Απόψε θα συζητήσουμε για βρυκόλακες. Η πιο αρχαία καταγεγραμμένη παράδοση για αυτά τα πλάσματα προέρχεται από την Αίγυπτο και τη θεότητα Σεκχμέτ. Κόρη του Ρα και της Χαθώρ με πρόσωπο θηλυκού λιονταριού, ήταν η πρώτη που ξεκίνησε να πίνει το αίμα των θνητών. Στη συνέχεια ακολουθεί η Λιλιτθού από τη Μεσοποταμία, πιο γνωστή στις μέρες μας ως Λίλιθ Λαμασθού. Κατόπιν έρχεται η ελληνική Λάμια, η ινδική Κάλι και η Έμπουσα πάλι από την Ελλάδα. Στην Οδύσσεια οι νεκροί πίνουν αίμα για να μιλήσουν με τους ζωντανούς.
Ξέρω! Παρατήρησες πως όλες είναι γένους θηλυκού. Η επικρατέστερη άποψη ήταν ο φόβος των ανδρών για την έμμηνο ρύση. Γενικά τα περισσότερα τέρατα στις μυθολογίες είναι γένους θηλυκού και ο ήρωας άνδρας! Είναι φυσικό κάτι τέτοιο, διότι ο ρόλος της γυναίκας δεν εξισώθηκε παρά πρόσφατα.
Στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα γραπτής έκφρασης για τους βρυκόλακες. Γκαίτε, Ίψεν, Βαλαωρίτης από ποιητικής μεριάς, Πολυδώρης και δύο άγνωστοι συγγραφείς, ένας εκ των οποίων από τη σημερινή Μολδαβία και ο έτερος από την Κίνα, για πεζό διήγημα. Ο γοτθικός ρομαντισμός και τα ανατριχιαστικά μικρά φυλλάδια που κόστιζαν μια πένα της Αγγλίας, φέρνουν στη ζωή τον Βάρνεϋ. Ακολουθεί η Καρμίλα του Λε Φανού και ο Δράκουλας του Στόκερ. Στον 20ο αιώνα η μυθολογία ανθεί με τη βοήθεια του κινηματογράφου. Ο πιο γνωστός βρυκόλακας μετά το Δράκουλα γίνεται ο ξανθός γκριζομάτης Λεστάτ. Αργότερα ακολούθησαν κι άλλοι.
Η κουλτούρα γίνεται λαοφιλής (popular) και εφευρίσκονται νέοι τρόποι ώστε κάποια/κάποιος να ζήσει σαν βρυκόλακας. Από φανταστικά παιχνίδια ρόλων και προσαρμογής ζωντανής δράσης, μέχρι πραγματικής μεταμόρφωσης ατόμων που θεωρούν εαυτούς τέτοια πλάσματα. Υπάρχουν πλέον πολλά αρχέτυπα για να διαλέξει κανείς.
Μα πώς ξεκίνησαν όλα αυτά; Πολλές παραδόσεις και θρύλοι σε διάφορες χώρες ζωντάνεψαν μέσα από τη συγγραφή. Κατά το τέλος της Αναγέννησης, οι απλοί άνθρωποι είχαν ακόμα μέσα τους το φόβο της νύχτας. Ο ιπποτισμός είχε πια σχεδόν εξαλειφθεί. Έτσι ο σκοτεινός ρομαντισμός, η μέθοδος της αποπλάνησης, προέκυψε για να καλύψει το κενό.
Η Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα είναι μια πόλη-λιμάνι που έγινε ευρύτατα γνωστή μετά τα αποτελέσματα του τυφώνα Κατρίνα. Η πόλη διαθέτει έντονα στοιχεία γαλλικής αρχιτεκτονικής, επιρροές από κρεολούς διαφόρων φυλών και μια μοναδική προσωπικότητα.
Είχα νοικιάσει ένα δωμάτιο στις αρχές του Μαρτίου για να παρακολουθήσω το τοπικό καρναβάλι Μάρντι-Γκρα, στην οδό Μπέρμπον που βρίσκεται στη γαλλική συνοικία και η νυχτερινή ζωή είναι η πιο έντονη. Καθώς περπατούσα στους δρόμους και τα αξιοθέατα της πόλης, εντόπισα πολλές διαφορετικές θρησκείες και παραδόσεις. Χούντου και Σαντερία της Καραϊβικής, της Βολιβίας, του Περού. Χριστιανισμούς ορθόδοξους, καθολικούς, βαπτιστές, προτεστάντες! Υπάρχει έντονα το στοιχείο της ζωής. Και η τζαζ! Η μουσική που γεννήθηκε σε αυτήν την πόλη!
Εξ αιτίας του παρουσιαστικού μου, πολλοί με θεωρούσαν ντόπια. Ο κόσμος ζει κυρίως από τον τουρισμό. Στους πεζόδρομους πολλοί ψυχαγωγούν με μουσική, τραγούδια, τρικ και κόλπα μαγείας και ψυχισμού. Σε ότι με έλκυε, άφηνα αρκετά χρήματα. Έξω από το νεκροταφείο της πόλης υπήρχαν τα μέντιουμ και οι άλλοι τσαρλατάνοι, που πουλούσαν μπιχλιμπίδια προστασίας, διάβαζαν τη μοίρα και λοιπά. Καθώς με είδαν να βαδίζω με αργό βήμα και να χαζεύω, αντιλήφθηκαν πως είμαι τουρίστρια. Αποπειράθηκαν να μου πουν τη μοίρα μου και γέλασα ειρωνικά μπροστά τους. Απολάμβανα αυτό το μικρό παιχνίδι χλευασμού. Ένας ηλικιωμένος μαύρος που παρίστανε τον τυφλό επέμεινε.
- Monsieur le Baron je vous en prie! Viens ici, viens ici! (Κύριε Βαρόνε σας εκλιπαρώ! Ελάτε εδώ, ελάτε εδώ!)
- Le Baron craint la Dame! (Ο Βαρόνος φοβάται την Κυρία) Je suis La Yemaya mon ami! (Είμαι Η Γιεμάγια φίλε μου) Non chokun des sangos peut etre la Dame.
Σάστισε! Του μίλησα στα γαλλικά και στην κρεολική διάλεκτο. Μου είπε ότι νόμιζε πως ήμουν τουρίστρια και του απάντησα πως πραγματικά είμαι. Αρκετοί γύρω μας είχαν στραφεί και μας κοιτούσαν.
- Μπορώ να καλέσω τα θεραπευτικά μου ύδατα και να σε θεραπεύσω, είπα με γλυκιά φωνή στα αγγλικά. Θα ξαναβρείς το φως σου. Το τίμημα είναι ότι θα χάσεις τις γνώσεις σου. Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις!
- Προτιμώ τις γνώσεις μου. Απάντησε με σπαστά αγγλικά και υποκλίθηκε.
Έφυγα χαμογελώντας και βάδισα προς το ξενοδοχείο μου. Εκείνη την ημέρα είχα επιλέξει να δειπνήσω στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Κάθε μέρα έτρωγα και σε ένα διαφορετικό σημείο της πόλης. Οι γαστριμαργικές επιλογές είναι πολλές που θα μπορούσες να τρως διαφορετικό φαγητό για εξήντα μέρες. Παρατήρησα ένα σερβιτόρο να είναι βιαστικός, καθώς απολάμβανα ένα δείγμα της κρεολικής κουζίνας. Λες και ανυπομονούσε να τελειώσει η βάρδια του. Κάτι με τράβηξε πάνω του. Κοίταξε το ρολόι του για ενδέκατη φορά. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και άλλαξα ενδυμασία.
Φόρεσα τις μαύρες χωρίς τακούνι δερμάτινες μπότες μου από δέρμα ελέφαντα, που φτάνουν μέχρι το πάνω μέρος της γάμπας. Επίσης μαύρη δερμάτινη μίνι φούστα και μαύρο τάνγκα κιλοτάκι. Πέρασα το σμαραγδένιο σκαραβαίο στον αφαλό μου, έβγαλα το στηθόδεσμο και έβαλα ένα εξίσου δερμάτινο τοπ μπουστάκι με εμπρόσθιες χιαστί τιράντες που ίσα κάλυπτε το στήθος μου και έκλεινε στο λαιμό μου. Τα μαλλιά μου τα άφησα ελεύθερα να πέφτουν πίσω από τα αυτιά μου, ενώ τα συγκράτησα με δύο τσιμπιδάκια από ίασπι εκατέρωθεν. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη για μια στιγμή. Κάτι έλειπε! Κινήθηκα προς μια βαλίτσα μου και έβγαλα τα φιδογυριστά περιβραχιόνια από νεφρίτη. Μπορούσαν να προσαρμοστούν από τον καρπό μέχρι λίγο πιο κάτω από τον αγκώνα και ταίριαζαν τέλεια στους πήχεις μου.
Βγήκα από το ξενοδοχείο και περίμενα στην πίσω πλευρά του στις σκιές. Μισή ώρα περίπου αργότερα οι σερβιτόροι έφευγαν. Ακολούθησα ανέμελα εκείνον που μου είχε τραβήξει την προσοχή. Αν και το βήμα του ήταν γοργό, δεν τον έχασα. Μπήκε σε μια πολυκατοικία και περίμενα. Τρία τέταρτα αργότερα ένας εντελώς άλλος άνθρωπος βγήκε από την πόρτα της εισόδου. Φορούσε σκούρο μεηκάπ στα μάτια, στα μάγουλα και στα χείλη, ενώ στο υπόλοιπο πρόσωπο είχε περάσει δύο χέρια λευκό. Σκουλαρίκια καρφιά στα αυτιά, στη μύτη, στα φρύδια. Μαύρα δερμάτινα μποτάκια, παντελόνι κολλητό και μεταξωτό πουκάμισο πίσω από το μπουφάν. Τα μαλλιά του ήταν σαν καρφιά και είχε χρησιμοποιήσει μάσκαρα. Επίσης είχε κίτρινους φακούς επαφής.
Ένα τέταρτο πιο μετά βρεθήκαμε σε μια παλιά συνοικία. Τον ακολούθησα στο κλαμπ με την επωνυμία Dungeon (μπουντρούμι). Δεν υπήρχε πορτιέρης, αλλά για να ανοίξει η θύρα έπρεπε κάποιος να πει ένα σύνθημα και να τον εξετάσουν πίσω από ένα μικρό συρόμενο παραθυράκι. Πλησίασα και χτύπησα την πόρτα ύστερα από τρία λεπτά. Το παραθυράκι άνοιξε και αντίκρισα δυο αντρικά μάτια πάνω σε ένα χλωμό πρόσωπο.
- Password?
- Ath unk Sekhmet!
- What? φυσικά δεν κατάλαβε. Τον κοίταξα βαθύτερα στα μάτια!
- Open the door child!
Η πόρτα άνοιξε και διάβηκα το κατώφλι. Εξακολουθούσε να με κοιτάει, αλλά όχι με απορία αυτή τη φορά, αλλά σχεδόν με φόβο. Κατέβηκα δώδεκα σκαλοπάτια, έστριψα δεξιά ακολουθώντας το διάδρομο και μια νέα πόρτα άνοιξε για να περάσω. Η μουσική στο κλαμπ ήταν αργή σκοτεινή ενόργανη γκόθικ χωρίς φωνητικά. Ο διάκοσμος αποτελούνταν από μαύρα σατέν και βελούδα υλικά. Το χρώμα στους τείχους ήταν σκούρο κόκκινο και υπήρχαν παντού ρεσό κεριά, καντηλιέρες και κηροπήγια. Τα περισσότερα άτομα φορούσαν μαύρα ρούχα και έφεραν χλωμό μακιγιάζ στο πρόσωπο. Υπήρχαν δε δερμάτινα κολάρα με καρφιά ή χωρίς, περιλαίμια, περικάρπια και γενικά αξεσουάρ αυτού του είδους. Αρκετοί θαμώνες διέθεταν προσαρμοσμένους κυνόδοντες και κάποιοι ελάχιστοι είχαν ακονίσει τους δικούς τους. Όλο το κλαμπ αναπαριστούσε ένα ας πούμε "καταφύγιο" ή τόπο συνάντησης βρυκολάκων. Τα ποτά που σερβίρονταν ήταν κόκκινα (κυρίως κρασιά), αλλά υπήρχαν και άλλα οινοπνευματώδη για τους "θνητούς".
Με το που μπήκα, με πλησίασε μια κοπέλα στα εικοσιπέντε με καστανόξανθο μαλλί. Φορούσε ένα ολόσωμο εξώπλατο μαύρο φόρεμα που αγκάλιαζε ομοιόμορφα το σώμα της χωρίς να αφήσει ούτε ένα κομμάτι στη φαντασία και μαύρες γόβες με ψηλό τακούνι. Παρόλα αυτά ίσα που με έφτανε στο ύψος του πιγουνιού μου.
- Vampire, ghoul or human?... ρώτησε ψιθυριστά.
- Vampire! της απάντησα.
- Καλώς όρισες ομόαιμη στο καταφύγιο μας, είπε πιο δυνατά. Είσαι ξένη στα μέρη μας;
- Επισκέπτρια.
- Θα πρέπει να απονείμεις τιμές στην Αρχόντισσα της επικράτειας και στο συμβούλιο της! Θα παρουσιαστείς μπροστά τους για να σε αποδεχτούν στο χώρο κυριότητας τους!
- Χμ… θα το κάνω εθιμοτυπικά. Γνώριζε ωστόσο οικοδέσποινα πως είμαι γηραιή! Πολύ γηραιή! Και όποιος με προσβάλει θα πληρώσει με το αίμα του. Είμαι η Σεκχμέτ και περπατώ σε αυτή τη γη από πριν τον κατακλυσμό.
Ο τόνος της φωνής μου είχε γίνει επιβλητικός, αυταρχικός, απόλυτος και σαρκαστικός ταυτόχρονα. Η κοπέλα πισωπάτησε και κατόπιν υποκλίθηκε βαθιά. Τα μάτια της με κοίταξαν με φόβο και λαχτάρα.
- Οδήγησε με!
Μπήκε μπροστά μου και περπατήσαμε μέχρι την ανατολική γωνία του μαγαζιού. Η νεαρή πλησίασε προς το μέρος όπου βρισκόταν ένα ορθογώνιο τραπέζι. Στην κεφαλή του ήταν μια μεγάλη πολυθρόνα και στο πλάι καρέκλες-σκαμπό. Μια γυναίκα με κόκκινο φόρεμα στα σαράντα καθόταν επικεφαλής και τρεις άντρες και τρεις γυναίκες βρίσκονταν στο πλάι.
- Αρχόντισσα Καρμίλα, σου παρουσιάζω την επισκέπτρια και γηραιή Σεκχμέτ… είπε η νεαρή.
Έκανα μια μικρή κλίση κεφαλής προς το μέρος της και αγνόησα τους άλλους επιδεικτικά. Τα μάτια της γυναίκας μισόκλεισαν με πραγματικό θυμό.
- Τι αγένεια είναι αυτή; Τέτοιους τρόπους σε διδάξανε;
Τη διέκοψα και κοκκίνισε από οργή! Αλλά με άκουσε μέχρι τέλους γιατί η φωνή μου είχε τον ίδιο στόμφο όπως προηγουμένως.
- Δεν με ενδιαφέρουν οι τρόποι. Όπως ανέφερα και στην οικοδέσποινα, είμαι αρχαία! Γεννημένη πριν τον κατακλυσμό, όταν η γη ήταν ακόμα νέα, άσπιλη και αμόλυντη από τον άνθρωπο. Εθιμοτυπικά αποδέχομαι πως είσαι αρχόντισσα του τόπου, αν και δε δίνω σημασία πλέον σε τέτοια ήθη. Θα μπορούσα να εξαφανίσω εσένα και τους υποτακτικούς σου, πριν καν ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα σου. Απόψε είμαι στην πόλη που ΕΓΩ έχτισα το 1718 για χάρη του Φίλιππου του δεύτερου, του δούκα της Ορλεάνης και αντιβασιλέα της Γαλλίας. ΕΓΩ πρότεινα στον Τόμας Τζέφερσον να την προσαρτήσει στις ηνωμένες πολιτείες το 1803. ΕΓΩ επέμεινα να γίνει το βασικότερο λιμάνι της περιοχής. ΕΓΩ θρήνησα για την αδικία ενάντια στους έγχρωμους κι ΕΓΩ τους έδωσα τον καημό που αργότερα μετουσιώθηκε στη Τζαζ! Και τολμάς εσύ; Μια νεαρή! Να μου μιλάς για αγένεια; Κάτσε εκεί και όριζε τους νεανίσκους!
Έκανα μεταβολή και πήγα προς τη μπάρα στη δυτική πλευρά. Όλοι γύρω μου είχαν σωπάσει και με ακολουθούσαν με το βλέμμα τους. Η οικοδέσποινα ακολούθησε από πίσω μου.
- Ουίσκι παλιό μπουκάλι.
- Μπορείς να πιείς κάτι άλλο από αίμα;… με ρώτησε δυνατά.
- Έχει περάσει καιρός που είχα την ανάγκη να τραφώ με αίμα. Τώρα μπορώ να καταναλώνω οτιδήποτε. Και ναι είμαι πιο δυνατή από ποτέ! Το όνομά σου;
- Στεφανή.
- Κάθισε κοντά μου Στεφανή.
Η οικοδέσποινα ξέχασε το ρόλο της και βρέθηκε δίπλα μου. Της άνοιξα ένα μπουκάλι αίμα-κρασί. Αποπειράθηκε να μου εξηγήσει κάποια πράγματα για το κλαμπ, αλλά δε χρειαζόμουν να ακούσω. Ήδη γνώριζα ότι υπήρχαν άτομα εντός του χώρου που έπιναν πραγματικό αίμα και θεωρούσαν εαυτούς βρυκόλακες. Άλλα άτομα έρχονταν για να τους δαγκώσουν! Και ένας άντρας που καθόταν σιωπηρός στην απέναντι σκοτεινή γωνία με έτρωγε με τα μάτια του. Αναρωτιόταν ποια να είμαι, αλλά φοβόταν να με πλησιάσει, γιατί ήταν ο μόνος που είχε πραγματικά ακούσει τον τόνο της φωνής μου και είχε καταλάβει πολλά περισσότερα από αυτά που είπα.
- Είσαι πολλή όμορφη! μου είπε κοκκινίζοντας και στριφογυρίζοντας το ποτήρι του κρασιού της. Περίμενε να την ρωτήσω κάτι και το έκανα.
- Γιατί έρχεσαι εδώ; Σίγουρα όχι για να βρεις σεξ. Προτιμάς το σκοτεινό ρομάντζο! Αλλά ψάχνεις και κάτι άλλο.
Έσκυψε προς το μέρος μου και είπε ψιθυριστά:
- Ψάχνω για βρυκόλακες! Ξέρω ότι υπάρχουν στα αλήθεια και θέλω να γίνω μία από αυτούς.
Αμέσως κατάλαβα ότι το εννοούσε. Το πρόσωπό της μου έδειξε περισσότερα από ότι η ομιλία της άφησε να ειπωθούν. Της έπιασα απαλά τον καρπό και την κοίταξα ίσια στα μάτια. Η κοπέλα είχε χάσει τους γονείς της με τον τυφώνα. Εκείνη είχε επιβιώσει γιατί πίστεψε πως ο άντρας που την έσωσε είχε κάνει κάτι αφύσικο. Βέβαια ήταν έκρηξη αδρεναλίνης και τίποτα άλλο. Μέσα στη θλίψη της είχε συνδυάσει την υπεράνθρωπη προσπάθεια του με το βαμπιρικό στοιχείο, μιας και ήταν νύχτα. Και έκτοτε δεν τον είχε ξαναδεί.
- Στεφανή! Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι άνθρωποι μετατρέπονται σε βρυκόλακες κι αυτό συμβαίνει ακόμα πιο σπάνια. Αυτά τα άτομα είναι κυριολεκτικά βδέλλες ενέργειας. Κι εσύ είσαι πηγή. Είσαι το αντίθετο! Απλά το φως σου έχει σβήσει από τα γεγονότα που έζησες μικρή στα τέλη Αυγούστου του 2005. Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν μπορείς να το ανάψεις ξανά! Απλά χρειάζεσαι την κατάλληλη σπίθα. Και σε αυτό το χώρο δεν πρόκειται να τη βρεις! Αντίθετα σε απομυζούν!
Ξαφνικά σηκώθηκα με ταχύτητα από τη θέση μου, διέσχισα την απόσταση που με χώριζε από τον άντρα στη σκοτεινή γωνία, τον άρπαξα σφιχτά από τον δεξί καρπό και τον κοίταξα ίσια στα μάτια που ήταν μαύρα, αλλά γυάλιζαν.
- Ανκχ θωθ ενβού θωρωπάινεν! Του είπα συριστικά και γρύλισε από φόβο γιατί δεν κατάλαβε τι ακριβώς του είπα, αλλά αντιλήφθηκε την απειλή. Δεν είναι δική μου δουλειά να ασχοληθώ μαζί σου απολειφάδι. Νομίζεις ότι δεν σε κατάλαβα με το που έφτασα στην πόλη; Όμως αν τολμήσεις επ εμού τότε θα λογαριαστούμε. Και μάθε πλέον πως η Στεφανή τελεί υπό την προστασία μου. Ξεκουμπίσου από μπροστά μου!
Σηκώθηκε και έφυγε βιαστικά, τρίβοντας τον καρπό του στο σημείο που τον είχα σφίξει. Η Στεφανή κοίταζε προς το μέρος μου. Περπάτησα αργά προς εκείνη. Η ατμόσφαιρα αποηλεκτρίστηκε. Την είδα να αναπνέει πιο ελεύθερα. Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη της. Ένα χαμόγελο που ήταν το πιο ειλικρινές της, εδώ και καιρό.
- Πάμε να φύγουμε! της είπα.
Πέντε λεπτά αργότερα ανέπνεε τον καθαρό αέρα της πόλης. Δέκα λεπτά αργότερα ένιωθε πιο αλαφριά. Μισή ώρα αργότερα δάκρυζε στην αγκαλιά μου. Μπήκαμε σε ένα μαγαζί με φυλαχτά και χαϊμαλιά. Μια νεαρή μαύρη κοπέλα διαμαρτυρήθηκε πως είχαν κλείσει.
- Μας περιμένουν… της απάντησα.
Περπάτησα έως το πίσω δωμάτιο του καταστήματος και πέρασα πίσω από μια αυτοσχέδια κουρτίνα. Μια ηλικιωμένη μαύρη γυναίκα με κάτασπρα μακρυά αχτένιστα μαλλιά καθόταν σε ένα στρογγυλό τραπεζάκι.
- Γιαγιά; Δεν...
- Μην ανησυχείς… της φώναξε η γερόντισσα. Κλείσε το μαγαζί και πήγαινε στο καλό.
Κοίταξε προς το μέρος μου και χαμογέλασε!
- Καλώς ήρθες… μου είπε.
- Χρειάζομαι μια σπίθα Μαρία... είπα στη γριά. Μια σπίθα για τη φίλη μου τη Στεφανή!
Έβαλα τη νεαρή να καθίσει, καθησυχάζοντας τη. Μια ώρα αργότερα η ψυχή της είχε απελευθερωθεί από το σκοτάδι του θανάτου. Η Μαρία ήταν πολλή έμπειρη σε κάτι τέτοια και γνώριζε τα τερτίπια!
- Πολύ φοβάμαι πως δε θα ανταμωθούμε ξανά... μου δήλωσε. Έχει πλησιάσει η ώρα μου!
- Δεν το νομίζω! Η Στεφανή έχει πολλά πράγματα να μάθει και πιστεύω πως θα γίνουν οι καλύτερες φίλες με την δισέγγονη σου.
Αφού τις έκανα όλες τις απαραίτητες συστάσεις, χαιρέτησα και τις δύο. Το τελευταίο πράγμα που άκουσα από τα χείλη της Μαρίας ήταν πως δεν είχα αλλάξει καθόλου.
Η Νέα Ορλεάνη τη νύχτα είναι μια μαγική πόλη! Σε ένα τζαζ μπαράκι βρήκα έναν γέρο μπλουζίστα να τραγουδάει ξεχασμένα τραγούδια. Χόρεψα υπό το ρυθμό της μουσικής και της φωνής του. Ήμουν μόνη μου μπροστά του και τον κάλεσα με το πάθος μου. Όταν κατέβηκε από τη μικρή πίστα, τον ακολούθησα στην πίσω έξοδο.
- Δεν νομίζεις ότι είμαι λίγο μεγάλος σε ηλικία για σένα κοπελιά;
- Είσαι αυτός που πρέπει!
Το μικρό του διαμέρισμα ήταν σχετικά κοντά. Ένα ενιαίο δωμάτιο, σαλόνι, κουζίνα και ένα μικροσκοπικό μπάνιο. Του έβγαλα το πουκάμισο και το παντελόνι μαζί με το εσώρουχο. Το αρχαίο ραδιόφωνο έπαιζε απαλή τζαζ. Τα επιδέξια χέρια μου του χάιδεψαν το κορμί και τον μάλαξαν σε σωστά σημεία. Η πούτσα του τεντώθηκε και την έβαλα στο στόμα μου με σκοτεινή λαχτάρα. Καθώς το σώμα του βρέθηκε ξαπλωμένο, γύρισα επιδέξια σε 69 και ανασήκωσα τη φούστα μου στη μέση. Εκείνος μου παραμέρισε το κιλοτάκι και η πλατιά του γλώσσα έγλειψε τα χείλη του μουνιού μου. Αναστέναξα με πάθος και εξακολούθησα να του ρουφάω το μεγάλο μαύρο καυλί. Όταν το στόμα μου κόλλησε στη βάση του στελέχους, εκείνος μου δάγκωσε απαλά την κλειτορίδα. Η λεκάνη μου τραντάχτηκε και ενέτεινα τον ρυθμό μου. Σύντομα ο λαιμός μου πλημμύρισε με την παχύρρευστη λευκή κρέμα του. Οι χυμοί μου έσταζαν πάνω του κι εγώ ανασηκώθηκα για να του δώσω χώρο να αναπνεύσει.
Στάθηκα όρθια μπροστά του, όσο το στομάχι του ανεβοκατέβαινε και έβγαλα τη φούστα, το τάνγκα και το τοπ. Στη συνέχεια ξάπλωσα και κόλλησα το σώμα μου δίπλα του στο μικρό μονό κρεβάτι. Εκείνος έβαλε το χέρι του στην καρδιά του κι εγώ ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στο ίδιο σημείο.
- Να σου φέρω λίγο νερό;… τον ρώτησα.
- Όχι! Είμαι εντάξει. Ουφ! Ουάου! Είχα καιρό να ζήσω τέτοιο οργασμό.
- Δεν τελειώσαμε ακόμα. του είπα πονηρά.
- Δε νομίζω να έχω δυνάμεις για να δευτερώσω!
- Μην ανησυχείς γι' αυτό.
Τον κράτησα ξύπνιο για περίπου ένα τέταρτο και μετά ξεκίνησα εκ νέου να τον τσιμπουκώνω. Αυτή τη φορά όταν η πούτσα του πρήστηκε από την καύλα, την καβάλησα και τη δέχτηκα μέσα στον κόλπο μου. Εγώ έδωσα έναν αργό ρυθμό στην επαφή μας. Εκείνος καθόταν και θαύμαζε το σώμα μου που κινούνταν πάνω στο παλούκι του. Που και που μου έπιανε τα στήθη και πίεζε ανάμεσα στα δάχτυλα του τις καυλωμένες θηλές. Αρκετή ώρα αργότερα ξεκίνησα να τρίβω την κλειτορίδα μου και να επιταχύνω το ρυθμό μου. Τα μάτια μου σκούρυναν και η έκρηξη του οργασμού με συνεπήρε. Ένα σόλο σαξοφώνου ακουγόταν από το ραδιόφωνο. Αμέσως αύξησα την πίεση στους κολπικούς μου εσώτερους μύες και επιτέλους εκείνος άρχισε να χύνει μέσα μου δυνατά. Έριξα το σώμα μου πάνω στο δικό του και το στόμα μου κόλλησε στα χείλη του για να του κλέψω μια ανάσα. Την επόμενη στιγμή η μέση μου λύγισε αφύσικα προς τα πίσω και το σώμα μου τραντάχτηκε από το δικό μου οργασμό.
Τα μάτια του είχαν κλείσει. Το σώμα του είχε πέσει στο γλυκό λήθαργο της ξεκούρασης. Ξεκαβάλησα και τον φίλησα απαλά στη μύτη. Εν συνεχεία τον σκέπασα, φόρεσα τα ρούχα μου και έφυγα. Έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου μου σταμάτησα. Αντί να μπω μέσα, κατευθύνθηκα προς ένα άλλο μπαράκι. Τα αυτιά μου δεν με είχαν γελάσει. Ένας λευκός εικοσάρης έπαιζε μπλουζ στο πιάνο. Παρήγγειλα το πιο παλιό ουίσκι που διέθεταν και κάθισα εκστατικά για να τον ακούσω. Τα χέρια και τα δάχτυλα του γλιστρούσαν πάνω στα πλήκτρα γρήγορα και αρμονικά. Μου θύμισε τον Τζέρι Λι Λιούις. Η τζαζ μουσική μπορεί να γίνει χαοτική.
Ο πόθος μου άναψε εκ νέου. Τον περίμενα να τελειώσει και τον πλησίασα. Του είπα τι ήθελα και δέκα λεπτά αργότερα ήμασταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου. Ο νεαρός μακάριζε την τύχη του. Πριν καν βγάλει τα ρούχα του, η πούτσα του ήταν στητή σαν σιδερένιο κοντάρι. Ανταλλάξαμε μερικά καυτά φιλιά και εκείνος έβγαλε προφυλακτικά από το πορτοφόλι του. Πέρασε ένα στα γρήγορα, όσο εγώ γδυνόμουν. Το όργανό του δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο του μαύρου τζαζίστα, αλλά η ορμή και το πάθος του ήταν σίγουρα εντονότερα. Με γύρισε πλάτη και με έσπρωξε στον τοίχο. Το καυλί του εισχώρησε στον κόλπο μου και ξεκίνησε να με γαμάει δυναμικά, ενώ τα χείλη του μου φιλούσαν απαλά το λαιμό. Τα χέρια του χούφτωσαν τα στήθη μου! Αφέθηκα στις περιποιήσεις του και τα μάτια μου σκούρυναν.
- Πιο γρήγορα! Τελειώνω… του είπα με βραχνή φωνή.
Πραγματικά άκουσε την εντολή μου και οι κινήσεις του έγιναν ακόμα πιο γρήγορες. Ο κόλπος μου συσπάστηκε και καθώς κορύφωνα με ακολούθησε! Τα βογκητά μου ενώθηκαν με τα δικά του. Καθώς άδειαζε το σπέρμα του, τραβήχτηκε προσεχτικά και έβγαλε την καπότα. Γύρισα αμέσως προς το μέρος του και γονάτισα μπροστά του. Το στόμα μου βρήκε την πούτσα του και την κατάπια ως τη ρίζα. Δεν έχασε την πυγμή του! Μετά από τρία λεπτά γλειψίματος και ρουφηγμάτων, του φόρεσα νέο προφυλακτικό και τον παρέσυρα στο κρεβάτι μου.
Κούνησα τα καπούλια μου και του ζήτησα να μου γαμήσει το κωλαράκι, καθώς γονάτιζα στα τέσσερα. Ήρθε από πίσω μου και σύντομα με γέμισε. Αυτή τη φορά ο ρυθμός του ήταν πιο αργός, αλλά τα χέρια του μου έτριβαν την κλειτορίδα με μανία. Οργασμοί με συγκλόνισαν και τα υγρά μου ξεχύθηκαν από μέσα μου ψεκάζοντας τις κουβέρτες. Σχεδόν δέκα λεπτά αργότερα τελείωνα και πρωκτικά μαζί του.
Έπεσε αποκαμωμένος στο κρεβάτι, παλεύοντας να δώσει κανονικό ρυθμό στην αναπνοή του. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Ξέβγαλα τον εαυτό μου και επέστρεψα. Εκείνος με περίμενε. Ήταν σα να γνώριζε τι θα επακολουθούσε. Βρεθήκαμε σε ένα απολαυστικό 69 και τελείωσε στο στόμα μου αυτή τη φορά. Λίγο αργότερα έφευγε από το δωμάτιο μου παραπατώντας. Εγώ βυθίστηκα στον γλυκό λήθαργο της κούρασης.
Την επόμενη μέρα απόλαυσα το Μάρντι-Γκρα. Χόρεψα, διασκέδασα και βρήκα δύο τουρίστες που μου ικανοποίησαν τις ορέξεις για όλο το υπόλοιπο της βραδιάς μέχρι τα μεσάνυχτα. Ήλπιζα μέσα μου να μη χρειαζόταν να επέμβω, αλλά δυστυχώς ο κάλος στον εγκέφαλο μερικών-μερικών δε νουθετείται.
Τα χαράματα της άλλης μέρας επέστρεφα από τους βάλτους που βρίσκονταν κοντά στην πόλη. Πήγα στο ξενοδοχείο μου, έκανα τσεκ άουτ και πήγα στο αεροδρόμιο Λούις Άρμστρονγκ παίρνοντας την πρώτη διαθέσιμη πτήση για την Πόλη του Μεξικού.
© Copyright XStream Management. All Right Reserved.
Copyright Protected with www.ProtectMyWork.com,
Reference Number: 16151251221S008
Ξέρω! Παρατήρησες πως όλες είναι γένους θηλυκού. Η επικρατέστερη άποψη ήταν ο φόβος των ανδρών για την έμμηνο ρύση. Γενικά τα περισσότερα τέρατα στις μυθολογίες είναι γένους θηλυκού και ο ήρωας άνδρας! Είναι φυσικό κάτι τέτοιο, διότι ο ρόλος της γυναίκας δεν εξισώθηκε παρά πρόσφατα.
Στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα γραπτής έκφρασης για τους βρυκόλακες. Γκαίτε, Ίψεν, Βαλαωρίτης από ποιητικής μεριάς, Πολυδώρης και δύο άγνωστοι συγγραφείς, ένας εκ των οποίων από τη σημερινή Μολδαβία και ο έτερος από την Κίνα, για πεζό διήγημα. Ο γοτθικός ρομαντισμός και τα ανατριχιαστικά μικρά φυλλάδια που κόστιζαν μια πένα της Αγγλίας, φέρνουν στη ζωή τον Βάρνεϋ. Ακολουθεί η Καρμίλα του Λε Φανού και ο Δράκουλας του Στόκερ. Στον 20ο αιώνα η μυθολογία ανθεί με τη βοήθεια του κινηματογράφου. Ο πιο γνωστός βρυκόλακας μετά το Δράκουλα γίνεται ο ξανθός γκριζομάτης Λεστάτ. Αργότερα ακολούθησαν κι άλλοι.
Η κουλτούρα γίνεται λαοφιλής (popular) και εφευρίσκονται νέοι τρόποι ώστε κάποια/κάποιος να ζήσει σαν βρυκόλακας. Από φανταστικά παιχνίδια ρόλων και προσαρμογής ζωντανής δράσης, μέχρι πραγματικής μεταμόρφωσης ατόμων που θεωρούν εαυτούς τέτοια πλάσματα. Υπάρχουν πλέον πολλά αρχέτυπα για να διαλέξει κανείς.
Μα πώς ξεκίνησαν όλα αυτά; Πολλές παραδόσεις και θρύλοι σε διάφορες χώρες ζωντάνεψαν μέσα από τη συγγραφή. Κατά το τέλος της Αναγέννησης, οι απλοί άνθρωποι είχαν ακόμα μέσα τους το φόβο της νύχτας. Ο ιπποτισμός είχε πια σχεδόν εξαλειφθεί. Έτσι ο σκοτεινός ρομαντισμός, η μέθοδος της αποπλάνησης, προέκυψε για να καλύψει το κενό.
Η Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα είναι μια πόλη-λιμάνι που έγινε ευρύτατα γνωστή μετά τα αποτελέσματα του τυφώνα Κατρίνα. Η πόλη διαθέτει έντονα στοιχεία γαλλικής αρχιτεκτονικής, επιρροές από κρεολούς διαφόρων φυλών και μια μοναδική προσωπικότητα.
Είχα νοικιάσει ένα δωμάτιο στις αρχές του Μαρτίου για να παρακολουθήσω το τοπικό καρναβάλι Μάρντι-Γκρα, στην οδό Μπέρμπον που βρίσκεται στη γαλλική συνοικία και η νυχτερινή ζωή είναι η πιο έντονη. Καθώς περπατούσα στους δρόμους και τα αξιοθέατα της πόλης, εντόπισα πολλές διαφορετικές θρησκείες και παραδόσεις. Χούντου και Σαντερία της Καραϊβικής, της Βολιβίας, του Περού. Χριστιανισμούς ορθόδοξους, καθολικούς, βαπτιστές, προτεστάντες! Υπάρχει έντονα το στοιχείο της ζωής. Και η τζαζ! Η μουσική που γεννήθηκε σε αυτήν την πόλη!
Εξ αιτίας του παρουσιαστικού μου, πολλοί με θεωρούσαν ντόπια. Ο κόσμος ζει κυρίως από τον τουρισμό. Στους πεζόδρομους πολλοί ψυχαγωγούν με μουσική, τραγούδια, τρικ και κόλπα μαγείας και ψυχισμού. Σε ότι με έλκυε, άφηνα αρκετά χρήματα. Έξω από το νεκροταφείο της πόλης υπήρχαν τα μέντιουμ και οι άλλοι τσαρλατάνοι, που πουλούσαν μπιχλιμπίδια προστασίας, διάβαζαν τη μοίρα και λοιπά. Καθώς με είδαν να βαδίζω με αργό βήμα και να χαζεύω, αντιλήφθηκαν πως είμαι τουρίστρια. Αποπειράθηκαν να μου πουν τη μοίρα μου και γέλασα ειρωνικά μπροστά τους. Απολάμβανα αυτό το μικρό παιχνίδι χλευασμού. Ένας ηλικιωμένος μαύρος που παρίστανε τον τυφλό επέμεινε.
- Monsieur le Baron je vous en prie! Viens ici, viens ici! (Κύριε Βαρόνε σας εκλιπαρώ! Ελάτε εδώ, ελάτε εδώ!)
- Le Baron craint la Dame! (Ο Βαρόνος φοβάται την Κυρία) Je suis La Yemaya mon ami! (Είμαι Η Γιεμάγια φίλε μου) Non chokun des sangos peut etre la Dame.
Σάστισε! Του μίλησα στα γαλλικά και στην κρεολική διάλεκτο. Μου είπε ότι νόμιζε πως ήμουν τουρίστρια και του απάντησα πως πραγματικά είμαι. Αρκετοί γύρω μας είχαν στραφεί και μας κοιτούσαν.
- Μπορώ να καλέσω τα θεραπευτικά μου ύδατα και να σε θεραπεύσω, είπα με γλυκιά φωνή στα αγγλικά. Θα ξαναβρείς το φως σου. Το τίμημα είναι ότι θα χάσεις τις γνώσεις σου. Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις!
- Προτιμώ τις γνώσεις μου. Απάντησε με σπαστά αγγλικά και υποκλίθηκε.
Έφυγα χαμογελώντας και βάδισα προς το ξενοδοχείο μου. Εκείνη την ημέρα είχα επιλέξει να δειπνήσω στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Κάθε μέρα έτρωγα και σε ένα διαφορετικό σημείο της πόλης. Οι γαστριμαργικές επιλογές είναι πολλές που θα μπορούσες να τρως διαφορετικό φαγητό για εξήντα μέρες. Παρατήρησα ένα σερβιτόρο να είναι βιαστικός, καθώς απολάμβανα ένα δείγμα της κρεολικής κουζίνας. Λες και ανυπομονούσε να τελειώσει η βάρδια του. Κάτι με τράβηξε πάνω του. Κοίταξε το ρολόι του για ενδέκατη φορά. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και άλλαξα ενδυμασία.
Φόρεσα τις μαύρες χωρίς τακούνι δερμάτινες μπότες μου από δέρμα ελέφαντα, που φτάνουν μέχρι το πάνω μέρος της γάμπας. Επίσης μαύρη δερμάτινη μίνι φούστα και μαύρο τάνγκα κιλοτάκι. Πέρασα το σμαραγδένιο σκαραβαίο στον αφαλό μου, έβγαλα το στηθόδεσμο και έβαλα ένα εξίσου δερμάτινο τοπ μπουστάκι με εμπρόσθιες χιαστί τιράντες που ίσα κάλυπτε το στήθος μου και έκλεινε στο λαιμό μου. Τα μαλλιά μου τα άφησα ελεύθερα να πέφτουν πίσω από τα αυτιά μου, ενώ τα συγκράτησα με δύο τσιμπιδάκια από ίασπι εκατέρωθεν. Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη για μια στιγμή. Κάτι έλειπε! Κινήθηκα προς μια βαλίτσα μου και έβγαλα τα φιδογυριστά περιβραχιόνια από νεφρίτη. Μπορούσαν να προσαρμοστούν από τον καρπό μέχρι λίγο πιο κάτω από τον αγκώνα και ταίριαζαν τέλεια στους πήχεις μου.
Βγήκα από το ξενοδοχείο και περίμενα στην πίσω πλευρά του στις σκιές. Μισή ώρα περίπου αργότερα οι σερβιτόροι έφευγαν. Ακολούθησα ανέμελα εκείνον που μου είχε τραβήξει την προσοχή. Αν και το βήμα του ήταν γοργό, δεν τον έχασα. Μπήκε σε μια πολυκατοικία και περίμενα. Τρία τέταρτα αργότερα ένας εντελώς άλλος άνθρωπος βγήκε από την πόρτα της εισόδου. Φορούσε σκούρο μεηκάπ στα μάτια, στα μάγουλα και στα χείλη, ενώ στο υπόλοιπο πρόσωπο είχε περάσει δύο χέρια λευκό. Σκουλαρίκια καρφιά στα αυτιά, στη μύτη, στα φρύδια. Μαύρα δερμάτινα μποτάκια, παντελόνι κολλητό και μεταξωτό πουκάμισο πίσω από το μπουφάν. Τα μαλλιά του ήταν σαν καρφιά και είχε χρησιμοποιήσει μάσκαρα. Επίσης είχε κίτρινους φακούς επαφής.
Ένα τέταρτο πιο μετά βρεθήκαμε σε μια παλιά συνοικία. Τον ακολούθησα στο κλαμπ με την επωνυμία Dungeon (μπουντρούμι). Δεν υπήρχε πορτιέρης, αλλά για να ανοίξει η θύρα έπρεπε κάποιος να πει ένα σύνθημα και να τον εξετάσουν πίσω από ένα μικρό συρόμενο παραθυράκι. Πλησίασα και χτύπησα την πόρτα ύστερα από τρία λεπτά. Το παραθυράκι άνοιξε και αντίκρισα δυο αντρικά μάτια πάνω σε ένα χλωμό πρόσωπο.
- Password?
- Ath unk Sekhmet!
- What? φυσικά δεν κατάλαβε. Τον κοίταξα βαθύτερα στα μάτια!
- Open the door child!
Η πόρτα άνοιξε και διάβηκα το κατώφλι. Εξακολουθούσε να με κοιτάει, αλλά όχι με απορία αυτή τη φορά, αλλά σχεδόν με φόβο. Κατέβηκα δώδεκα σκαλοπάτια, έστριψα δεξιά ακολουθώντας το διάδρομο και μια νέα πόρτα άνοιξε για να περάσω. Η μουσική στο κλαμπ ήταν αργή σκοτεινή ενόργανη γκόθικ χωρίς φωνητικά. Ο διάκοσμος αποτελούνταν από μαύρα σατέν και βελούδα υλικά. Το χρώμα στους τείχους ήταν σκούρο κόκκινο και υπήρχαν παντού ρεσό κεριά, καντηλιέρες και κηροπήγια. Τα περισσότερα άτομα φορούσαν μαύρα ρούχα και έφεραν χλωμό μακιγιάζ στο πρόσωπο. Υπήρχαν δε δερμάτινα κολάρα με καρφιά ή χωρίς, περιλαίμια, περικάρπια και γενικά αξεσουάρ αυτού του είδους. Αρκετοί θαμώνες διέθεταν προσαρμοσμένους κυνόδοντες και κάποιοι ελάχιστοι είχαν ακονίσει τους δικούς τους. Όλο το κλαμπ αναπαριστούσε ένα ας πούμε "καταφύγιο" ή τόπο συνάντησης βρυκολάκων. Τα ποτά που σερβίρονταν ήταν κόκκινα (κυρίως κρασιά), αλλά υπήρχαν και άλλα οινοπνευματώδη για τους "θνητούς".
Με το που μπήκα, με πλησίασε μια κοπέλα στα εικοσιπέντε με καστανόξανθο μαλλί. Φορούσε ένα ολόσωμο εξώπλατο μαύρο φόρεμα που αγκάλιαζε ομοιόμορφα το σώμα της χωρίς να αφήσει ούτε ένα κομμάτι στη φαντασία και μαύρες γόβες με ψηλό τακούνι. Παρόλα αυτά ίσα που με έφτανε στο ύψος του πιγουνιού μου.
- Vampire, ghoul or human?... ρώτησε ψιθυριστά.
- Vampire! της απάντησα.
- Καλώς όρισες ομόαιμη στο καταφύγιο μας, είπε πιο δυνατά. Είσαι ξένη στα μέρη μας;
- Επισκέπτρια.
- Θα πρέπει να απονείμεις τιμές στην Αρχόντισσα της επικράτειας και στο συμβούλιο της! Θα παρουσιαστείς μπροστά τους για να σε αποδεχτούν στο χώρο κυριότητας τους!
- Χμ… θα το κάνω εθιμοτυπικά. Γνώριζε ωστόσο οικοδέσποινα πως είμαι γηραιή! Πολύ γηραιή! Και όποιος με προσβάλει θα πληρώσει με το αίμα του. Είμαι η Σεκχμέτ και περπατώ σε αυτή τη γη από πριν τον κατακλυσμό.
Ο τόνος της φωνής μου είχε γίνει επιβλητικός, αυταρχικός, απόλυτος και σαρκαστικός ταυτόχρονα. Η κοπέλα πισωπάτησε και κατόπιν υποκλίθηκε βαθιά. Τα μάτια της με κοίταξαν με φόβο και λαχτάρα.
- Οδήγησε με!
Μπήκε μπροστά μου και περπατήσαμε μέχρι την ανατολική γωνία του μαγαζιού. Η νεαρή πλησίασε προς το μέρος όπου βρισκόταν ένα ορθογώνιο τραπέζι. Στην κεφαλή του ήταν μια μεγάλη πολυθρόνα και στο πλάι καρέκλες-σκαμπό. Μια γυναίκα με κόκκινο φόρεμα στα σαράντα καθόταν επικεφαλής και τρεις άντρες και τρεις γυναίκες βρίσκονταν στο πλάι.
- Αρχόντισσα Καρμίλα, σου παρουσιάζω την επισκέπτρια και γηραιή Σεκχμέτ… είπε η νεαρή.
Έκανα μια μικρή κλίση κεφαλής προς το μέρος της και αγνόησα τους άλλους επιδεικτικά. Τα μάτια της γυναίκας μισόκλεισαν με πραγματικό θυμό.
- Τι αγένεια είναι αυτή; Τέτοιους τρόπους σε διδάξανε;
Τη διέκοψα και κοκκίνισε από οργή! Αλλά με άκουσε μέχρι τέλους γιατί η φωνή μου είχε τον ίδιο στόμφο όπως προηγουμένως.
- Δεν με ενδιαφέρουν οι τρόποι. Όπως ανέφερα και στην οικοδέσποινα, είμαι αρχαία! Γεννημένη πριν τον κατακλυσμό, όταν η γη ήταν ακόμα νέα, άσπιλη και αμόλυντη από τον άνθρωπο. Εθιμοτυπικά αποδέχομαι πως είσαι αρχόντισσα του τόπου, αν και δε δίνω σημασία πλέον σε τέτοια ήθη. Θα μπορούσα να εξαφανίσω εσένα και τους υποτακτικούς σου, πριν καν ανοιγοκλείσεις τα βλέφαρα σου. Απόψε είμαι στην πόλη που ΕΓΩ έχτισα το 1718 για χάρη του Φίλιππου του δεύτερου, του δούκα της Ορλεάνης και αντιβασιλέα της Γαλλίας. ΕΓΩ πρότεινα στον Τόμας Τζέφερσον να την προσαρτήσει στις ηνωμένες πολιτείες το 1803. ΕΓΩ επέμεινα να γίνει το βασικότερο λιμάνι της περιοχής. ΕΓΩ θρήνησα για την αδικία ενάντια στους έγχρωμους κι ΕΓΩ τους έδωσα τον καημό που αργότερα μετουσιώθηκε στη Τζαζ! Και τολμάς εσύ; Μια νεαρή! Να μου μιλάς για αγένεια; Κάτσε εκεί και όριζε τους νεανίσκους!
Έκανα μεταβολή και πήγα προς τη μπάρα στη δυτική πλευρά. Όλοι γύρω μου είχαν σωπάσει και με ακολουθούσαν με το βλέμμα τους. Η οικοδέσποινα ακολούθησε από πίσω μου.
- Ουίσκι παλιό μπουκάλι.
- Μπορείς να πιείς κάτι άλλο από αίμα;… με ρώτησε δυνατά.
- Έχει περάσει καιρός που είχα την ανάγκη να τραφώ με αίμα. Τώρα μπορώ να καταναλώνω οτιδήποτε. Και ναι είμαι πιο δυνατή από ποτέ! Το όνομά σου;
- Στεφανή.
- Κάθισε κοντά μου Στεφανή.
Η οικοδέσποινα ξέχασε το ρόλο της και βρέθηκε δίπλα μου. Της άνοιξα ένα μπουκάλι αίμα-κρασί. Αποπειράθηκε να μου εξηγήσει κάποια πράγματα για το κλαμπ, αλλά δε χρειαζόμουν να ακούσω. Ήδη γνώριζα ότι υπήρχαν άτομα εντός του χώρου που έπιναν πραγματικό αίμα και θεωρούσαν εαυτούς βρυκόλακες. Άλλα άτομα έρχονταν για να τους δαγκώσουν! Και ένας άντρας που καθόταν σιωπηρός στην απέναντι σκοτεινή γωνία με έτρωγε με τα μάτια του. Αναρωτιόταν ποια να είμαι, αλλά φοβόταν να με πλησιάσει, γιατί ήταν ο μόνος που είχε πραγματικά ακούσει τον τόνο της φωνής μου και είχε καταλάβει πολλά περισσότερα από αυτά που είπα.
- Είσαι πολλή όμορφη! μου είπε κοκκινίζοντας και στριφογυρίζοντας το ποτήρι του κρασιού της. Περίμενε να την ρωτήσω κάτι και το έκανα.
- Γιατί έρχεσαι εδώ; Σίγουρα όχι για να βρεις σεξ. Προτιμάς το σκοτεινό ρομάντζο! Αλλά ψάχνεις και κάτι άλλο.
Έσκυψε προς το μέρος μου και είπε ψιθυριστά:
- Ψάχνω για βρυκόλακες! Ξέρω ότι υπάρχουν στα αλήθεια και θέλω να γίνω μία από αυτούς.
Αμέσως κατάλαβα ότι το εννοούσε. Το πρόσωπό της μου έδειξε περισσότερα από ότι η ομιλία της άφησε να ειπωθούν. Της έπιασα απαλά τον καρπό και την κοίταξα ίσια στα μάτια. Η κοπέλα είχε χάσει τους γονείς της με τον τυφώνα. Εκείνη είχε επιβιώσει γιατί πίστεψε πως ο άντρας που την έσωσε είχε κάνει κάτι αφύσικο. Βέβαια ήταν έκρηξη αδρεναλίνης και τίποτα άλλο. Μέσα στη θλίψη της είχε συνδυάσει την υπεράνθρωπη προσπάθεια του με το βαμπιρικό στοιχείο, μιας και ήταν νύχτα. Και έκτοτε δεν τον είχε ξαναδεί.
- Στεφανή! Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι άνθρωποι μετατρέπονται σε βρυκόλακες κι αυτό συμβαίνει ακόμα πιο σπάνια. Αυτά τα άτομα είναι κυριολεκτικά βδέλλες ενέργειας. Κι εσύ είσαι πηγή. Είσαι το αντίθετο! Απλά το φως σου έχει σβήσει από τα γεγονότα που έζησες μικρή στα τέλη Αυγούστου του 2005. Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν μπορείς να το ανάψεις ξανά! Απλά χρειάζεσαι την κατάλληλη σπίθα. Και σε αυτό το χώρο δεν πρόκειται να τη βρεις! Αντίθετα σε απομυζούν!
Ξαφνικά σηκώθηκα με ταχύτητα από τη θέση μου, διέσχισα την απόσταση που με χώριζε από τον άντρα στη σκοτεινή γωνία, τον άρπαξα σφιχτά από τον δεξί καρπό και τον κοίταξα ίσια στα μάτια που ήταν μαύρα, αλλά γυάλιζαν.
- Ανκχ θωθ ενβού θωρωπάινεν! Του είπα συριστικά και γρύλισε από φόβο γιατί δεν κατάλαβε τι ακριβώς του είπα, αλλά αντιλήφθηκε την απειλή. Δεν είναι δική μου δουλειά να ασχοληθώ μαζί σου απολειφάδι. Νομίζεις ότι δεν σε κατάλαβα με το που έφτασα στην πόλη; Όμως αν τολμήσεις επ εμού τότε θα λογαριαστούμε. Και μάθε πλέον πως η Στεφανή τελεί υπό την προστασία μου. Ξεκουμπίσου από μπροστά μου!
Σηκώθηκε και έφυγε βιαστικά, τρίβοντας τον καρπό του στο σημείο που τον είχα σφίξει. Η Στεφανή κοίταζε προς το μέρος μου. Περπάτησα αργά προς εκείνη. Η ατμόσφαιρα αποηλεκτρίστηκε. Την είδα να αναπνέει πιο ελεύθερα. Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη της. Ένα χαμόγελο που ήταν το πιο ειλικρινές της, εδώ και καιρό.
- Πάμε να φύγουμε! της είπα.
Πέντε λεπτά αργότερα ανέπνεε τον καθαρό αέρα της πόλης. Δέκα λεπτά αργότερα ένιωθε πιο αλαφριά. Μισή ώρα αργότερα δάκρυζε στην αγκαλιά μου. Μπήκαμε σε ένα μαγαζί με φυλαχτά και χαϊμαλιά. Μια νεαρή μαύρη κοπέλα διαμαρτυρήθηκε πως είχαν κλείσει.
- Μας περιμένουν… της απάντησα.
Περπάτησα έως το πίσω δωμάτιο του καταστήματος και πέρασα πίσω από μια αυτοσχέδια κουρτίνα. Μια ηλικιωμένη μαύρη γυναίκα με κάτασπρα μακρυά αχτένιστα μαλλιά καθόταν σε ένα στρογγυλό τραπεζάκι.
- Γιαγιά; Δεν...
- Μην ανησυχείς… της φώναξε η γερόντισσα. Κλείσε το μαγαζί και πήγαινε στο καλό.
Κοίταξε προς το μέρος μου και χαμογέλασε!
- Καλώς ήρθες… μου είπε.
- Χρειάζομαι μια σπίθα Μαρία... είπα στη γριά. Μια σπίθα για τη φίλη μου τη Στεφανή!
Έβαλα τη νεαρή να καθίσει, καθησυχάζοντας τη. Μια ώρα αργότερα η ψυχή της είχε απελευθερωθεί από το σκοτάδι του θανάτου. Η Μαρία ήταν πολλή έμπειρη σε κάτι τέτοια και γνώριζε τα τερτίπια!
- Πολύ φοβάμαι πως δε θα ανταμωθούμε ξανά... μου δήλωσε. Έχει πλησιάσει η ώρα μου!
- Δεν το νομίζω! Η Στεφανή έχει πολλά πράγματα να μάθει και πιστεύω πως θα γίνουν οι καλύτερες φίλες με την δισέγγονη σου.
Αφού τις έκανα όλες τις απαραίτητες συστάσεις, χαιρέτησα και τις δύο. Το τελευταίο πράγμα που άκουσα από τα χείλη της Μαρίας ήταν πως δεν είχα αλλάξει καθόλου.
Η Νέα Ορλεάνη τη νύχτα είναι μια μαγική πόλη! Σε ένα τζαζ μπαράκι βρήκα έναν γέρο μπλουζίστα να τραγουδάει ξεχασμένα τραγούδια. Χόρεψα υπό το ρυθμό της μουσικής και της φωνής του. Ήμουν μόνη μου μπροστά του και τον κάλεσα με το πάθος μου. Όταν κατέβηκε από τη μικρή πίστα, τον ακολούθησα στην πίσω έξοδο.
- Δεν νομίζεις ότι είμαι λίγο μεγάλος σε ηλικία για σένα κοπελιά;
- Είσαι αυτός που πρέπει!
Το μικρό του διαμέρισμα ήταν σχετικά κοντά. Ένα ενιαίο δωμάτιο, σαλόνι, κουζίνα και ένα μικροσκοπικό μπάνιο. Του έβγαλα το πουκάμισο και το παντελόνι μαζί με το εσώρουχο. Το αρχαίο ραδιόφωνο έπαιζε απαλή τζαζ. Τα επιδέξια χέρια μου του χάιδεψαν το κορμί και τον μάλαξαν σε σωστά σημεία. Η πούτσα του τεντώθηκε και την έβαλα στο στόμα μου με σκοτεινή λαχτάρα. Καθώς το σώμα του βρέθηκε ξαπλωμένο, γύρισα επιδέξια σε 69 και ανασήκωσα τη φούστα μου στη μέση. Εκείνος μου παραμέρισε το κιλοτάκι και η πλατιά του γλώσσα έγλειψε τα χείλη του μουνιού μου. Αναστέναξα με πάθος και εξακολούθησα να του ρουφάω το μεγάλο μαύρο καυλί. Όταν το στόμα μου κόλλησε στη βάση του στελέχους, εκείνος μου δάγκωσε απαλά την κλειτορίδα. Η λεκάνη μου τραντάχτηκε και ενέτεινα τον ρυθμό μου. Σύντομα ο λαιμός μου πλημμύρισε με την παχύρρευστη λευκή κρέμα του. Οι χυμοί μου έσταζαν πάνω του κι εγώ ανασηκώθηκα για να του δώσω χώρο να αναπνεύσει.
Στάθηκα όρθια μπροστά του, όσο το στομάχι του ανεβοκατέβαινε και έβγαλα τη φούστα, το τάνγκα και το τοπ. Στη συνέχεια ξάπλωσα και κόλλησα το σώμα μου δίπλα του στο μικρό μονό κρεβάτι. Εκείνος έβαλε το χέρι του στην καρδιά του κι εγώ ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στο ίδιο σημείο.
- Να σου φέρω λίγο νερό;… τον ρώτησα.
- Όχι! Είμαι εντάξει. Ουφ! Ουάου! Είχα καιρό να ζήσω τέτοιο οργασμό.
- Δεν τελειώσαμε ακόμα. του είπα πονηρά.
- Δε νομίζω να έχω δυνάμεις για να δευτερώσω!
- Μην ανησυχείς γι' αυτό.
Τον κράτησα ξύπνιο για περίπου ένα τέταρτο και μετά ξεκίνησα εκ νέου να τον τσιμπουκώνω. Αυτή τη φορά όταν η πούτσα του πρήστηκε από την καύλα, την καβάλησα και τη δέχτηκα μέσα στον κόλπο μου. Εγώ έδωσα έναν αργό ρυθμό στην επαφή μας. Εκείνος καθόταν και θαύμαζε το σώμα μου που κινούνταν πάνω στο παλούκι του. Που και που μου έπιανε τα στήθη και πίεζε ανάμεσα στα δάχτυλα του τις καυλωμένες θηλές. Αρκετή ώρα αργότερα ξεκίνησα να τρίβω την κλειτορίδα μου και να επιταχύνω το ρυθμό μου. Τα μάτια μου σκούρυναν και η έκρηξη του οργασμού με συνεπήρε. Ένα σόλο σαξοφώνου ακουγόταν από το ραδιόφωνο. Αμέσως αύξησα την πίεση στους κολπικούς μου εσώτερους μύες και επιτέλους εκείνος άρχισε να χύνει μέσα μου δυνατά. Έριξα το σώμα μου πάνω στο δικό του και το στόμα μου κόλλησε στα χείλη του για να του κλέψω μια ανάσα. Την επόμενη στιγμή η μέση μου λύγισε αφύσικα προς τα πίσω και το σώμα μου τραντάχτηκε από το δικό μου οργασμό.
Τα μάτια του είχαν κλείσει. Το σώμα του είχε πέσει στο γλυκό λήθαργο της ξεκούρασης. Ξεκαβάλησα και τον φίλησα απαλά στη μύτη. Εν συνεχεία τον σκέπασα, φόρεσα τα ρούχα μου και έφυγα. Έξω από την είσοδο του ξενοδοχείου μου σταμάτησα. Αντί να μπω μέσα, κατευθύνθηκα προς ένα άλλο μπαράκι. Τα αυτιά μου δεν με είχαν γελάσει. Ένας λευκός εικοσάρης έπαιζε μπλουζ στο πιάνο. Παρήγγειλα το πιο παλιό ουίσκι που διέθεταν και κάθισα εκστατικά για να τον ακούσω. Τα χέρια και τα δάχτυλα του γλιστρούσαν πάνω στα πλήκτρα γρήγορα και αρμονικά. Μου θύμισε τον Τζέρι Λι Λιούις. Η τζαζ μουσική μπορεί να γίνει χαοτική.
Ο πόθος μου άναψε εκ νέου. Τον περίμενα να τελειώσει και τον πλησίασα. Του είπα τι ήθελα και δέκα λεπτά αργότερα ήμασταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου. Ο νεαρός μακάριζε την τύχη του. Πριν καν βγάλει τα ρούχα του, η πούτσα του ήταν στητή σαν σιδερένιο κοντάρι. Ανταλλάξαμε μερικά καυτά φιλιά και εκείνος έβγαλε προφυλακτικά από το πορτοφόλι του. Πέρασε ένα στα γρήγορα, όσο εγώ γδυνόμουν. Το όργανό του δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο του μαύρου τζαζίστα, αλλά η ορμή και το πάθος του ήταν σίγουρα εντονότερα. Με γύρισε πλάτη και με έσπρωξε στον τοίχο. Το καυλί του εισχώρησε στον κόλπο μου και ξεκίνησε να με γαμάει δυναμικά, ενώ τα χείλη του μου φιλούσαν απαλά το λαιμό. Τα χέρια του χούφτωσαν τα στήθη μου! Αφέθηκα στις περιποιήσεις του και τα μάτια μου σκούρυναν.
- Πιο γρήγορα! Τελειώνω… του είπα με βραχνή φωνή.
Πραγματικά άκουσε την εντολή μου και οι κινήσεις του έγιναν ακόμα πιο γρήγορες. Ο κόλπος μου συσπάστηκε και καθώς κορύφωνα με ακολούθησε! Τα βογκητά μου ενώθηκαν με τα δικά του. Καθώς άδειαζε το σπέρμα του, τραβήχτηκε προσεχτικά και έβγαλε την καπότα. Γύρισα αμέσως προς το μέρος του και γονάτισα μπροστά του. Το στόμα μου βρήκε την πούτσα του και την κατάπια ως τη ρίζα. Δεν έχασε την πυγμή του! Μετά από τρία λεπτά γλειψίματος και ρουφηγμάτων, του φόρεσα νέο προφυλακτικό και τον παρέσυρα στο κρεβάτι μου.
Κούνησα τα καπούλια μου και του ζήτησα να μου γαμήσει το κωλαράκι, καθώς γονάτιζα στα τέσσερα. Ήρθε από πίσω μου και σύντομα με γέμισε. Αυτή τη φορά ο ρυθμός του ήταν πιο αργός, αλλά τα χέρια του μου έτριβαν την κλειτορίδα με μανία. Οργασμοί με συγκλόνισαν και τα υγρά μου ξεχύθηκαν από μέσα μου ψεκάζοντας τις κουβέρτες. Σχεδόν δέκα λεπτά αργότερα τελείωνα και πρωκτικά μαζί του.
Έπεσε αποκαμωμένος στο κρεβάτι, παλεύοντας να δώσει κανονικό ρυθμό στην αναπνοή του. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Ξέβγαλα τον εαυτό μου και επέστρεψα. Εκείνος με περίμενε. Ήταν σα να γνώριζε τι θα επακολουθούσε. Βρεθήκαμε σε ένα απολαυστικό 69 και τελείωσε στο στόμα μου αυτή τη φορά. Λίγο αργότερα έφευγε από το δωμάτιο μου παραπατώντας. Εγώ βυθίστηκα στον γλυκό λήθαργο της κούρασης.
Την επόμενη μέρα απόλαυσα το Μάρντι-Γκρα. Χόρεψα, διασκέδασα και βρήκα δύο τουρίστες που μου ικανοποίησαν τις ορέξεις για όλο το υπόλοιπο της βραδιάς μέχρι τα μεσάνυχτα. Ήλπιζα μέσα μου να μη χρειαζόταν να επέμβω, αλλά δυστυχώς ο κάλος στον εγκέφαλο μερικών-μερικών δε νουθετείται.
Τα χαράματα της άλλης μέρας επέστρεφα από τους βάλτους που βρίσκονταν κοντά στην πόλη. Πήγα στο ξενοδοχείο μου, έκανα τσεκ άουτ και πήγα στο αεροδρόμιο Λούις Άρμστρονγκ παίρνοντας την πρώτη διαθέσιμη πτήση για την Πόλη του Μεξικού.
© Copyright XStream Management. All Right Reserved.
Copyright Protected with www.ProtectMyWork.com,
Reference Number: 16151251221S008
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.