Πήγα στο παράθυρο, άναψα το τσιγάρο και κοιτούσα κάτω στον πεζόδρομο
της μεσαιωνικής πόλης που βρισκόμασταν τους ανθρώπους να περνάν. Όλοι
πήγαιναν το δρόμο τους εκτός από μερικούς τουρίστες που χάζευαν.
Ενώ το τσιγάρο τελείωνε, εμφανίστηκε ξανά. Πολύ προσεγμένη, όπως και όταν έφυγε. Πλησιάζοντας, σήκωσε το βλέμμα της, ήταν η δεύτερη φορά σε μια ώρα που μ’ έβλεπε γυμνό στο παράθυρο. Ελάττωσε το ρυθμό της συνεχίζοντας να με κοιτάει, ώσπου μπήκε στο ξενοδοχείο. Το βλέμμα της ήταν έντονο, και η υποψία χαμόγελου στα βαθυκόκκινα βαμμένα χείλη της με αναστάτωσαν.
Τι κι αν μόλις είχα τελειώσει. Τι κι αν μόλις είχε γίνει πραγματικότητα μια φαντασίωση ετών. Ούτως ή άλλως, η σοκολάτα είχε αυτήν την καταλυτική επίδραση πάνω μου, με ερέθιζε να τραβώ συνεχώς τα όριά μου.
Βάζω το μπουρνούζι και πάω να πάρω κάτι από το μηχάνημα του διαδρόμου. Η σοκολάτα παρέμενε ξαπλωμένη, γουργουρίζοντας με κλειστά μάτια. Βγαίνω έξω και πάω στο μηχάνημα, χρονοτριβώντας. Σε λίγα δευτερόλεπτα αρχίζει να ανεβαίνει εκείνο το ασανσέρ αντίκα. Και σιγά-σιγά εμφανίζεται. Είναι γυρισμένη πλάτη. Το προσεγμένο της καστανοκόκκινο μαλλί, το σικάτο ταγιεράκι και οι γόβες σε μια καφε-γκρί απόχρωση. Η σιλουέτα της μαρτυρά τα χρόνια της.
Το ασανσέρ σταματά.
Γυρνά και ανοίγει την πόρτα.
Εντωμεταξύ έχω ξεχάσει και το μηχάνημα και οποιαδήποτε δικαιολογία είχα φανταστεί. Απλά την χαζεύω. Είναι πολύ προσεκτικά βαμμένη και ρυτίδες τις της δίνουν ακόμη περισσότερη γοητεία.
Βγαίνει, και τότε με βλέπει να την κοιτώ.
Μου χαμογελάει και μου λέει κάτι.
Ή εγώ έχω ξεφύγει τελείως, ή αυτή είπε κάτι ακαταλαβίστικο.
Της απαντάω στα αγγλικά ζητώντας της συγνώμη γιατί δεν κατάλαβα.
Τότε μου επαναλαμβάνει αυτό που είπε.
Απλά μιλάει στα ιταλικά.
Της λέω πως δεν γνωρίζω ιταλικά και τότε αυτή με χαιρετά και πάει προς στο δωμάτιό της.
Έχω μείνει κάγκελο από την γοητεία της αλλά και την απογοήτευσή μου.
Τότε βλέπω τη σοκολάτα να έχει βγει στην πόρτα μ’ ένα σεντόνι ριγμένο πάνω της και ένα βλέμμα γεμάτο πρόκληση αλλά και ηδονή. Διασταυρώνονται τα βλέμματά τους, και μετά από μια στιγμή σιωπής, ανταλλάσουν μερικές κουβέντες στα ιταλικά.
Η σοκολάτα βγαίνει απ το δωμάτιο μετά από ένα νεύμα της κυρίας και κατευθύνεται στο απέναντι δωμάτιο.
Μπαίνουν μέσα αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα.
Αφού περάσουν μερικές στιγμές αρχίζω να κατευθύνομαι και γω προς τα κει.
Τις βλέπω όρθιες, την μια γυμνή, νέα, καυτή, με δίψα για νέες εμπειρίες και καύλα αστείρευτη και την άλλη με έναν αέρα έμπειρης γυναίκας, ήρεμη αλλά με περισσή θηλυκότητα.
Έχει αρχίσει να φιλάει τη σοκολάτα, ήρεμα, αισθαντικά, ενώ το σεντόνι πέφτει.
Μπαίνω μέσα και κάθομαι στη πολυθρόνα του δωματίου.
Ενώ φιλιούνται χαϊδεύει το σώμα της σοκολάτας που είναι χαμένη στις αισθήσεις της.
Νιώθει την απαλή και σφιχτή της επιδερμίδα πάνω στα δάχτυλά της. Χαϊδεύει τις ρώγες της που έχουν σκληρύνει απελπιστικά.
Αγγίζει την κλειτορίδα της που πάει να εκραγεί.
Σε μια στιγμή αποτραβιέται και κάτι ψιθυρίζει στη σοκολάτα.
Εκείνη γονατίζει και αρχίζει να της φιλάει τα πόδια.
Αρχίζει από τη γάμπα, και αφήνει τα χείλη και τη γλώσσα της να ανέβουν προς τα πάνω.
Της σηκώνει τη φούστα και την δαγκώνει απαλά στους μηρούς.
Την καθοδηγεί με τον τρόπο της, διακριτικά, σταθερά, με ακρίβεια.
Ξέρει τι θέλει, πως το θέλει, και πως θα το πάρει.
Κάτι της λέει και η σοκολάτα της κατεβάζει τη φούστα.
Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά το θέαμα είναι άκρως ελκυστικό.
Οι καμπύλες πλούσιες αλλά αρμονικές, απαλές.
Στρέφει το πρόσωπο της σοκολάτας προς το δικό της και κάτι της λέει.
Τότε εκείνη χώνει το πρόσωπό της ανάμεσα στα πόδια της. Ένα πνιχτό βογγητό βγαίνει από μέσα της.
Τότε, για πρώτη φορά, γυρνά και με κοιτά μ’ εκείνο το βλέμμα της, έντονο, σταθερό, ζεστό. Η υποψία χαμόγελου, και πάλι εκεί....
Η σοκολάτα έχει χαθεί μες το αιδοίο της. Φιλάει, γλύφει, δαγκώνει, μουσκεύεται, καυλώνει, χάνεται.
Δεν το χει ξανακάνει, και ζει μια παραίσθηση. Η καθοδήγηση συνεχίζεται διακριτικά.
Εγώ έχω καυλώσει τρελά αλλά δεν μπορώ παρά να απολαύσω αυτό το θέαμα.
Το πουκάμισό της είναι ανοιχτό και η ίδια χαϊδεύει την κοιλιά και το πλούσιο στήθος της, ρίχνοντας που και που μερικές ματιές προς το μέρος μου.
Σε μια στιγμή κλείνει τα μάτια και τα βογγητά της δυναμώνουν, γίνονται πιο έντονα, πιο συχνά, πιο καυλιάρικα.
Αρχίζει να πιέζει την σοκολάτα πάνω της.
Την πιάνει με δύναμη από τα κοντά της μαλλιά και την καθοδηγεί.
Φωνάζει με τρελή καύλα κάποιες λέξεις και μετά.......
Αποτραβά για λίγο το κεφάλι της σοκολάτας… το πρόσωπό της έχει γίνει κατακόκκινο..
οι φλέβες στο λαιμό της έντονες..
Και την χύνει ουρλιάζοντας. Την κάνει μούσκεμα.. και οι σπασμοί της συνεχίζονται.
Ο οργασμός της διαρκεί..
Η σοκολάτα έχει μουσκευτεί απ’ το πρόσωπο μέχρι το μουνάκι της.
Τότε, την ξανατραβά πάνω της και η σοκολάτα παίρνει όλα τα υγρά που υπάρχουν με το στόμα της απαλά, την ηρεμεί μέχρι που η ανάσα της επανέρχεται, το πρόσωπό της ηρεμεί και οι μύες της χαλαρώνουν.
Σηκώνει πάνω τη σοκολάτα και κάτι της λέει.
Τότε κείνη έρχεται προς το μέρος μου και με φιλάει στο στόμα..
«θέλει να γευτείς την καύλα της» μου λέει...
Ενώ το τσιγάρο τελείωνε, εμφανίστηκε ξανά. Πολύ προσεγμένη, όπως και όταν έφυγε. Πλησιάζοντας, σήκωσε το βλέμμα της, ήταν η δεύτερη φορά σε μια ώρα που μ’ έβλεπε γυμνό στο παράθυρο. Ελάττωσε το ρυθμό της συνεχίζοντας να με κοιτάει, ώσπου μπήκε στο ξενοδοχείο. Το βλέμμα της ήταν έντονο, και η υποψία χαμόγελου στα βαθυκόκκινα βαμμένα χείλη της με αναστάτωσαν.
Τι κι αν μόλις είχα τελειώσει. Τι κι αν μόλις είχε γίνει πραγματικότητα μια φαντασίωση ετών. Ούτως ή άλλως, η σοκολάτα είχε αυτήν την καταλυτική επίδραση πάνω μου, με ερέθιζε να τραβώ συνεχώς τα όριά μου.
Βάζω το μπουρνούζι και πάω να πάρω κάτι από το μηχάνημα του διαδρόμου. Η σοκολάτα παρέμενε ξαπλωμένη, γουργουρίζοντας με κλειστά μάτια. Βγαίνω έξω και πάω στο μηχάνημα, χρονοτριβώντας. Σε λίγα δευτερόλεπτα αρχίζει να ανεβαίνει εκείνο το ασανσέρ αντίκα. Και σιγά-σιγά εμφανίζεται. Είναι γυρισμένη πλάτη. Το προσεγμένο της καστανοκόκκινο μαλλί, το σικάτο ταγιεράκι και οι γόβες σε μια καφε-γκρί απόχρωση. Η σιλουέτα της μαρτυρά τα χρόνια της.
Το ασανσέρ σταματά.
Γυρνά και ανοίγει την πόρτα.
Εντωμεταξύ έχω ξεχάσει και το μηχάνημα και οποιαδήποτε δικαιολογία είχα φανταστεί. Απλά την χαζεύω. Είναι πολύ προσεκτικά βαμμένη και ρυτίδες τις της δίνουν ακόμη περισσότερη γοητεία.
Βγαίνει, και τότε με βλέπει να την κοιτώ.
Μου χαμογελάει και μου λέει κάτι.
Ή εγώ έχω ξεφύγει τελείως, ή αυτή είπε κάτι ακαταλαβίστικο.
Της απαντάω στα αγγλικά ζητώντας της συγνώμη γιατί δεν κατάλαβα.
Τότε μου επαναλαμβάνει αυτό που είπε.
Απλά μιλάει στα ιταλικά.
Της λέω πως δεν γνωρίζω ιταλικά και τότε αυτή με χαιρετά και πάει προς στο δωμάτιό της.
Έχω μείνει κάγκελο από την γοητεία της αλλά και την απογοήτευσή μου.
Τότε βλέπω τη σοκολάτα να έχει βγει στην πόρτα μ’ ένα σεντόνι ριγμένο πάνω της και ένα βλέμμα γεμάτο πρόκληση αλλά και ηδονή. Διασταυρώνονται τα βλέμματά τους, και μετά από μια στιγμή σιωπής, ανταλλάσουν μερικές κουβέντες στα ιταλικά.
Η σοκολάτα βγαίνει απ το δωμάτιο μετά από ένα νεύμα της κυρίας και κατευθύνεται στο απέναντι δωμάτιο.
Μπαίνουν μέσα αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα.
Αφού περάσουν μερικές στιγμές αρχίζω να κατευθύνομαι και γω προς τα κει.
Τις βλέπω όρθιες, την μια γυμνή, νέα, καυτή, με δίψα για νέες εμπειρίες και καύλα αστείρευτη και την άλλη με έναν αέρα έμπειρης γυναίκας, ήρεμη αλλά με περισσή θηλυκότητα.
Έχει αρχίσει να φιλάει τη σοκολάτα, ήρεμα, αισθαντικά, ενώ το σεντόνι πέφτει.
Μπαίνω μέσα και κάθομαι στη πολυθρόνα του δωματίου.
Ενώ φιλιούνται χαϊδεύει το σώμα της σοκολάτας που είναι χαμένη στις αισθήσεις της.
Νιώθει την απαλή και σφιχτή της επιδερμίδα πάνω στα δάχτυλά της. Χαϊδεύει τις ρώγες της που έχουν σκληρύνει απελπιστικά.
Αγγίζει την κλειτορίδα της που πάει να εκραγεί.
Σε μια στιγμή αποτραβιέται και κάτι ψιθυρίζει στη σοκολάτα.
Εκείνη γονατίζει και αρχίζει να της φιλάει τα πόδια.
Αρχίζει από τη γάμπα, και αφήνει τα χείλη και τη γλώσσα της να ανέβουν προς τα πάνω.
Της σηκώνει τη φούστα και την δαγκώνει απαλά στους μηρούς.
Την καθοδηγεί με τον τρόπο της, διακριτικά, σταθερά, με ακρίβεια.
Ξέρει τι θέλει, πως το θέλει, και πως θα το πάρει.
Κάτι της λέει και η σοκολάτα της κατεβάζει τη φούστα.
Τα χρόνια έχουν περάσει, αλλά το θέαμα είναι άκρως ελκυστικό.
Οι καμπύλες πλούσιες αλλά αρμονικές, απαλές.
Στρέφει το πρόσωπο της σοκολάτας προς το δικό της και κάτι της λέει.
Τότε εκείνη χώνει το πρόσωπό της ανάμεσα στα πόδια της. Ένα πνιχτό βογγητό βγαίνει από μέσα της.
Τότε, για πρώτη φορά, γυρνά και με κοιτά μ’ εκείνο το βλέμμα της, έντονο, σταθερό, ζεστό. Η υποψία χαμόγελου, και πάλι εκεί....
Η σοκολάτα έχει χαθεί μες το αιδοίο της. Φιλάει, γλύφει, δαγκώνει, μουσκεύεται, καυλώνει, χάνεται.
Δεν το χει ξανακάνει, και ζει μια παραίσθηση. Η καθοδήγηση συνεχίζεται διακριτικά.
Εγώ έχω καυλώσει τρελά αλλά δεν μπορώ παρά να απολαύσω αυτό το θέαμα.
Το πουκάμισό της είναι ανοιχτό και η ίδια χαϊδεύει την κοιλιά και το πλούσιο στήθος της, ρίχνοντας που και που μερικές ματιές προς το μέρος μου.
Σε μια στιγμή κλείνει τα μάτια και τα βογγητά της δυναμώνουν, γίνονται πιο έντονα, πιο συχνά, πιο καυλιάρικα.
Αρχίζει να πιέζει την σοκολάτα πάνω της.
Την πιάνει με δύναμη από τα κοντά της μαλλιά και την καθοδηγεί.
Φωνάζει με τρελή καύλα κάποιες λέξεις και μετά.......
Αποτραβά για λίγο το κεφάλι της σοκολάτας… το πρόσωπό της έχει γίνει κατακόκκινο..
οι φλέβες στο λαιμό της έντονες..
Και την χύνει ουρλιάζοντας. Την κάνει μούσκεμα.. και οι σπασμοί της συνεχίζονται.
Ο οργασμός της διαρκεί..
Η σοκολάτα έχει μουσκευτεί απ’ το πρόσωπο μέχρι το μουνάκι της.
Τότε, την ξανατραβά πάνω της και η σοκολάτα παίρνει όλα τα υγρά που υπάρχουν με το στόμα της απαλά, την ηρεμεί μέχρι που η ανάσα της επανέρχεται, το πρόσωπό της ηρεμεί και οι μύες της χαλαρώνουν.
Σηκώνει πάνω τη σοκολάτα και κάτι της λέει.
Τότε κείνη έρχεται προς το μέρος μου και με φιλάει στο στόμα..
«θέλει να γευτείς την καύλα της» μου λέει...
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.