Ο χρόνος κυλάει γρήγορα ή αργά, ανάλογα το πώς νοιώθει κανείς. Πόσο απίστευτο ακούγεται ότι κάποιος ή κάποια γνώρισε την αληθινή αγάπη και τον έρωτα; Ακόμα πιο παράδοξο αν ισχυριστεί ότι του ή της συνέβη δύο φορές. Στην τρίτη φορά το καλούπι σπάει, οι κανόνες κομματιάζονται και το σύμπαν σηκώνει τα χέρια. Κανένας δεν πρέπει να είναι τόσο τυχερός! Εγώ όμως λέω άτυχος! Γιατί το κάρμα δε σε αφήνει να χαρείς. Πρέπει να ισορροπήσεις. (Ή ίσως όχι;)
Είχαν περάσει πέντε χρόνια από την επέμβαση που είχα κάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και είχα προγραμματίσει το τακτικό τσεκάπ. Ο αμερικανός καθηγητής που με είχε χειρουργήσει, ερχόταν κάθε χρόνο στην Ελλάδα για να με δει. Εγώ έκανα όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και αυτός με επισκεπτόταν για να τις δει και να συζητήσουμε την περίπτωσή μου. Ακόμα τον απασχολούσε η ταχύτητα ανάρρωσης μου. Πλέον είχε εφευρεθεί καλύτερη μέθοδος για το συγκεκριμένο χειρουργείο, κυρίως χάρη σε αυτόν, αλλά η ίαση εξακολουθούσε να ήταν θέμα.
Αφού με βρήκε μια χαρά στην υγεία μου, έφυγε για την Κω όπου παραθέριζε τα καλοκαίρια. Δυστυχώς για μένα η επίσκεψη του, μου έφερνε στο νου αναμνήσεις από τη διαμονή μου στην Αμερική. Μαύρα μάτια σαν το σκοτάδι της νύχτας, χωρίς έναστρο ουρανό ή φεγγάρι με στοίχειωναν. Ένα λοξό χαμόγελο έσκιζε τα όνειρά μου στα δύο και ένα πρόσωπο αγαλματένιο, ερυθρόδερμο, θεϊκό σε κάθε γωνία του, με έκανε να καταριέμαι τη μέρα που αποχωριστήκαμε.
Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία...
Ο καθηγητής είχε φύγει εδώ και τρεις ημέρες για το νησί. Η αυγουστιάτικη ζέστη έκανε τα τζιτζίκια να τραγουδάνε δυνατά και ασταμάτητα. Η πανσέληνος της αποψινής νύχτας, άνοιγε τους αρχαιολογικούς χώρους στο κοινό. Είχα κανονίσει να βρεθώ με τους φίλους και το αίσθημα στο κάστρο της πόλης. Από εκεί θα βλέπαμε που θα πηγαίναμε για διασκέδαση.
Το απόγευμα ήταν πιο ζεστό και αποπνικτικό από το μεσημέρι. Το κινητό τηλέφωνο χτύπησε μία φορά, δύο φορές, τρεις, χωρίς να το σηκώσω. Η ιδρωμένη φανέλα βγήκε και πετάχτηκε στα άπλυτα, καθώς και το εσώρουχο και η βερμούδα. Το χέρι μου πήγε να ανοίξει το κρύο νερό στη ντουζιέρα, αλλά σταμάτησε. Κατόπιν τινάχτηκε και άναψε το ζεστό. Μπήκα κάτω από το νερό που κυλούσε και περίμενα το κάψιμο. Στη συνέχεια άνοιξα και το κρύο νερό για να εξισορροπήσω τη θερμότητα. Δέκα λεπτά πέρασαν και ήμουν ακίνητος. Όταν βγήκα από το ντους υπήρχε ομίχλη λόγω των υδρατμών. Καθάρισα τον καθρέφτη και είδα ένα πρόσωπο να με κοιτά και να μου χαμογελάει. Όμως δεν ήταν το δικό μου. Ήταν ένα πρόσωπο αρχαίο και ιερό. Ένα πρόσωπο τόσο ουδέτερο που δε θα μπορούσα να το περιγράψω. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι ανήκε σε άνδρα.
Το τηλέφωνο χτύπησε ακόμα μια φορά και άνοιξα τα μάτια μου. Ήταν ακόμα απόγευμα και ήμουν στο κρεβάτι μου. Τα σεντόνια ήταν τραβηγμένα λες και στριφογυρνούσα στον ύπνο μου. Ο ιδρώτας έσταζε ποτάμι στη φανέλα μου. Σήκωσα το χέρι μου και κατάφερα να απαντήσω στο κινητό.
- Εμπρός, είπα με βραχνή από τον ύπνο φωνή.
- Ιανέ; Είσαι καλά; Πήρα τόσα τηλέφωνα… η φωνή ακουγόταν οικεία.
- Ποιος είναι;
- Πας καλά; Η Δήμητρα είμαι. Γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο;
"Ποια Δήμητρα;" Αναρωτήθηκα. Το μυαλό μου ακόμα έβλεπε το όνειρο. Δεν επικοινωνούσε με τον κόσμο.
- Λυπάμαι... κοιμόμουν... νομίζω είμαι άρρωστος... απάντησα αργά και με κόπο.
"Σύνελθε Ιανέ! Η κοπέλα σου είναι." {Άσε με ήσυχο! Θέλω να κοιμηθώ!}. "Ξύπνα μαλάκα! Έχετε κανονίσει έξοδο απόψε!" {Δε με νοιάζει! Δε θέλω να δω κανένα}!
Αυτός ο διάλογος εκτυλίχθηκε στο μυαλό μου με την ταχύτητα της σκέψης. Η Δήμητρα κάτι έλεγε, αλλά δεν άκουγα.
- Δήμητρα λυπάμαι, αλλά δεν είμαι καλά. Θα πάρω ένα αντιπυρετικό και θα πέσω για ύπνο. Εσύ πήγαινε έξω με την παρέα και να περάσεις καλά! Καλή διασκέδαση!
Άκουσα κάτι σαν ΟΚ και έκλεισα το τηλέφωνο. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Έβγαλα τη φανέλα, το εσώρουχο και τη βερμούδα και την πέταξα στο καλάθι των άπλυτων. Μπήκα στη ντουζιέρα και άνοιξα κατά λάθος το ζεστό.
"Γαμώ την κοινωνία μου!"
Αμέσως άνοιξα το κρύο και έκλεισα το ζεστό. Κοίταξα προς τον καθρέφτη. Το πρόσωπό μου, με κοίταξε πίσω. Ευτυχώς! Γιατί αν ήταν κάτι άλλο, είμαι σε ηλικία για έμφραγμα...
Αφού συνήλθα λίγο με το ντους, πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα ένα καραβίσιο φραπέ. Άναψα τσιγάρο και ήπια μια γουλιά. Ο εγκέφαλός μου άρχιζε να επικοινωνεί. Γιατί είπα ότι δε θα πάω στη σημερινή έξοδο; Επειδή είναι πανσέληνος απόψε και πάντα σε επηρέαζε. Και τι θα κάνω; Θα κλειστώ στο σπίτι; Όχι! Θα πάρεις το αμάξι, θα πάρεις το μαγιό, την πετσέτα, τη μάσκα και τα βατραχοπέδιλα και θα πας για βραδινό μπάνιο.
Το τσιγάρο έσβησε στο τασάκι. Μια ακόμα γερή γουλιά καφέ επανέφερε εντελώς τη λειτουργία του νου σε φυσιολογικά επίπεδα. Νέο τσιγάρο άναψε.
"Πού;"
"Στη λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου. Σου έχει δείξει η κολλητή σου το μέρος."
Μισή ώρα αργότερα έμπαινα στο αμάξι και έφευγα από την πόλη. Ο ήλιος ήθελε ακόμα μιάμιση ώρα για να δύσει και η διαδρομή ήταν τουλάχιστον μία. Το ραδιόφωνο ήταν στο σταθμό που άρεσε στη Δήμητρα. Άνοιξα το ντουλαπάκι του συνοδηγού και έβγαλα τη θήκη με τα CD. Διάλεξα ένα στην τύχη, χωρίς να βλέπω και το τοποθέτησα στο μηχάνημα. Δέκα δευτερόλεπτα μετά άκουσα τις πρώτες βαριές νότες της ηλεκτρικής κιθάρας, του μπάσου και των ντραμς.
- Με δουλεύεις; Σχεδόν ούρλιαξα!
Από τα ηχεία ακουγόταν το τραγούδι Μανιτού του black metal συγκροτήματος Venom!. Αμέσως έκλεισα το ραδιόφωνο και αφοσιώθηκα στην οδήγηση, αφού άναψα μηχανικά ένα τσιγάρο.
Επιτέλους έφτασα στην παραλία. Η πανσέληνος ανέτειλε δειλά-δειλά καθώς ο ήλιος έδυε πίσω από τη θάλασσα και την Κεφαλονιά. Ακολούθησα ένα χαλικόδρομο και πάρκαρα δίπλα σε μια μικρή φτελιά. Δυτικά μου η θάλασσα και ανατολικά η λίμνη. Γύρω μου μόνο η φύση και κανένας άλλος. Έβγαλα τα συμπράγκαλα από το αμάξι και κλείδωσα από συνήθεια. Περπάτησα τα πέντε μέτρα άμμου και βόλεψα μια ψάθα με πέτρες στις άκρες. Όχι πως φυσούσε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τριάντα μέτρα βορειότερα από εκεί που κάθισα, είδα απαγορευτικές ταινίες. Σκέφτηκα ότι ήταν για τη χελώνα Καρέτα-Καρέτα.
Κάθισα οκλαδόν στην ψάθα και έβγαλα τη μάσκα, το φακό και τα βατραχοπέδιλα από την τσάντα. Η άμμος ήταν ακόμα πολύ ζεστή. Έβγαλα το τισέρτ και τη βερμούδα μου. Ο δίσκος του ήλιου ήταν ο μισός κάτω από τη θάλασσα. Σηκώθηκα και πλησίασα στο νερό. Ήταν χλιαρό. Μπήκα μέσα και άρχισα να περπατάω. Τουλάχιστον είκοσι μέτρα ξέβαθων νερών αργότερα, βρέθηκα στο σωστό σημείο για να φορέσω τα πέδιλα. Έβαλα τη μάσκα, άνοιξα το φακό και μπλουμ. Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει όταν άκουσα φωνές από την παραλία.
- Hey! Hey you! The man swimming! You are not supposed to be there! (Ε! Ε εσύ! Ο άντρας που κολυμπά! Δεν επιτρέπεται να είσαι εκεί!)
Βγήκα από τη θάλασσα και έκλεισα το φακό. Έβγαλα τα πέδιλα και περπάτησα τα μέτρα που με χώριζαν από την άμμο. Προχωρώντας αργά κοίταζα μια μορφή να με παρακολουθεί. Η πανσέληνος δεν ήταν αρκετά ψηλά, αλλά φώτιζε αρκετά την περιοχή. Δεν είδα κανένα αμάξι κοντά στο δικό μου. Καθώς πλησίαζα η μορφή άρχισε να φαίνεται καλύτερα στα μάτια μου. Είχε μαύρα ίσια μαλλιά, ύψος στο 1,75 και γύρω στα 60 κιλά. Το σώμα της είχε τέλειες καμπύλες και το πρόσωπό της ήταν το ίδιο, αψεγάδιαστο και καλοσμιλευμένο.
- Δεν μπορεί... είπα.
- Janus;… ρώτησε δισταχτικά.
- Μινεχάχα; Μήπως ονειρεύομαι;
Την είδα να βγάζει τις μπότες που φορούσε. Τα καλλίγραμμα μπρούτζινα πόδια της, της έδιναν κίνηση ελαφίνας. Αμέσως μπήκε μες το νερό κι εγώ έτρεχα πλέον να τη συναντήσω. Αγκαλιαστήκαμε και δεν την ένοιαξε που την έβρεξα. Το πρόσωπό της χάθηκε στο στέρνο μου.
- Πώς είναι δυνατόν να βρίσκεσαι εδώ; (Κάναμε την ίδια ερώτηση ταυτόχρονα ο ένας στον άλλο)
Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε με αυτά τα μαύρα απύθμενα μάτια της. Στο στόμα της ήταν ένα τεράστιο χαμόγελο.
- Είσαι μέσα στο νερό και γελάς, της είπα.
Ξεκαρδιστήκαμε κι οι δυο.
- Μίλα εσύ πρώτος (είπαμε ξανά ταυτόχρονα)!
Σήκωσα το χέρι μου και της έκανα νόημα να μιλήσει. Μου είπε συνοπτικά ότι ήταν υδροβιολόγος και έκανε μια μελέτη, καθώς την οδηγούσα στην ψάθα που είχα απλώσει. Πήρα την πετσέτα και άρχισα να σκουπίζομαι καθώς μου εξηγούσε τι έκανε εκεί. Τη ρώτησα αν θέλει να της φέρω μια πετσέτα από το αμάξι. Μου απάντησε αρνητικά. Στη συνέχεια μου εξήγησε ότι το φως από το φακό προσελκύει θηρευτές που κυνηγάνε τη χελώνα. Εγώ της είπα ότι διαμένω μια ώρα δρόμο από εδώ και μου την είχε βαρέσει να έρθω για κολύμπι.
Δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα μου και τα χέρια της κλείδωσαν γύρω από το λαιμό μου. Με τράβηξε και με φίλησε στο στόμα με τέτοιο πάθος που είχα να νιώσω καιρό. Αμέσως ανταποκρίθηκα στο φιλί της. Οι γλώσσες μας βρέθηκαν να χορεύουν εναλλάξ μέσα στα στόματά μας. Το δεξί της πόδι πέρασε γύρω από τη μέση μου και κολλώντας εντελώς πάνω μου, άρχισε να τρίβει το σώμα της στο δικό μου. Καθώς συνεχίσαμε να ανταλλάσσουμε το καυτό φιλί, ένοιωσα τους μύες του προσώπου της να συμφωνούν με τις αντιδράσεις του σώματος μου. Τα χέρια μου πέρασαν πίσω από τη μέση της και ξεκούμπωσαν την τζιν φούστα που φορούσε. Δύο δευτερόλεπτα αργότερα βρισκόταν πάνω στην ψάθα, ενώ τα δάχτυλα μου τραβούσαν το τάνγκα κιλοτάκι της.
Επιτέλους τα χείλη μας ξεκόλλησαν μόνο και μόνο για να τραβήξει το αμάνικο μπλουζάκι της και να βγάλει το σουτιέν της, όσο εγώ κατέβαζα το μαγιό μου. Αμέσως ενώθηκαν πάλι και οι γλώσσες μας συνέχισαν τον τρελό τους χορό. Τα σώματά μας γνωρίζονταν καλά. Μου έπιασε το αριστερό χέρι και το έβαλε στο δεξί της γλουτό. Ήξερα τι ήθελε. Ήμασταν σε αρμονία. Της σήκωσα τη μέση και το γλυκό μουνάκι της αγκάλιασε την πούτσα μου. Τη θέση αυτή τη θυμήθηκε εύκολα. Όπως και ο πούτσος μου αναγνώρισε το εσωτερικό της. Έκανα μισή στροφή μαζί της και πέρασα το δεξί της πόδι στη μέση μου. Αμέσως το αριστερό της ακολούθησε και γραπώθηκε από πίσω. Γονάτισα προσεκτικά στην ψάθα και επιτέλους έσπρωξα το σώμα μου και το είναι μου μέσα της, όσο πιο βαθιά μπορούσα.
Η ένωση μας ήταν απόλυτη και τελειωτική. Χωρίς να σταματήσουμε το παθιασμένο φιλί μας, κινηθήκαμε και οι δύο ρυθμικά. Τα σώματά μας ένα. Μισή ανάσα αργότερα τελειώναμε και οι δύο δυνατά. Ο οργασμός μας ταυτόχρονος, μας έστελνε σε άλλα επίπεδα. Δεν ήμασταν στη γη. Ήμασταν αλλού, παντού και μαζί. Ακόμα αγκαλιασμένοι, με εμένα μέσα της διακόψαμε το φιλί μας για να πάρουμε ανάσες.
Παραμείναμε έτσι για πέντε λεπτά χωρίς να μιλάμε. Μόνο κοιταζόμασταν στα μάτια και καταλαβαίναμε ο ένας την άλλη απόλυτα. Πόσο μυθικό είναι όταν δύο σώματα τελειώνουν σαν ένα μέσα σε ένα λεπτό από την ένωση τους;
- Πήρες κιλά, μου δήλωσε.
- Δεν ήμουν 15 μέρες σε νοσοκομείο αυτή τη φορά, της απάντησα.
Έσκυψα και φίλησα τη μυτούλα και τα μάτια της. Οσφράνθηκα τη μυρωδιά του δέρματος της. Ήταν όπως το θυμόμουν.
- Τελείωσα μέσα σου, της είπα μετά από λίγο.
- Δε με νοιάζει Ιανέ. Ήμασταν ένα! Ήμασταν μαζί. Έπρεπε να τελειώσεις μέσα μου.
Τα λόγια της. Ο τρόπος που το είπε. Η πούτσα μου άρχισε να σκληραίνει μέσα της ξανά. Χαμογέλασε σχιστά. Ήξερε! Κάναμε έρωτα κάτω από το φεγγάρι. Αυτή τη φορά πιο αργά, πιο ολοκληρωτικά, πιο ενωμένα. Οι κραυγές πάθους βγήκαν κοινές από το στόμα μας καθώς για άλλη μια φορά φτάναμε μαζί στην κορύφωση.
- Γκίτσε Μανιτού! Γκίτσε Μανιτού! Γκίτσε Μανιτού!
Και συνεχίσαμε μαζί. Χωρίς σταματημό. Ήταν ένα ταξίδι σε όμορφους κυνηγότοπους που είχε λείψει και στους δύο. Όταν επιστρέψαμε στην πραγματικότητα, εξαντλημένοι και ανακουφισμένοι, γεμάτοι με αγαλλίαση και πάθος για ζωή, ο ήλιος σηκωνόταν από την ανατολή.
Μας πήρε λίγη ώρα να μαζέψουμε τα ρούχα και τις σκέψεις μας. Δεν είχαμε κουβεντιάσει όπως κάναμε παλιά, αλλά είχαμε συνεννοηθεί. Ήταν η κόρη των Ντακότα ξανά μπροστά μου. Ήξερα που ήταν η σκηνή της. Πιασμένοι χέρι-χέρι πήγαμε προς τα εκεί και τη βοήθησα να ξεστήσει. Κατόπιν κουβαλήσαμε όλα τα πράγματα στο αμάξι μου. Δε χρειαζόμασταν ξεκούραση ή ύπνο. Οδήγησα δεκαπέντε χιλιόμετρα προς ένα ξενοδοχείο. Υπήρχε μόνο η γαμήλια σουίτα και την έκλεισα αμέσως.
Ήταν κοντά έξι και μισή το πρωί όταν ζητήσαμε πρωινό. Ο υπάλληλος στη ρεσεψιόν μας είπε ότι ο μπουφές άνοιγε στις επτάμιση. Σηκώσαμε και οι δύο τους ώμους μας ταυτόχρονα και πήγαμε στη σουίτα. Χωθήκαμε και οι δύο στη ντουζιέρα και ξεπλύναμε τον ιδρώτα της χθεσινής μαγικής βραδιάς. Όταν οι σαπουνάδες κύλησαν μακριά έσκυψα και προσκύνησα την πηγή της ζωής της. Η γλώσσα μου δεν είχε ξεχάσει τη γεύση της, αλλά την είχε επιθυμήσει. Όταν κάναμε έρωτα στην παραλία δεν είχα χρόνο να τη γευτώ.
Η Μινεχάχα αναστέναξε όταν άρχισα να φιλάω τα εξωτερικά της χείλη και να γαργαλάω την πρησμένη κλειτορίδα της. Πήρα το χρόνο μου. Δε βιάστηκα. Ήθελα να γευτώ ξανά τη δροσιά της ήβης της. Χρησιμοποίησα μόνο τη γλώσσα και τα χείλη μου. Γευόμουν αργά το άρωμα της. Το πόδι της είχε περάσει πάνω από τον ώμο μου για να μου δώσει καλύτερη πρόσβαση. Οι αναστεναγμοί της με καύλωναν απίστευτα. Συνέχισα να εξερευνώ το άδυτο της. Την ανέβαζα ολοένα και πιο πολύ. Όταν τα χέρια της έπιασαν τα μαλλιά μου και πίεσαν ήξερα τι να κάνω. Σε δευτερόλεπτα το σώμα της άρχισε να τραντάζεται από τον οργασμό και η φωνή της να παρακαλεί το Μεγάλο Πνεύμα. Τα πόδια της έτρεμαν και την κράτησα να μη γλιστρήσει στη μπανιέρα.
Αμέσως με τράβηξε στο στόμα της για να γευτεί τα υγρά της. Η πούτσα μου είχε σκληρύνει ξανά. Όταν έγλειφα μια γυναίκα που πραγματικά γούσταρα, πάντοτε καύλωνα, αλλά με τη Μινεχάχα δεν ήταν τόσο απλό. Δεν ξέρω αν ήταν το άρωμα της, η γεύση της ή ότι ταιριάζαμε τόσο απίστευτα. Ήξερα μόνο πως ήμουν πολύ κοντά στο να τελειώσω. Στο φιλί μας, ένιωσα το χέρι της να χουφτώνει την πούτσα μου.
- Κοίτα με, μου είπε με πάθος.
Την κοίταζα στα μάτια καθώς άρχισε να μου την παίζει. Στο τρίτο τίναγμα άρχισα να χύνω πάνω στην κοιλιά της. Μου χαμογελούσε και με κοιτούσε με τον τρόπο που την κοιτούσα κι εγώ. Δεν υπάρχει περιγραφή. Μόνο αν κάποιος το έχει ζήσει, θα καταλάβαινε για πιο βλέμμα μιλάω.
Αφού ξεπλυθήκαμε εκ νέου, βγήκαμε στο δωμάτιο και η Μινεχάχα άλλαξε ρούχα. Εγώ ευτυχώς κουβαλούσα εσώρουχο και νέα φανέλα. Άνοιξα το τσαντάκι μέσης και έπιασα τα τσιγάρα μου. Ανοίξαμε το μπαλκόνι και μοιραστήκαμε ένα τσιγάρο. Κατόπιν έψαξα για το κινητό μου και είδα εφτά αναπάντητες κλήσεις και πέντε μηνύματα. Τα περισσότερα ήταν από τη Δήμητρα.
- Είσαι μαζί μου Ιανέ. Ξέχνα την όποια κι αν είναι. Είσαι δικός μου!
- Ναι! Και εσύ είσαι δική μου! Απλά ήθελα να δω αν είναι ώρα για πρωινό.
Ήξερε ότι της έλεγα αλήθεια. Δε με ένοιαζε ποιος με έπαιρνε τηλέφωνο. Η ώρα ήταν 7 και 28 πρώτα λεπτά. Κατεβήκαμε σχεδόν αγκαλιασμένοι για να πάρουμε δυνάμεις.
Copyright protected OW ref: 177977
Είχαν περάσει πέντε χρόνια από την επέμβαση που είχα κάνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και είχα προγραμματίσει το τακτικό τσεκάπ. Ο αμερικανός καθηγητής που με είχε χειρουργήσει, ερχόταν κάθε χρόνο στην Ελλάδα για να με δει. Εγώ έκανα όλες τις απαραίτητες εξετάσεις και αυτός με επισκεπτόταν για να τις δει και να συζητήσουμε την περίπτωσή μου. Ακόμα τον απασχολούσε η ταχύτητα ανάρρωσης μου. Πλέον είχε εφευρεθεί καλύτερη μέθοδος για το συγκεκριμένο χειρουργείο, κυρίως χάρη σε αυτόν, αλλά η ίαση εξακολουθούσε να ήταν θέμα.
Αφού με βρήκε μια χαρά στην υγεία μου, έφυγε για την Κω όπου παραθέριζε τα καλοκαίρια. Δυστυχώς για μένα η επίσκεψη του, μου έφερνε στο νου αναμνήσεις από τη διαμονή μου στην Αμερική. Μαύρα μάτια σαν το σκοτάδι της νύχτας, χωρίς έναστρο ουρανό ή φεγγάρι με στοίχειωναν. Ένα λοξό χαμόγελο έσκιζε τα όνειρά μου στα δύο και ένα πρόσωπο αγαλματένιο, ερυθρόδερμο, θεϊκό σε κάθε γωνία του, με έκανε να καταριέμαι τη μέρα που αποχωριστήκαμε.
Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία...
Ο καθηγητής είχε φύγει εδώ και τρεις ημέρες για το νησί. Η αυγουστιάτικη ζέστη έκανε τα τζιτζίκια να τραγουδάνε δυνατά και ασταμάτητα. Η πανσέληνος της αποψινής νύχτας, άνοιγε τους αρχαιολογικούς χώρους στο κοινό. Είχα κανονίσει να βρεθώ με τους φίλους και το αίσθημα στο κάστρο της πόλης. Από εκεί θα βλέπαμε που θα πηγαίναμε για διασκέδαση.
Το απόγευμα ήταν πιο ζεστό και αποπνικτικό από το μεσημέρι. Το κινητό τηλέφωνο χτύπησε μία φορά, δύο φορές, τρεις, χωρίς να το σηκώσω. Η ιδρωμένη φανέλα βγήκε και πετάχτηκε στα άπλυτα, καθώς και το εσώρουχο και η βερμούδα. Το χέρι μου πήγε να ανοίξει το κρύο νερό στη ντουζιέρα, αλλά σταμάτησε. Κατόπιν τινάχτηκε και άναψε το ζεστό. Μπήκα κάτω από το νερό που κυλούσε και περίμενα το κάψιμο. Στη συνέχεια άνοιξα και το κρύο νερό για να εξισορροπήσω τη θερμότητα. Δέκα λεπτά πέρασαν και ήμουν ακίνητος. Όταν βγήκα από το ντους υπήρχε ομίχλη λόγω των υδρατμών. Καθάρισα τον καθρέφτη και είδα ένα πρόσωπο να με κοιτά και να μου χαμογελάει. Όμως δεν ήταν το δικό μου. Ήταν ένα πρόσωπο αρχαίο και ιερό. Ένα πρόσωπο τόσο ουδέτερο που δε θα μπορούσα να το περιγράψω. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι ανήκε σε άνδρα.
Το τηλέφωνο χτύπησε ακόμα μια φορά και άνοιξα τα μάτια μου. Ήταν ακόμα απόγευμα και ήμουν στο κρεβάτι μου. Τα σεντόνια ήταν τραβηγμένα λες και στριφογυρνούσα στον ύπνο μου. Ο ιδρώτας έσταζε ποτάμι στη φανέλα μου. Σήκωσα το χέρι μου και κατάφερα να απαντήσω στο κινητό.
- Εμπρός, είπα με βραχνή από τον ύπνο φωνή.
- Ιανέ; Είσαι καλά; Πήρα τόσα τηλέφωνα… η φωνή ακουγόταν οικεία.
- Ποιος είναι;
- Πας καλά; Η Δήμητρα είμαι. Γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο;
"Ποια Δήμητρα;" Αναρωτήθηκα. Το μυαλό μου ακόμα έβλεπε το όνειρο. Δεν επικοινωνούσε με τον κόσμο.
- Λυπάμαι... κοιμόμουν... νομίζω είμαι άρρωστος... απάντησα αργά και με κόπο.
"Σύνελθε Ιανέ! Η κοπέλα σου είναι." {Άσε με ήσυχο! Θέλω να κοιμηθώ!}. "Ξύπνα μαλάκα! Έχετε κανονίσει έξοδο απόψε!" {Δε με νοιάζει! Δε θέλω να δω κανένα}!
Αυτός ο διάλογος εκτυλίχθηκε στο μυαλό μου με την ταχύτητα της σκέψης. Η Δήμητρα κάτι έλεγε, αλλά δεν άκουγα.
- Δήμητρα λυπάμαι, αλλά δεν είμαι καλά. Θα πάρω ένα αντιπυρετικό και θα πέσω για ύπνο. Εσύ πήγαινε έξω με την παρέα και να περάσεις καλά! Καλή διασκέδαση!
Άκουσα κάτι σαν ΟΚ και έκλεισα το τηλέφωνο. Σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Έβγαλα τη φανέλα, το εσώρουχο και τη βερμούδα και την πέταξα στο καλάθι των άπλυτων. Μπήκα στη ντουζιέρα και άνοιξα κατά λάθος το ζεστό.
"Γαμώ την κοινωνία μου!"
Αμέσως άνοιξα το κρύο και έκλεισα το ζεστό. Κοίταξα προς τον καθρέφτη. Το πρόσωπό μου, με κοίταξε πίσω. Ευτυχώς! Γιατί αν ήταν κάτι άλλο, είμαι σε ηλικία για έμφραγμα...
Αφού συνήλθα λίγο με το ντους, πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα ένα καραβίσιο φραπέ. Άναψα τσιγάρο και ήπια μια γουλιά. Ο εγκέφαλός μου άρχιζε να επικοινωνεί. Γιατί είπα ότι δε θα πάω στη σημερινή έξοδο; Επειδή είναι πανσέληνος απόψε και πάντα σε επηρέαζε. Και τι θα κάνω; Θα κλειστώ στο σπίτι; Όχι! Θα πάρεις το αμάξι, θα πάρεις το μαγιό, την πετσέτα, τη μάσκα και τα βατραχοπέδιλα και θα πας για βραδινό μπάνιο.
Το τσιγάρο έσβησε στο τασάκι. Μια ακόμα γερή γουλιά καφέ επανέφερε εντελώς τη λειτουργία του νου σε φυσιολογικά επίπεδα. Νέο τσιγάρο άναψε.
"Πού;"
"Στη λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου. Σου έχει δείξει η κολλητή σου το μέρος."
Μισή ώρα αργότερα έμπαινα στο αμάξι και έφευγα από την πόλη. Ο ήλιος ήθελε ακόμα μιάμιση ώρα για να δύσει και η διαδρομή ήταν τουλάχιστον μία. Το ραδιόφωνο ήταν στο σταθμό που άρεσε στη Δήμητρα. Άνοιξα το ντουλαπάκι του συνοδηγού και έβγαλα τη θήκη με τα CD. Διάλεξα ένα στην τύχη, χωρίς να βλέπω και το τοποθέτησα στο μηχάνημα. Δέκα δευτερόλεπτα μετά άκουσα τις πρώτες βαριές νότες της ηλεκτρικής κιθάρας, του μπάσου και των ντραμς.
- Με δουλεύεις; Σχεδόν ούρλιαξα!
Από τα ηχεία ακουγόταν το τραγούδι Μανιτού του black metal συγκροτήματος Venom!. Αμέσως έκλεισα το ραδιόφωνο και αφοσιώθηκα στην οδήγηση, αφού άναψα μηχανικά ένα τσιγάρο.
Επιτέλους έφτασα στην παραλία. Η πανσέληνος ανέτειλε δειλά-δειλά καθώς ο ήλιος έδυε πίσω από τη θάλασσα και την Κεφαλονιά. Ακολούθησα ένα χαλικόδρομο και πάρκαρα δίπλα σε μια μικρή φτελιά. Δυτικά μου η θάλασσα και ανατολικά η λίμνη. Γύρω μου μόνο η φύση και κανένας άλλος. Έβγαλα τα συμπράγκαλα από το αμάξι και κλείδωσα από συνήθεια. Περπάτησα τα πέντε μέτρα άμμου και βόλεψα μια ψάθα με πέτρες στις άκρες. Όχι πως φυσούσε, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τριάντα μέτρα βορειότερα από εκεί που κάθισα, είδα απαγορευτικές ταινίες. Σκέφτηκα ότι ήταν για τη χελώνα Καρέτα-Καρέτα.
Κάθισα οκλαδόν στην ψάθα και έβγαλα τη μάσκα, το φακό και τα βατραχοπέδιλα από την τσάντα. Η άμμος ήταν ακόμα πολύ ζεστή. Έβγαλα το τισέρτ και τη βερμούδα μου. Ο δίσκος του ήλιου ήταν ο μισός κάτω από τη θάλασσα. Σηκώθηκα και πλησίασα στο νερό. Ήταν χλιαρό. Μπήκα μέσα και άρχισα να περπατάω. Τουλάχιστον είκοσι μέτρα ξέβαθων νερών αργότερα, βρέθηκα στο σωστό σημείο για να φορέσω τα πέδιλα. Έβαλα τη μάσκα, άνοιξα το φακό και μπλουμ. Δεν ξέρω πόση ώρα είχε περάσει όταν άκουσα φωνές από την παραλία.
- Hey! Hey you! The man swimming! You are not supposed to be there! (Ε! Ε εσύ! Ο άντρας που κολυμπά! Δεν επιτρέπεται να είσαι εκεί!)
Βγήκα από τη θάλασσα και έκλεισα το φακό. Έβγαλα τα πέδιλα και περπάτησα τα μέτρα που με χώριζαν από την άμμο. Προχωρώντας αργά κοίταζα μια μορφή να με παρακολουθεί. Η πανσέληνος δεν ήταν αρκετά ψηλά, αλλά φώτιζε αρκετά την περιοχή. Δεν είδα κανένα αμάξι κοντά στο δικό μου. Καθώς πλησίαζα η μορφή άρχισε να φαίνεται καλύτερα στα μάτια μου. Είχε μαύρα ίσια μαλλιά, ύψος στο 1,75 και γύρω στα 60 κιλά. Το σώμα της είχε τέλειες καμπύλες και το πρόσωπό της ήταν το ίδιο, αψεγάδιαστο και καλοσμιλευμένο.
- Δεν μπορεί... είπα.
- Janus;… ρώτησε δισταχτικά.
- Μινεχάχα; Μήπως ονειρεύομαι;
Την είδα να βγάζει τις μπότες που φορούσε. Τα καλλίγραμμα μπρούτζινα πόδια της, της έδιναν κίνηση ελαφίνας. Αμέσως μπήκε μες το νερό κι εγώ έτρεχα πλέον να τη συναντήσω. Αγκαλιαστήκαμε και δεν την ένοιαξε που την έβρεξα. Το πρόσωπό της χάθηκε στο στέρνο μου.
- Πώς είναι δυνατόν να βρίσκεσαι εδώ; (Κάναμε την ίδια ερώτηση ταυτόχρονα ο ένας στον άλλο)
Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε με αυτά τα μαύρα απύθμενα μάτια της. Στο στόμα της ήταν ένα τεράστιο χαμόγελο.
- Είσαι μέσα στο νερό και γελάς, της είπα.
Ξεκαρδιστήκαμε κι οι δυο.
- Μίλα εσύ πρώτος (είπαμε ξανά ταυτόχρονα)!
Σήκωσα το χέρι μου και της έκανα νόημα να μιλήσει. Μου είπε συνοπτικά ότι ήταν υδροβιολόγος και έκανε μια μελέτη, καθώς την οδηγούσα στην ψάθα που είχα απλώσει. Πήρα την πετσέτα και άρχισα να σκουπίζομαι καθώς μου εξηγούσε τι έκανε εκεί. Τη ρώτησα αν θέλει να της φέρω μια πετσέτα από το αμάξι. Μου απάντησε αρνητικά. Στη συνέχεια μου εξήγησε ότι το φως από το φακό προσελκύει θηρευτές που κυνηγάνε τη χελώνα. Εγώ της είπα ότι διαμένω μια ώρα δρόμο από εδώ και μου την είχε βαρέσει να έρθω για κολύμπι.
Δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα μου και τα χέρια της κλείδωσαν γύρω από το λαιμό μου. Με τράβηξε και με φίλησε στο στόμα με τέτοιο πάθος που είχα να νιώσω καιρό. Αμέσως ανταποκρίθηκα στο φιλί της. Οι γλώσσες μας βρέθηκαν να χορεύουν εναλλάξ μέσα στα στόματά μας. Το δεξί της πόδι πέρασε γύρω από τη μέση μου και κολλώντας εντελώς πάνω μου, άρχισε να τρίβει το σώμα της στο δικό μου. Καθώς συνεχίσαμε να ανταλλάσσουμε το καυτό φιλί, ένοιωσα τους μύες του προσώπου της να συμφωνούν με τις αντιδράσεις του σώματος μου. Τα χέρια μου πέρασαν πίσω από τη μέση της και ξεκούμπωσαν την τζιν φούστα που φορούσε. Δύο δευτερόλεπτα αργότερα βρισκόταν πάνω στην ψάθα, ενώ τα δάχτυλα μου τραβούσαν το τάνγκα κιλοτάκι της.
Επιτέλους τα χείλη μας ξεκόλλησαν μόνο και μόνο για να τραβήξει το αμάνικο μπλουζάκι της και να βγάλει το σουτιέν της, όσο εγώ κατέβαζα το μαγιό μου. Αμέσως ενώθηκαν πάλι και οι γλώσσες μας συνέχισαν τον τρελό τους χορό. Τα σώματά μας γνωρίζονταν καλά. Μου έπιασε το αριστερό χέρι και το έβαλε στο δεξί της γλουτό. Ήξερα τι ήθελε. Ήμασταν σε αρμονία. Της σήκωσα τη μέση και το γλυκό μουνάκι της αγκάλιασε την πούτσα μου. Τη θέση αυτή τη θυμήθηκε εύκολα. Όπως και ο πούτσος μου αναγνώρισε το εσωτερικό της. Έκανα μισή στροφή μαζί της και πέρασα το δεξί της πόδι στη μέση μου. Αμέσως το αριστερό της ακολούθησε και γραπώθηκε από πίσω. Γονάτισα προσεκτικά στην ψάθα και επιτέλους έσπρωξα το σώμα μου και το είναι μου μέσα της, όσο πιο βαθιά μπορούσα.
Η ένωση μας ήταν απόλυτη και τελειωτική. Χωρίς να σταματήσουμε το παθιασμένο φιλί μας, κινηθήκαμε και οι δύο ρυθμικά. Τα σώματά μας ένα. Μισή ανάσα αργότερα τελειώναμε και οι δύο δυνατά. Ο οργασμός μας ταυτόχρονος, μας έστελνε σε άλλα επίπεδα. Δεν ήμασταν στη γη. Ήμασταν αλλού, παντού και μαζί. Ακόμα αγκαλιασμένοι, με εμένα μέσα της διακόψαμε το φιλί μας για να πάρουμε ανάσες.
Παραμείναμε έτσι για πέντε λεπτά χωρίς να μιλάμε. Μόνο κοιταζόμασταν στα μάτια και καταλαβαίναμε ο ένας την άλλη απόλυτα. Πόσο μυθικό είναι όταν δύο σώματα τελειώνουν σαν ένα μέσα σε ένα λεπτό από την ένωση τους;
- Πήρες κιλά, μου δήλωσε.
- Δεν ήμουν 15 μέρες σε νοσοκομείο αυτή τη φορά, της απάντησα.
Έσκυψα και φίλησα τη μυτούλα και τα μάτια της. Οσφράνθηκα τη μυρωδιά του δέρματος της. Ήταν όπως το θυμόμουν.
- Τελείωσα μέσα σου, της είπα μετά από λίγο.
- Δε με νοιάζει Ιανέ. Ήμασταν ένα! Ήμασταν μαζί. Έπρεπε να τελειώσεις μέσα μου.
Τα λόγια της. Ο τρόπος που το είπε. Η πούτσα μου άρχισε να σκληραίνει μέσα της ξανά. Χαμογέλασε σχιστά. Ήξερε! Κάναμε έρωτα κάτω από το φεγγάρι. Αυτή τη φορά πιο αργά, πιο ολοκληρωτικά, πιο ενωμένα. Οι κραυγές πάθους βγήκαν κοινές από το στόμα μας καθώς για άλλη μια φορά φτάναμε μαζί στην κορύφωση.
- Γκίτσε Μανιτού! Γκίτσε Μανιτού! Γκίτσε Μανιτού!
Και συνεχίσαμε μαζί. Χωρίς σταματημό. Ήταν ένα ταξίδι σε όμορφους κυνηγότοπους που είχε λείψει και στους δύο. Όταν επιστρέψαμε στην πραγματικότητα, εξαντλημένοι και ανακουφισμένοι, γεμάτοι με αγαλλίαση και πάθος για ζωή, ο ήλιος σηκωνόταν από την ανατολή.
Μας πήρε λίγη ώρα να μαζέψουμε τα ρούχα και τις σκέψεις μας. Δεν είχαμε κουβεντιάσει όπως κάναμε παλιά, αλλά είχαμε συνεννοηθεί. Ήταν η κόρη των Ντακότα ξανά μπροστά μου. Ήξερα που ήταν η σκηνή της. Πιασμένοι χέρι-χέρι πήγαμε προς τα εκεί και τη βοήθησα να ξεστήσει. Κατόπιν κουβαλήσαμε όλα τα πράγματα στο αμάξι μου. Δε χρειαζόμασταν ξεκούραση ή ύπνο. Οδήγησα δεκαπέντε χιλιόμετρα προς ένα ξενοδοχείο. Υπήρχε μόνο η γαμήλια σουίτα και την έκλεισα αμέσως.
Ήταν κοντά έξι και μισή το πρωί όταν ζητήσαμε πρωινό. Ο υπάλληλος στη ρεσεψιόν μας είπε ότι ο μπουφές άνοιγε στις επτάμιση. Σηκώσαμε και οι δύο τους ώμους μας ταυτόχρονα και πήγαμε στη σουίτα. Χωθήκαμε και οι δύο στη ντουζιέρα και ξεπλύναμε τον ιδρώτα της χθεσινής μαγικής βραδιάς. Όταν οι σαπουνάδες κύλησαν μακριά έσκυψα και προσκύνησα την πηγή της ζωής της. Η γλώσσα μου δεν είχε ξεχάσει τη γεύση της, αλλά την είχε επιθυμήσει. Όταν κάναμε έρωτα στην παραλία δεν είχα χρόνο να τη γευτώ.
Η Μινεχάχα αναστέναξε όταν άρχισα να φιλάω τα εξωτερικά της χείλη και να γαργαλάω την πρησμένη κλειτορίδα της. Πήρα το χρόνο μου. Δε βιάστηκα. Ήθελα να γευτώ ξανά τη δροσιά της ήβης της. Χρησιμοποίησα μόνο τη γλώσσα και τα χείλη μου. Γευόμουν αργά το άρωμα της. Το πόδι της είχε περάσει πάνω από τον ώμο μου για να μου δώσει καλύτερη πρόσβαση. Οι αναστεναγμοί της με καύλωναν απίστευτα. Συνέχισα να εξερευνώ το άδυτο της. Την ανέβαζα ολοένα και πιο πολύ. Όταν τα χέρια της έπιασαν τα μαλλιά μου και πίεσαν ήξερα τι να κάνω. Σε δευτερόλεπτα το σώμα της άρχισε να τραντάζεται από τον οργασμό και η φωνή της να παρακαλεί το Μεγάλο Πνεύμα. Τα πόδια της έτρεμαν και την κράτησα να μη γλιστρήσει στη μπανιέρα.
Αμέσως με τράβηξε στο στόμα της για να γευτεί τα υγρά της. Η πούτσα μου είχε σκληρύνει ξανά. Όταν έγλειφα μια γυναίκα που πραγματικά γούσταρα, πάντοτε καύλωνα, αλλά με τη Μινεχάχα δεν ήταν τόσο απλό. Δεν ξέρω αν ήταν το άρωμα της, η γεύση της ή ότι ταιριάζαμε τόσο απίστευτα. Ήξερα μόνο πως ήμουν πολύ κοντά στο να τελειώσω. Στο φιλί μας, ένιωσα το χέρι της να χουφτώνει την πούτσα μου.
- Κοίτα με, μου είπε με πάθος.
Την κοίταζα στα μάτια καθώς άρχισε να μου την παίζει. Στο τρίτο τίναγμα άρχισα να χύνω πάνω στην κοιλιά της. Μου χαμογελούσε και με κοιτούσε με τον τρόπο που την κοιτούσα κι εγώ. Δεν υπάρχει περιγραφή. Μόνο αν κάποιος το έχει ζήσει, θα καταλάβαινε για πιο βλέμμα μιλάω.
Αφού ξεπλυθήκαμε εκ νέου, βγήκαμε στο δωμάτιο και η Μινεχάχα άλλαξε ρούχα. Εγώ ευτυχώς κουβαλούσα εσώρουχο και νέα φανέλα. Άνοιξα το τσαντάκι μέσης και έπιασα τα τσιγάρα μου. Ανοίξαμε το μπαλκόνι και μοιραστήκαμε ένα τσιγάρο. Κατόπιν έψαξα για το κινητό μου και είδα εφτά αναπάντητες κλήσεις και πέντε μηνύματα. Τα περισσότερα ήταν από τη Δήμητρα.
- Είσαι μαζί μου Ιανέ. Ξέχνα την όποια κι αν είναι. Είσαι δικός μου!
- Ναι! Και εσύ είσαι δική μου! Απλά ήθελα να δω αν είναι ώρα για πρωινό.
Ήξερε ότι της έλεγα αλήθεια. Δε με ένοιαζε ποιος με έπαιρνε τηλέφωνο. Η ώρα ήταν 7 και 28 πρώτα λεπτά. Κατεβήκαμε σχεδόν αγκαλιασμένοι για να πάρουμε δυνάμεις.
Copyright protected OW ref: 177977
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.