Προηγούμενο μέρος: 24 ώρες: Η φίλη μου η Χριστίνα
Στο 1ο μέρος (24 ώρες. Οι πρώτες 8!) διηγούμαι το πρωινό σεξ με το Στάθη και το μεσημεριανό, στο γραφείο του καθηγητή στη σχολή μου και σας γράφω για τα τρία δώρα που μου πρόσφερε. Στο 2ο (η φίλη μου η Χριστίνα) με τη φίλη μου χρησιμοποιούμε το τελευταίο δώρο του καθηγητή μου.
Το club είχε μια μεγάλη ξύλινη πέργκολα, με σκούρο, deck πάτωμα. Στο κέντρο του στεγασμένου χώρου ήταν το μπαρ. Ξύλινη, κυκλική μπάρα, γύρω-γύρω τραπέζια, πολυθρόνες και καναπέδες σε lounge στυλ και, όλο αυτό, κατέληγε στην παραλία, αμέσως μετά την πέργκολα. Το περιβάλλον ήταν πολύ ωραίο! Πλήρωνες αρκετά βέβαια. Η παραλία, που δε θα την έλεγες και τεράστια, ήταν αμμώδης γεμάτη στιλάτες, μαύρες και κόκκινες ομπρέλες και ξαπλώστρες. Ήταν μισογεμάτη.
Ο κύριος που μας υποδέχτηκε στην είσοδο, μας συνόδευσε χαμογελαστός μέχρι εδώ και μας πληροφόρησε:
- Κορίτσια οι ξαπλώστρες είναι χωρίς χρέωση από τις 5:30 και μετά.
Το ξέραμε βέβαια. Γι’ αυτό και εμφανιζόμασταν αργά το απόγευμα. 15€ η ξαπλώστρα είναι πάρα πολλά, ειδικά για μένα. Τα 4,5€ του καφέ, σε σχέση με το περιβάλλον, μου φαινόταν αντίθετα, μια πολύ έξυπνη επιλογή. Το είχα ανακαλύψει το πρώτο μου καλοκαίρι σαν φοιτήτρια, αφού με είχε φέρει ένα γκόμενος και το κάναμε με τη Χριστίνα, στέκι.
Διαλέξαμε μια ομπρέλα δίπλα στην θάλασσα που ήταν ήδη μαζεμένη. Άλλωστε ο ήλιος δεν έκαιγε πια υπερβολικά. Μείναμε με τα μαγιό και για ένα περίεργο λόγο (περίεργο γιατί συνήθως είμαι αρκετά τολμηρή), αισθανόμουν αρκετά γυμνή και είχα την εντύπωση ότι με κοιτάνε όλοι οι γύρω. Το μαγιό πάντως, με το ζόρι κάλυπτε το στήθος μου! Για τον κώλο μου ας μη το συζητήσουμε καν. Απλά δεν τον κάλυπτε! Η Χριστίνα φορούσε ένα καταπληκτικό μπεζ-χρυσαφί μπικίνι που, με το ωραία μαυρισμένο, ήδη, κορμί της, δημιουργούσε ένα ακαταμάχητο σύνολο. Μου ψιθύρισε:
- Μωρή θα μας πάρουνε παρτούζα…
και συνέχισε χαμογελώντας με ύφος σα να ξανασκέφτηκε αυτό που είπε.
- Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό βέβαια..
Σα να μην έφτανε το τολμηρό μαγιό, καθώς πήγα να στρώσω τη πετσέτα μου, έπεσε στην ξαπλώστρα η σφήνα με την ουρά της αλεπούς και η κρέμα Κ_Υ! Είχαν μείνει στη πετσέτα κατά λάθος. Γρήγορα, τα μάζεψα στην ψάθινη τσάντα και αναρωτιόμουν τι πρόλαβε να δει ο κυριούλης, στα 3 μέτρα δίπλα μας, με τη γυναίκα και την κόρη του.
Κρατηθήκαμε να μη σκάσουμε στα γέλια. Βάλαμε τα κινητά, τα πορτοφόλια, τα κλειδιά του αυτοκινήτου και την αντηλιακή στο dry bag, ακουμπήσαμε τους καφέδες στο ειδικό μαξιλαράκι με τις υποδοχές και μπήκαμε στη ζεστή θάλασσα χαμογελαστές. Είχαμε ήδη διαλέξει το στόχο μας. Η πλαζ διαθέτει 4 πλωτές εξέδρες που επιπλέουν 40 μέτρα απ’ την ακτή. Κάθε φορά εκεί πάμε και κάθε φορά πιο οργανωμένες. Περπατούσαμε στη ρηχή αμμουδιά η Χριστίνα μπροστά με το dry bag στα χέρια κι εγώ ακολουθούσα σπρώχνοντας με προσοχή, το μαξιλαράκι με τους freddo και τα νεράκια που επέπλεε μπροστά μου, στη σχεδόν λάδι, θάλασσα.
Είχε φτάσει σχεδόν στους γλουτούς της το νερό και δε μπόρεσα να μη ζηλέψω, για μια ακόμα φορά, το κορμί της. Οι αναλογίες της είναι κοντά στο τέλειο. Η μικρή μαύρη γάτα, το tattoo που έχει ανάμεσα στους γλουτούς και στη μέση της, πίσω, χαμηλά στη πλάτη της, «βούτηξε» στη θάλασσα. Η Λόρα, όπως τη βάφτισε η φίλη μου, πήρε τη ζηλευτή θέση της όταν η σχέση της Χριστίνας με τον Μενέλαο ήταν στο φόρτε της.
Και ποιος είναι ο Μενέλαος; Ο πρώην της Χριστίνας! 1,5 χρόνο βγαίνανε μαζί και μόλις πριν 2 μήνες αποφάσισαν να πορευτούν χωριστά. Έρωτας δε νομίζω να υπήρχε αν και με τη Χριστίνα, σε αυτά τα θέματα, είναι δύσκολο να καταλάβεις. Ο Μενέλαος, ένας τύπος 35άρης, σχεδόν 2 μέτρα, με συμπαθητικό πρόσωπο και ωραίο σώμα, είναι κι αυτός οδοντίατρος! Πάντα με ένα χαμόγελο, εκπέμπει θετική ενέργεια. Αθλητικός και δραστήριος (έπαιζε και μπάσκετ πιο μικρός), είναι εύκολα ερωτεύσιμος. Ήταν βοηθός στα κλινικά εργαστήρια που έκανε η Χριστίνα στο νοσοκομείο στο Γουδί. Εκεί πλέχτηκε το ειδύλλιο.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά του Μενέλαου ήταν ο τρόπος που έκανε sex! Μπορούμε με σιγουριά να μιλήσουμε για μια περίπτωση “dr Jekyll and mr Hyde” ! Ο Μενέλαος δεν έκανε «έρωτα», την ξέσκιζε κανονικά τη φίλη μου κάθε φορά. Ειδικά στην αρχή. Εκεί η Χριστίνα πήρε το μάθημα «Εισαγωγή στις σφαλιάρες και στα χαστούκια». Ο γλυκός και χαμογελαστός Μενέλαος μεταμορφωνόταν σε έναν άγριο γαμιά χωρίς ίχνος συναισθήματος. Είχε αρκετά tattoo στο σώμα του. Έψησε και την Χριστίνα και έτσι... προέκυψε η Λόρα. Την οποία Λόρα την περιποιήθηκε δεόντως, λούζοντάς την αρκετές φορές, με σπέρμα!
Όλα αυτά τα μάθαινα καθώς με τη Χριστίνα τα λέμε όλα. Και καύλωνα, ομολογώ. Δε μου έχει τύχει μέχρι τώρα γκόμενος με αυτό το στυλ. Και ο Μενέλαος κυριάρχησε, για λίγο, στις φαντασιώσεις μου. Και το ομολόγησα στη φίλη μου. Και σ' αυτήν άρεσε πολύ ο Μενέλαος. Και γι’ αυτήν ήταν ο πρώτος άγριος γαμιάς. Καθώς οι μήνες κύλησαν, το αρχικό πάθος έγινε τυπική, γκομενική συμπεριφορά. Και κάποια στιγμή, της είπε πως αισθάνεται ότι «πνίγεται» με τη σχέση τους και χώρισαν. Θυμωμένη η Χριστίνα, ορκίστηκε ότι θα τον χυλοπιτιάσει άγρια όταν θα ξαναγυρίσει. Δεν είμαι και πολύ σίγουρη γι’ αυτό.
Κι έτσι η Λόρα και η αφεντικίνα της έφτασαν στην εξέδρα. Η Χριστίνα πέταξε το dry bag και ανέβηκε από τη μικρή σκάλα παίρνοντας και το μαξιλαράκι με τους καφέδες που της έδωσα. Τακτοποιηθήκαμε γρήγορα βγάζοντας κραυγές ικανοποίησης για τις 2 μικρές πτυσσόμενες τεντούλες που μόλις εγκαινιάσαμε. Είναι ημισφαιρικές ώστε να καλύπτουν το κεφάλι μας. Καφέ, κουλουράκια, παγωμένο νερό και για μαξιλάρι; Εγώ το φουσκωτό μαξιλαράκι για τους καφέδες και η Χριστίνα το dry bag! Ευτυχισμένες, βρεγμένες, βγάλαμε το στήθος έξω και ξαπλώσαμε ανάσκελα κάτω από τις τέντες μας. Η ιδέα με τις εξέδρες άλλωστε από εκεί ξεκίνησε. Από το πως θα μαυρίσουμε το βυζί χωρίς να προκαλέσουμε πανικό! Οι διπλανές εξέδρες βέβαια δεν απείχαν πάνω από 20 μέτρα και από εκεί μας έβλεπαν άνετα. Αλλά αδιαφορούσαμε.
Κοίταξα το κινητό. 18:35 και αρκετά μηνύματα. Πρώτο-πρώτο το μήνυμα απ’ τη μαμά μου μαζί με μια φωτογραφία του Μιλού, του σκύλου μου, καθισμένου μελαγχολικά πάνω στο κρεβάτι μου. «Του λείπεις». Μια εικόνα, χίλιες λέξεις! Θα την έπαιρνα το βράδυ, αποφάσισα. Σκέφτηκα ότι δεν έχουν περάσει ούτε 14 μήνες από τότε που τσακωνόμουν με τον αδελφό μου για το ποιος θα πάρει το μαλτεζάκι μας στο κρεβάτι του το βράδυ. Ούτε 14 μήνες από την παιδική μου ζωή! Σε χρόνο μηδέν μετασχηματίστηκα σε μια άλλη Μελίνα. Μένω σε δικό μου σπίτι, ορίζω μόνη μου τα οικονομικά μου δουλεύοντας. Μάλιστα σκέφτομαι να προσπαθήσω να βρω μια δουλειά υπαλλήλου σε γραφείο και να απασχολούμαι περιστασιακά σα σερβιτόρα το απόγευμα ή το βράδυ. Δεν με φοβίζουν οι υποχρεώσεις στη σχολή, τις αντιμετωπίζω μάλλον εύκολα. Κι έχω γνωστούς, φίλους, παρέες. Και πλέον με αντιμετωπίζουν σα γυναίκα! Ναι, σα γκομενάκι, γκόμενα, πιπίνι όπως θέλετε πείτε το, αλλά σα γυναίκα, όχι σαν παιδί. Περνάω καλά, διασκεδάζω τη φοιτητική μου ζωή, νοιώθω αυτοπεποίθηση. Και δε νοιώθω μόνη. Με την Χριστίνα νοιώθω απίστευτα τυχερή. Της έχω εμπιστοσύνη, τη νοιώθω δική μου, δεν αισθάνομαι μόνη στην Αθήνα. Πολλές φορές ανυπομονώ να βρεθούμε, χώρια απ’ τις απίστευτες ώρες που μιλάμε στο τηλέφωνο. Γύρισα και την κοίταξα. Πανέμορφη μου φάνηκε πάλι. Με το μαλλί της μαζεμένο και κλειστά τα μάτια της κάτω απ’ τα γυαλιά της. Χαλαρή.
- Χριστίνα…
- Ναι;
- Σ' αγαπάω!
Έκπληκτη απ’ το απρόσμενο της κουβέντας μου, ανασηκώθηκε και έβγαλε τα γυαλιά της κοιτάζοντάς με.
- Κι εγώ…
Αγκαλιαστήκαμε και την ένοιωσα ζεστή απ’ τον ήλιο επάνω μου. Δυο στιγμές αγκαλιάς κι ένα φιλί στο μάγουλο. Κοιταχτήκαμε ξανά χαμογελαστές και βαλθήκαμε να πασαλειφτούμε με αντηλιακό.
- Καλά, το βυζί σου δε παίζεται!
Δεν είναι η πρώτη φορά που φανερώνει το θαυμασμό της στο στήθος μου. Πριν λίγες μέρες μπαίνοντας στο σινεμά που είχαμε πάει οι δυο μας και βλέποντας μια τεράστια αφίσα της Μέρυλιν Μονρώε, πρόσωπο-μπούστο, ξεφώνισε, με ύφος σα να βρίσκεις λύση σε κάτι που σε απασχολεί αρκετό καιρό: «Ρε συ το στήθος σου είναι ίδιο!». Εντάξει, όσο ψώνιο και να είσαι, δε πιστεύεις ότι είσαι ίδια με τη Μονρόε. Ομολογώ πάντως ότι πολλές φορές κοιτάζω, φιλάρεσκα, το στήθος μου στον καθρέφτη. Και ναι, το σχήμα του μοιάζει με το στήθος αυτής της θεάς.
Κατάλαβα ότι μας κοιτάζουν με ενδιαφέρον δυο τύποι από τη διπλανή εξέδρα και χαμογέλασα στη φίλη μου κάνοντας της το σχετικό νόημα. Μετά βόλεψα το πρόσωπό μου στη σκιά που μου πρόσφερε η μικρή τέντα πάνω απ’ το κεφάλι μου, έβαλα τα ακουστικά και πήρα στα χέρια το κινητό μου.
Ακούγοντας μουσική, πέρασα γρήγορα τα SMS και επικεντρώθηκα στα email. Βρήκα εύκολα αυτό που έψαχνα. Τρεις μέρες πριν, ανταποκρίθηκα στο μήνυμα κάποιου άγνωστου μέσα σε ένα site γνωριμιών. Ναι, το κάνω κι αυτό. Όχι δεν έχω ανάγκη να ψαχτώ αναγκαστικά σε ένα τέτοιο μέσο για να βρω άντρα. Ναι, αναγνωρίζω ότι το γενικό επίπεδο δεν είναι και το υψηλότερο. Επίσης καταλαβαίνω ότι υπάρχουν ζητήματα προσωπικής ασφάλειας, αν αποφασίσεις να κάνεις κάποια επαφή τέτοιου είδους. Η Χριστίνα όταν της το είπα με ξεφώνισε: «Καλά βρε βούρλο, τι ψάχνεις εκεί μέσα; Σου λείπει σεξ ή cyber σεξ;». Παρ' όλα αυτά μου προκαλεί το ενδιαφέρον και αυτό το «σπορ». Βέβαια, δε θα τσιμπούσα ποτέ σε ατάκες του στυλ... «Είσαι καυλωμένη τώρα;» , «είμαι γυμνός και τον παίζω». Ή κάτι άλλους, και καλά cool, που σε ρωτάνε «τι κάνεις; Πως τα περνάς;». Συνήθως δεν απαντώ σε κανέναν και παρατηρώ, σιωπηλή τις ατάκες και τις προσπάθειες. Ένας τύπος όμως, ο συγκεκριμένος άγνωστος, κατάφερε να με κάνει να «τσιμπήσω»! Έστειλε ένα μήνυμα, με όνομα “anithikiprotasi” που έλεγε «ψάχνω γυναίκα με συμβατό πνεύμα». Απάντησα «ποια είναι η πρόταση σου;». Απάντησε «αφορά σε μια φαντασίωση που προσπαθώ να πραγματοποιήσω. Πρόκειται για μια ακραία ερωτική πρόταση. Αν πράγματι θέλεις να μάθεις στείλε μου ένα email. Μέσα στο site δε θέλω να σου πω τι ψάχνω».
Είχε και θράσος! Απάντησα αμέσως «αν θέλεις πες μου εδώ», εννοώντας στο chat του site. Ήμουν σίγουρη πως θα υποχωρήσει. Εισέπραξα όμως... «αναμενόμενη απάντηση. Καταλαβαίνω. Καληνύχτα». Το επόμενο πρωί του έστειλα το Gmail μου. Αυτή τη πρώτη μάχη την είχε κερδίσει.
Ανακαλύπτοντας δυο email με θέμα «Πρόταση…», από αποστολέα Gmail που δεν τον ήξερα, ανακάθισα λίγο στο πλάι βάζοντας το κινητό στη σκιά για να μπορώ να διαβάζω πιο εύκολα, ήπια μια γερή γουλιά απ’ τον freddo μου και άνοιξα το πρώτο μήνυμα..
«Σου προτείνω να περάσεις μια νύχτα μαζί μου αφού πληρωθείς, αφού πάρεις 1000 ευρώ. Διευκρινίζω αμέσως, ότι δε ψάχνω να βρω πόρνη. Αν ήθελα πόρνη, θα έψαχνα αλλού, θα έβρισκα εύκολα, με λιγότερα χρήματα και επιλέγοντας την εμφάνιση της. Αυτό που αναζητώ εδώ είναι μια απλή φυσιολογική γυναίκα που η ιδέα ότι θα υποδυθεί την πόρνη για ένα βράδυ θα την ερεθίζει, όσο ερεθίζει και εμένα αυτή η φαντασίωση.
Καταλαβαίνω βέβαια, ότι ακόμα κι αν η ιδέα δε σου είναι αποκρουστική, θα δημιουργηθούν στο μυαλό σου πολλές απορίες και φόβοι. Αν το θελήσεις, με χαρά θα συζητούσα μαζί σου περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πως το σκέφτομαι. Πιστεύω ότι με την συζήτηση θα καταλάβεις καλύτερα τι προτείνω. Μια τέτοια συζήτηση θα ήταν ενδιαφέρουσα, νομίζω, ακόμα κι αν δεν καταλήξει κάπου θετικά. Αν πάλι σκεφτείς ότι είμαι θεότρελος, που ομολογώ ότι δε θα είναι αδικαιολόγητη σκέψη, και απορρίψεις την πρόταση τότε σου εύχομαι καλή αναζήτηση και ευχαριστώ για την επικοινωνία»
- Τι λέει ρε μαλάκα ο τύπος…
μου ξέφυγε εντελώς αυθόρμητα. Ανασηκώθηκα καθιστή και έβγαλα τα ακουστικά, κοιτάζοντας το κινητό, έκπληκτη. Η Χριστίνα ανασηκώθηκε κι αυτή με βλέμμα απορίας.
- Ποιος;
Της έγνεψα με το χέρι να περιμένει καθώς διάβαζα το δεύτερο μήνυμα:
«Κι επειδή φαντάζομαι ότι θα αναρωτιέσαι, πρέπει να σου πω ότι είμαι φυσιολογικός στην εμφάνιση, 1.80, 88 κιλά, έχω 2 χέρια και 2 πόδια και τέλος πάντων δεν κάνω αυτή τη πρόταση γιατί έχω κάτι παράξενο. Διευκρινίζω όμως, ότι αν με φαντάζεσαι κάτι σαν τον Ρέντφορντ… δεν είμαι. Θα το εκτιμούσα αν μου απαντούσες έστω και αρνητικά»
- Καλά, μας έχεις κουφάνει (μονολόγησα).
Έδωσα το κινητό στη φίλη μου και την παρακολουθούσα γελαστή την ώρα που διάβαζε.
- Απίστευτο! (είπε)
- Διάβασε και το δεύτερο, το επόμενο.
- Απίστευτο (ξαναείπε χαμογελώντας έκπληκτη).
Παρατήρησα ότι οι δυο από την διπλανή εξέδρα μας κοίταζαν κι αυτοί χαμογελαστοί, καθιστοί στην άκρη της εξέδρας, με τα πόδια τους στη θάλασσα. Κατάλαβα ότι καθώς ανασηκώθηκα, φαινόμουν σχεδόν γυμνή. Φόρεσα το μαγιό στο λαιμό μου καλύπτοντας το στήθος μου. Η Χριστίνα έριξε μια μπλαζέ ματιά στους θεατές και έβαλε κι αυτή το μαγιό της δυσφορώντας. Αμέσως όμως επέστρεψε στο θέμα.
- Μαλάκα είναι καυλωτικό, δε λέω, αλλά είναι πολύ επικίνδυνο. Τι θα κάνεις;
Χωρίς να της απαντήσω, πήρα το κινητό στα χέρια μου και έγραψα:
«Γράψε μου πως το σκέφτεσαι;»
Η Χριστίνα φώναζε εντωμεταξύ...
- Τι του γράφεις ρε;
Της έδωσα το κινητό και διάβασε.
- Να το πατήσω;… (με ρώτησε με πονηρό χαμόγελο)
- Πάτα το. Είμαι περίεργη τί έχει σκεφτεί.
Το πάτησε.
19:50. Ο ήλιος, στη δύση πλέον, είχε βάψει τη παραλία χρυσή. Τυλιγμένη με την πετσέτα μου κοιτούσα, εκστατικά, τη θάλασσα αμίλητη. Η Χριστίνα τυλιγμένη κι αυτή προσπαθούσε να βγάλει το μαγιό και να φορέσει στεγνά ρούχα, προσφέροντας θέαμα στους, λίγους πλέον, που είχαν μείνει στην πλαζ. Την έκστασή μου διέκοψε η δροσερή αίσθηση της ενυδατικής κρέμας επάνω μου. Πριν δυο μέρες, απρόσεκτα βγήκα στον ήλιο με ακάλυπτη τη πλάτη μου και το ευαίσθητο δέρμα μου κάηκε στη πλάτη μου κάτω απ’ το λαιμό μου.
- Θα σου αφήσω την κρέμα να βάλεις και σπίτι.
- Ευχαριστώ μαμά.
Μου έδωσε μια ξυλιά στον κώλο πάνω απ' τη πετσέτα. Είχε ντυθεί ήδη με τη βερμούδα και την άσπρη μπλούζα της και ήταν κομψή παρ' όλο που τα ρούχα ήταν ελαφρώς τσαλακωμένα. Μας διέκοψε η φωνή του κυρίου από το μαγαζί που ερχόταν από πίσω μας..
- Κορίτσια αυτά είναι από εμάς!
Ο δίσκος είχε δυο κολονάτα ποτήρια κοκτέιλ, γεμάτα με ένα ελαφρώς πρασινωπό υγρό, με ζαχαρωμένα χείλη και από μια πράσινη φλούδα αγγουριού σπιράλ, που κρεμόταν, κρεμασμένη! Τον κοιτάξαμε αυθόρμητα έκπληκτες.
- Τι είναι αυτό; Για μας; Αχ είναι τέλειο, σας ευχαριστούμε πολύ.
- Για σας, ναι. Είναι το κοκτέιλ που έφτιαξε ο σεφ μας για φέτος το καλοκαίρι και βασίζεται σε ρούμι και σιρόπι από αγγούρι. Δοκιμάστε το! Είναι πολύ δροσιστικό.
- Καλά, μοιάζει απίθανο. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ.
- Τον κύριο Σπύρο, εκεί (και της έδειξε έναν μεσόκοπο άντρα με γένια που καθόταν στη μπάρα πίνοντας το ποτό του και κοιτώντας προς το μέρος μας).
- Ευχαριστούμε πολύ!
Το είπαμε και οι δυο μαζί. Εγώ μάλιστα, σηκώνοντας το ποτήρι προς το μέρος του. Το σήκωσε κι αυτός χαμογελώντας. Αν και είναι ρατσιστικό και μόνο που το λέω, η ζωή σου φέρεται, μερικές φορές, καλά αν είσαι κορίτσι με μια συμπαθητική εμφάνιση. Τώρα, αν έχεις και φίλη κάποια με το σώμα της Χριστίνας, ακόμα καλύτερα!
Τα ήπιαμε σε δυο πολυθρόνες δίπλα στη θάλασσα μιλώντας για τις διακοπές που σκεφτόμαστε να πάμε οι δυο μας. Μιλήσαμε λίγο και στο τηλέφωνο. Εγώ στη μαμά μου και η Χριστίνα με ένα φίλο της που την έψηνε να βγούνε το επόμενο βράδυ. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου καθώς την άκουγα ότι αύριο θα μείνω να διαβάσω. Βγάλαμε selfies που ανεβάσαμε στο fb, κοιτάζοντας τον ήλιο να δύει.
Βγαίνοντας, κρατώντας στον ώμο τις ψάθινες τσάντες μας, περάσαμε μπροστά από τον κύριο Σπύρο να τον ευχαριστήσουμε. Μας έπιασε όμως την κουβέντα. Ζήτησε κι από τον μπάρμαν να φέρει τρία σφηνάκια μαστίχα.
- Να έρχεστε εδώ όποτε θέλετε κορίτσια. Έχω συνεννοηθεί με τον Θανάση (προφανώς ο κύριος που μας υποδέχτηκε) να σας δίνει ξαπλώστρες ότι ώρα και να έρχεστε.
Ευχαριστήσαμε και πάλι και η κουβέντα πήγε στις σπουδές μας. Άκουσε για τη Χριστίνα άκουσε και για μένα, έμαθε ότι μένουμε στην Αθήνα μόνες, του ξεφούρνισα ότι κοιτάω για καμιά δουλειά και μου είπε ένας φίλος του που δουλεύει σε ένα τηλεοπτικό σταθμό ψάχνει μια βοηθό. Μου έδωσε μια κάρτα και μου είπε να του στείλω ένα βιογραφικό να το προωθήσει.
Λίγο αργότερα, η Χριστίνα οδηγούσε προς το σπίτι ξεφωνίζοντας, ενώ εγώ είχα σκάσει στα γέλια.
- Βρε τσουλάκι βιογραφικό θα στείλεις στον κύριο Σπύρο ή τις διαστάσεις σου και γυμνές φωτογραφίες;
Και συνέχισε χαρούμενη…
- Α έχω καλύτερη ιδέα. Δεν του στέλνεις τις φωτογραφίες που έστειλες στον καθηγητή σου με την ουρά; Νομίζω ο κύριος Σπύρος θα εκτιμήσει τα προσόντα σου.
Τα γέλια μου τα διέκοψε ο ήχος που κάνει το κινητό μου για το εισερχόμενο email. Της είπα:
- Σκάσε βρε, ορίστε με ζητούν οι πελάτες.
Νέα γέλια. Το κοκτέιλ και η μαστίχα είχαν κάνει τη δουλειά τους.
- Α... πλάκα-πλάκα, το πάμε επαγγελματικά κυρία Μελίνα μου! Μωρή άκου: Άμα βρεις κανένα καλό πελάτη θα με συστήσεις κι εμένα.
Είχα ξεκαρδιστεί. Πήρα αναπνοή και απάντησα.
- Α! θέλω ποσοστά.
Μέσα στην ευθυμία άνοιξα το μήνυμα και διάβασα δυνατά:
«προτιμώ να σου πω πώς το σκέφτομαι, τηλεφωνικά. Θα με ακούσεις και θα σε ακούσω και θα συνεννοηθούμε καλυτέρα. Κι επειδή με το κινητό θα υπάρχουν δισταγμοί προτείνω να μιλήσουμε στο hangouts του Gmail. Πρότεινε μέρα και ώρα».
- Μελίνα σκέφτεσαι να πας σε ένα τέτοιο ραντεβού;… (σοβάρεψε ξαφνικά)
- Δεν ξέρω.
- Δεν ξέρεις; Δεν ξέρεις; (πάλι το γύρισε στο αστείο, με στομφώδες ύφος). Το φτάσαμε ήδη στο «δεν ξέρω» κυρία Μελίνα.
Γέλια πάλι. Και συνέχισε..
- Απ’ εκεί που έλεγες «τι λέει ο μαλάκας ρε», φτάσαμε στο «δεν ξέρω»;
Γέλια..
- Εσύ θα πήγαινες;
Δυο στιγμές περίσκεψης και απαντά:
- Δεν ξέρω… (και σκάει στα γέλια).
- Πουτανάκι. Μου κάνεις και την παρθένα... (απίστευτα γέλια).
Στο μεταξύ έχει φτάσει κάτω από την πολυκατοικία μου. Γράφω απαντώντας:
«Σε μισή ώρα!».
Της το δείχνω και την ώρα που το διαβάζει έρχεται η απάντηση. «Οκ»
- Θα περάσω να σε πάρω στις 01.45. Και θέλω λεπτομέρειες.
Έφυγε!
- Βρε τρελαμένη τηΝ τσάντα μου... (φώναξα)
Κοίταξα το κινητό. 21:30! Ανέβηκα στο σπίτι μου.
Βιαστικά άναψα το κλιματιστικό και το θερμοσίφωνα. Πήρα το laptop στο κρεβάτι μου και μπαίνοντας στο Gmail, ξαναδιάβασα τα μηνύματα του. Δεν ξέρω τι ακριβώς με τραβάει σ' αυτή την συνομιλία. Η προοπτική της συνάντησης μ' έναν άγνωστο άντρα; Η ηλικία του; Η αλήθεια είναι ότι ελκύομαι από μεγαλύτερους. Ήδη έχω την εμπειρία του καθηγητή που καθόλου δυσάρεστη δε μου είναι. Μήπως ο ρόλος της πόρνης με ερεθίζει; Μήπως η σκέψη ότι εκείνο το βράδυ θα είμαι αναγκασμένη-υποταγμένη στις διαθέσεις κάποιου; Όποιος κι αν είναι ο μηχανισμός που λειτουργεί στο μυαλό μου, ο κύριος anithikiprotasi έχει αιχμαλωτίσει τις σκέψεις μου, απ’ το απόγευμα.
Τρώγοντας σπανακόπιτα από το μεγάλο τάπερ που μου έστειλε η μαμά μου πριν δυο μέρες, χάζευα ειδήσεις και τον περίμενα να εμφανιστεί. Κι όταν εμφανίστηκε, συγκράτησα τον εαυτό μου δέκα λεπτά και μετά ανταποκρίθηκα. Με καθοδήγησε για να βρεθούμε στα hangouts.. Και κάποια στιγμή άκουσα τη φωνή του.
- Καλησπέρα.
Πολύ καλή η πρώτη εντύπωση. Η φωνή του ήταν πολύ γοητευτική. Μάλλον μπάσα, χωρίς να είναι πολύ βαριά. Ακούστηκε καθαρή, με απλή προφορά, χωρίς κάποιον ιδιωματισμό.
- Καλησπέρα.
Απάντησα με ακριβώς αυτό το ύφος, με το οποίο θα απαντούσα ευγενικά σε κάποιον που με χαιρετά στο δρόμο χωρίς να τον γνωρίζω.
- Χαίρομαι που σ ακούω. Πρώτη φορά φτάνω στο σημείο να ακούσω κάποια ζωντανά, από τότε που μπήκα σ αυτό το site.
- Αλήθεια; Είμαι η μόνη που ανταποκρίθηκα;
- Ε, δε μπαίνω και πολύ συχνά, αλλά και όταν μπαίνω απευθύνομαι μόνο σε γυναίκες που είναι online που είναι λίγες έτσι κι αλλιώς. Υπολόγισε ότι πάνω απ’ τα μισά γυναικεία προφίλ, εκεί μέσα, είναι άντρες, υπολόγισε και ότι από τις υπόλοιπες οι περισσότερες δεν ακούν θετικά, απ’ όσο καταλαβαίνω, το αρχικό μου μήνυμα. Δεν μένουν και πολλές.
Αληθοφανής εξήγηση. Και ομιλητικός, αμέσως-αμέσως! Σκέφτηκα ότι έχει νευρικότητα.
- Έτσι λοιπόν (έκοψα την αμηχανία μου στα δυο).
- Φαντάζομαι θέλεις να σου πω πως το σκέφτομαι; Τώρα βέβαια θα ακούσεις μια ολοκληρωμένη σκέψη. Το συγκεκριμένο το φαντασιώνομαι αρκετό καιρό και έχω προλάβει να το σκεφτώ με λεπτομέρειες. Καταλαβαίνεις ότι ψάχνω μια κοπέλα εντελώς άγνωστη. Οπότε μόνο σε ένα τέτοιο site θα μπορούσα να ψάξω.
- Ναι, λογικό… (απάντησα).
- Φαντάζομαι, Μελίνα, ότι θα βρεθούμε στη ρεσεψιόν ενός απ’ τα μεγάλα ξενοδοχεία. Θα πάμε στο εστιατόριο του και θα φάμε μαζί. Σκέφτομαι ότι θα είμαστε και οι δυο ωραία ντυμένοι. Θα μιλήσουμε. Θα μιλήσουμε γενικά, όχι κατ’ ανάγκη για το θέμα. Στο τέλος του δείπνου θα αποφασίσουμε και οι δυο ελεύθερα. Αν θέλω να συνεχίσουμε θα σου δώσω ένα φάκελο που θα έχει τα χρήματα. Αν δε θέλεις, θα μου το πεις και θα αποχαιρετιστούμε εκεί. Χωρίς καμιά στεναχώρια, χωρίς κανένα πρόβλημα. Αν δε θέλουμε, είτε ο ένας είτε ο άλλος δε χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί.
Μιλούσε ήρεμα και χωρίς κενά. Ήμουν συγκεντρωμένη και τον άκουγα. Δε διέκρινα στη φωνή του πλέον άγχος ή νευρικότητα.
- Αν σου προσφέρω το φάκελο και δεχτείς, θα το βάλεις στη τσάντα σου και θα πάμε μαζί στη ρεσεψιόν. Θα κλείσω δωμάτιο, δίνοντας την ταυτότητα μου μπροστά σου. Το αναφέρω, γιατί φαντάζομαι ότι μια από τις επιφυλάξεις σου είναι η προσωπική σου ασφάλεια. Θα ήμουν τρελός να θέλω να σου κάνω κακό δίνοντας την ταυτότητά μου πριν.
Ακούγοντας τον, δεν είχα φτάσει στο σημείο να σκεφτώ την ασφάλεια μου. Αλλά η αναφορά με προσγείωσε κάπως. Το προσπέρασα και τον άφησα στον οίστρο του.
- Θα ανεβούμε μαζί στο δωμάτιο και θα μείνουμε μέχρι την επομένη στις 11. Μέσα σ' αυτές τις ώρες θα έχω το δικαίωμα να σου ζητήσω σεξ όσες φορές θέλω, όποτε θέλω και με όποιο τρόπο θέλω! Κι επειδή το «με όποιο τρόπο θέλω» μπορεί να υπονοεί διάφορα, θα ήθελα να μου πεις τι δε θέλεις να κάνεις, τι θέλεις να μη στο ζητήσω. Αν τα βρούμε, δε θα σου ζητήσω ότι έχουμε εξαιρέσει.
Σιγή.
- Σε έχω κουφάνει μάλλον.
- Η αλήθεια είναι ότι είσαι πολύ σαφής και περιγραφικός.
- Θα ήθελα να μου πεις ποια είναι η εντύπωση σου τώρα που ξέρεις την πρόταση.
Σιγή και πάλι.
- Δεν ξέρω…
Στην πραγματικότητα ήξερα. Ο τύπος με είχε κερδίσει. Αλλά δε θα παραδιδόμουν τόσο εύκολα.
- Έλα, πες μου τις επιφυλάξεις σου. Πες ότι σκέφτεσαι.
Αγωνιούσε μήπως ξενερώσω.
- Δεν ξέρω (ξαναείπα). Το σκέφτομαι. Πως τη φαντάζεσαι αυτή τη κοπέλα;
- Όπως σου έχω γράψει, το κυριότερο για μένα είναι να είναι συμβατό πνεύμα. Βέβαια δε θα μπορούσα να το κάνω αδιαφορώντας εντελώς για την εμφάνιση.
Σιγή πάλι.
- Δε θα με ρωτήσεις;… (το είπα με μια δόση γέλιου στη φωνή μου και ακούστηκε).
- Θέλω να μου πεις τι παρατηρούν οι άντρες πάνω σου όταν σε πρωτοβλέπουν.
Μου άρεσε ο τρόπος του.
- Το στήθος μου.
- Μεγάλο;
- Όχι τεράστιο…
- Έχεις μακριά μαλλιά;
- Μέχρι τους ώμους.
- Σου αρέσει να γδύνεσαι ή να σε γδύνουν;
Δε μου άφηνε την πρωτοβουλία στη συζήτηση. Και με εξέταζε ήδη, σαν εμπόρευμα. Μου άρεσε!
- Να με γδύνουν.
- Ήρεμα; Ή… πιο άγρια;
Δεν απάντησα και άλλαξα το θέμα..
- Και τι ζητάς στο σεξ;
- Δε θέλω να σου πω τι ζητάω. Θέλω να έχω το δικαίωμα να στο ζητήσω χωρίς να το ξέρεις. Εσύ θα μου πεις τι δε θέλεις να κάνεις.
- Δεν ξέρω (ξαναείπα, αόριστα). Έχεις κάποιο βίτσιο;
- Ωραία. Ας κάνω εγώ ερωτήσεις (είπε). Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω καμιά «μανία» ή «λαγνεία». Σιχαίνομαι τα κατουρήματα και αυτές τις αηδίες. Και σε ρωτάω.. Καταλαβαίνεις ότι εκείνο το βράδυ δε θα κάνουμε αυτό που λέμε «τρυφερό σεξ». Έχεις πρόβλημα να σου μιλάω πρόστυχα ή άγρια;
- Όχι (απάντησα μονολεκτικά αλλά η ιδέα με ερέθισε ήδη).
- Έχεις πρόβλημα αν φας καμιά μπάτσα στον κώλο, ας πούμε;
Πολλές φορές έχω φαντασιωθεί άγριο σεξ. Απάντησα πάλι μονολεκτικά καταλαβαίνοντας ότι χαλαρώνω τα όρια της ασφάλειας.
- Όχι…
- Από πίσω το κάνεις;
- Ε… όχι κάθε μέρα.
Δεν ξέρω πως μου ήρθε τέτοια βλακώδης απάντηση. Αμέσως όμως το ξεκαθάρισε.
- Είναι κάτι που θα το ζητήσω. Έχεις πρόβλημα;
Διέκρινα μια βραχνάδα στη φωνή του, για πρώτη φορά απ’ την αρχή της συνομιλίας. Ανατρίχιασα! Το χέρι μου έπαιζε ήδη με την κλειτορίδα μου και ήμουν απίστευτα ερεθισμένη, μέσα σε δευτερόλεπτα.
- Όχι (είπα. Και η δική μου φωνή ακούστηκε κάπως).
- Θα χρησιμοποιήσω «αξεσουάρ». Δονητές, σφήνες. Έχεις πρόβλημα;
Σήμερα είναι η μέρα της σφήνας σκέφτηκα.
- Όχι, αν δεν είναι κάτι υπερβολικό.
- Οκ (είπε). Δε νομίζω να διαφωνούμε κάπου. Ότι γίνει, θα γίνει με προφυλακτικό. Εκτός απ’ τα στοματικά. Έχεις πρόβλημα;
Μου μιλούσε για κάτι τόσο extreme, σα να μου έπαιρνε συνέντευξη για να με προσλάβει. Συγκρατιόμουν για να μην τελειώσω.
- Όχι.
- Οκ. Όπως σου είπα από τη στιγμή που θα πάρεις το φάκελο θα είσαι δική μου μέχρι την επόμενη ημέρα το πρωί. Θα κοιμηθείς μαζί μου. Αλλά όποτε θελήσω θα σε ξυπνήσω. Οκ;
Έχυσα. Πνιχτά, βουβά και έντονα. Καθυστέρησα να απαντήσω κι όταν το έκανα η φωνή μου ένοιωθα ότι με πρόδιδε.
- Ναι οκ. Αλλά αυτό με τα χρήματα δε χρειάζεται. Μπορεί να είναι άδειος ό φάκελος. Ή να στα επιστρ..
- Θέλω να τα πάρεις (με διέκοψε). Μου αρέσει που το λες, καμιά δυο που διάβασαν το μήνυμα με ρώτησαν πως θα είναι σίγουρες ότι θα πάρουν τα χρήματα. Ξενέρωμα. Ξενερώνω αν καταλάβω ότι το κάνεις για τα λεφτά. Αλλά θέλω να τα πάρεις. Φαντάσου ότι θα παίξεις το ρόλο της πόρνης. Φαντάσου ότι το κουστούμι του ρόλου είναι ο φάκελος με τα λεφτά. Αν δεν τα πάρεις δε μπορείς να μπεις στο ρόλο.
Ο τύπος με είχε διαλύσει. Το χέρι μου έπαιζε με το μουσκεμένο μουνί μου, ξανά! Προσπάθησα πάλι να αλλάξω θέμα.
- Και τώρα που είπες κουστούμι, πώς με θες ντυμένη;
Πώ, πω… σκέφτηκα, σα να έχω ήδη δεχτεί.
- Θέλω φόρεμα ή φούστα. Πρέπει να φοράς σουτιέν;
- Συνήθως φοράω. Θα δούμε.
- Και το σλιπάκι σου… ας μην είναι το αγαπημένο σου.
Έχυσα ξανά μόλις κλείσαμε. Μου έδωσε διορία μέχρι το πρωί να του στείλω απλά τη λέξη «συμφωνώ». Αν δεν έστελνα θα σήμαινε όχι.
Κοίταξα το κινητό. 10.30 Έγραψα: «Συμφωνώ». Δεν είχαν περάσει ούτε 5 λεπτά!
Συνεχίζεται με το 4ο και τελευταίο μέρος!
Copyright protected OW ref: 176199
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.