο αθόρυβα βγήκα από το δωμάτιο..
Ήταν ένα όνειρο!
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.