Θα υπαρξει ενα ακομη, τελευταιο μερος...

Με λένε Νίκο και την γυναίκα μου Ελένη. Τυπική σαραντάρα, 1.68 με ωραίο κορμί απ τα γυμναστήρια. Έχω δημοσιεύσει ιστορίες με τις περιπέτειές μας και τη βρίσκω πολύ να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου. Γι’ αυτό θα σας πω την τελευταία μας περιπέτεια, που σας διαβεβαιώνω είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Ήταν Μάιος, τέλη του μήνα και έκανε ζέστη για την εποχή. Επέστρεφα στην Αθήνα μετά από ένα διήμερο βαρετού σεμιναρίου και ομιλιών που είχε οργανώσει η εταιρεία που δουλεύω, για τα στελέχη της, στα κεντρικά γραφεία στη Θεσσαλονίκη.

Πέρασε μήνας αφού έμαθα το όνομα του, και κάπως έτσι συνεχίζει η ιστορία μας...

Διαβάζοντας τις ιστορίες των φίλων αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μου συνέβη το Νοέμβριο του 2017. Είναι μια ιστορία καύλας και παροξυσμού που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Ήμουν στα γόνατα, ολόγυμνος, δεμένος σφιχτά με τα χέρια τεντωμένα μπροστά, το επάνω μέρος του κορμιού μου ξαπλωμένο στο κρεβάτι και τα αρχίδια μου στερεωμένα με σπάγκο στο πάτωμα, περιορίζοντας τη δυνατότητα να κινηθώ στο ελάχιστο.

Με λένε Νίκο και είμαι 42 χρόνων. Είμαι μελαχρινός με καφέ μάτια, ύψος 1.85 και 85 κιλά. Δε γυμνάζομαι σχεδόν ποτέ και έχω μια μικρή κοιλίτσα όπως οι περισσότεροι. Αδυναμία μου οι πιτσιρίκες. Τέλος πάντων ας τα πάρουμε από την αρχή πως ξεκίνησε η ιστορία μας.