Προηγούμενο μέρος: Με τη μάνα του κουμπάρου (3ο μέρος)
Αρκετές φορές στη ζωή δημιουργούνται διάφορες καταστάσεις και ανατρέπονται κάποια δεδομένα. Να λοιπόν που ενώ νόμιζα ότι η σχέση μου με την κουμπάρα είχε τελειώσει, με τις γυναίκες όλα ανατρέπονται.
Από τον περασμένο Μάιο που αποκαλύφθηκε το τριπλό παιχνίδι της κουμπάρας Μαίρης που δεν της έφθανε που κεράτωνε τον άνδρα της μαζί μου, αλλά και μένα με τη σειρά μου με άλλο γκόμενο (ευτυχώς ο Αντώνης ο άνδρας της έμαθε μόνο για το γκόμενο τον ταξιτζή και όχι για μένα) οι επαφές μου με τον Αντώνη είχαν περιορισθεί απλά σε κανένα τηλεφώνημα καμιά φορά και αυτό πιο πολύ για τα ποδοσφαιρικά, δεν ήθελα την συναναστροφή μαζί του γιατί με θεωρούσε από τους πιο καλούς φίλους του. Πότε με πρόσχημα κάποια δουλειά, πότε με έκτακτα συμβάντα, απέφευγα τις συναντήσεις μαζί του. Να όμως ένα τηλεφώνημα στο σπίτι αυτή τη φορά άλλαξε τα δεδομένα.
- Κώστα… Ευτυχία το Σάββατο 28/9 είστε καλεσμένοι σε μπαρ-ρέστωραντ κάπου στα νότια προάστια, γιορτάζουμε με τη Μαίρη τα 20 χρόνια του γάμου μας, μην μου πείτε όχι, είστε από τους πιο αγαπημένους φίλους, ήδη τα παιδιά μας (κουμπάροι) αποδέχθηκαν την πρόσκληση και θα είναι παρόντες.
Δε μπορούσα να αρνηθώ, ήταν και η Ευτυχία που ήθελε να παρευρεθούμε. Αφού κανονίστηκαν οι λεπτομέρειες και η παρουσία των παιδιών μας ήταν αναπόφευκτη (τα εγγόνια στα πεθερικά τους), εκείνο το Σαββατόβραδο βρεθήκαμε κάπου στη Γλυφάδα σε πολυτελές μπαρ-ρέστωραντ.
Όταν φθάσαμε οι περισσότεροι ήταν εκεί, κάπου 18-20 άτομα. Μόλις είδα τη Μαίρη έπαθα. Τι ντύσιμο είναι αυτό που έχει το πουταναριό σκέφθηκα, ακόμα και η γυναίκα μου που σπάνια ασχολείται με το τι φοράει ο κάθε ένας δεν το άφησε ασχολίαστο!
- Κώστα τι ντύσιμο αυτό της Μαίρης, σχεδόν ξεβράκωτη ήρθε!
Ένα σούπερ γκρι ανοιχτό μίνι πολύ κοντό για την ηλικία της και με τις εξαίσιες μπουτάρες της σε κοινή θέα, γοβάκι στιλέτο, και διάφανο τελείως μπλουζάκι, το μισό βυζί της έξω, και σε συνδυασμό με αυτό το ανύπαρκτο μαύρο στρινγκάκι που ξεχώριζε εμφανώς… και να μην ήθελες η πούτσα κάγκελο!
Το πουτανάκι, μάλλον για να με προκαλέσει σκέφτηκα, δεν εξηγείται αλλιώς, ίσως η 4άμηνη περίοδο χωρίς ούτε ένα τηλέφωνο την εξίταρε, όλα αυτά περνάγανε από το μυαλό μου. Δίπλα μου οι ευχές των παρευρισκομένων έδιναν και έπαιρναν ενώ το κρασί έρεε άφθονο, 2-3 ματιές ανταλλάξαμε και εντελώς διακριτικά, κανείς δεν κατάλαβε τίποτε, ούτε τα παιδιά ούτε οι υπόλοιποι καλεσμένοι. Δε μπόρεσα όμως να καταλάβω αν ήταν ματιές καύλας η μίσους, η και τα δύο μαζί!
Μετά τις 1:30 άρχισαν οι πρώτοι να αποχωρούν, κατά τις 2:30 είχαν φύγει σχεδόν όλοι, 3 ζευγάρια είχαμε μείνει και μετά από λίγη ώρα εγώ, η γυναίκα μου και ο Αντώνης με τη Μαίρη.
- Ευτυχία, λέει σε κάποια στιγμή ο Αντώνης, ο άνδρας σου μας το παίζει δύσκολος τώρα τελευταία, τόσες φορές του έχω πει να περάσει από το σπίτι για ένα κρασί και να δούμε κανένα παιχνίδι του Ολυμπιακού στην τηλεόραση, αλλά πάντα βρίσκει δικαιολογίες.
- Όχι Αντώνη μην τον αποπαίρνεις, πότε δουλειά, πότε λίγο βοήθεια με τα εγγόνια και γι' αυτό!
- Οκ εγώ τον περιμένω την τρίτη μεθαύριο για τον αγώνα, πιστεύω να έρθει.
Την υπόλοιπη νύχτα ήμουν σε αναστάτωση, από τη μία μεριά η πρόσκληση του Αντώνη για 3 μέρες μετά, από την άλλη δεν ήθελα να ξαναμπλέξω με τίποτε με αυτό το πορνίδιο, ήμουν σίγουρος ότι γι' αυτό ντύθηκε έτσι, για να με καυλώσει!
Και να που η Τρίτη έφθασε. Από το πρωί ήμουνα να πάω η να μην πάω, τελικά λέω "δε γαμιέται ας πάω και ότι γίνει… θα ήταν αγένεια σκέφθηκα να το παίξω πάλι πολυάσχολος.
Τρίτη 1/10 ώρα 9 ήμουνα σπίτι του Αντώνη, μου άνοιξε η Μαίρη με ένα τυπικό χαιρετισμό, πιο σεμνό ντύσιμο αυτή τη φορά αλλά όχι τέτοιο όταν περιμένεις φίλο του άνδρα σου!
Προσηλωμένοι και οι 2 στο παιχνίδι και η Μαίρη έτοιμη να μας σερβίρει, πότε κρασί (ο Αντώνης λόγω προβλημάτων υγείας ήταν συγκρατημένος), πότε μεζέδες. Το ποτό, η ένταση του αγώνα και η αδρεναλίνη στα ύψη, 2 πονηρές ματιές από τη Μαίρη που ο Αντώνης δεν κατάλαβε αφού ωρυόταν μπροστά στην τηλεόραση μιας και το παιχνίδι δεν πήγαινε καλά, αυτή τη φορά οι ματιές της ήταν γεμάτες καύλα.
Περασμένες 12 και σχολιάζοντας το ματς έκανα κίνηση για να φύγω. Ο Αντώνης μου πρότεινε ένα καφέ γιατί είχα πιει αρκετά, η Μαίρη μας έφτιαξε τα καφεδάκια και αποσύρθηκε για ύπνο και η κουβέντα μας με τον Αντώνη από τα ποδοσφαιρικά πέρασε γρήγορα στα προσωπικά και ειδικά στην σχέση με τη γυναίκα του.
- Κώστα μου σε ευχαριστώ για όλα, ήμουν αποφασισμένος να χωρίσω, εσύ κράτησες το γάμο μου με αυτά που μου είπες. Σε πληροφορώ ότι η Μαίρη πλέον είναι τύπος και υπογραμμός που λένε, μαζί όπου πάμε, σπάνια βγαίνει και αυτό να πάει άντε σούπερ-μάρκετ και κομμωτήριο.
- Χαίρομαι Αντώνη και εύχομαι από δω και πέρα όλα να πάνε καλά, η Μαίρη ότι και να έκανε πιστεύω ότι το έχει μετανιώσει.
- Και εγώ αυτό πιστεύω Κώστα, σε ευχαριστώ και πάλι και θα τα πούμε τηλεφωνικά.
Έφυγα από το σπίτι, άλλωστε η ώρα είχε περάσει τη 1:00. Μόνο ήσυχος δεν ήμουνα και αναρωτιόμουν τι θα συμβεί. Έπεσα για ύπνο, η γυναίκα μου κοιμόταν. Πέρασαν 2-3 μέρες και ένα μήνυμα στο κινητό μου:
"Πάρε με σε παρακαλώ όποτε μπορείς, 11:00 - 13:00. Ο Αντώνης θα είναι καφενείο, σε αφορά"
Τι με αφορά σκέφτηκα;… κάποιο παιχνίδι θα παίζει σίγουρα σκέφτηκα. Την πήρα τηλέφωνο...
- Έλα Κώστα τι κάνεις μωρό μου;
- Μωρό σου δεν είμαι και λέγε τι θες, τι με αφορά, τι συμβαίνει;
- Κώστα να μιλήσουμε λίγο ήρεμα;
- Αύριο Πέμπτη είχα ένα δικαστήριο σα μάρτυρας σε τροχαίο, έμαθα ότι πήρε αναβολή για άλλη ημερομηνία, έχω και κλητήριο θέσπισμα, θα πω του Αντώνη ότι θα πάω ευελπίδων και να συναντηθούμε να μιλήσουμε. Θέλω να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, σε παρακαλώ Κώστα, κάνε μου το χατίρι!
- Οκ αύριο πρωί πριν τις 9:30 στο μετρό της Δάφνης
- Εντάξει Κώστα, θα είμαι εκεί.
Το ίδιο βράδυ δεν έκλεισα μάτι από την αγωνία μου, το σίγουρο ήταν ότι ήθελε επανασύνδεση, θα μπορούσα να της πω πήγαινε να βρεις άλλη πούτσα, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν το έκανα, ίσως εκείνο το βράδυ στη Γλυφάδα στην επέτειο τους το σκηνικό με το ντύσιμο της με είχε ανάψει αλλά και οι καυλιάρικες ματιές 3 βράδια μετά στο σπίτι της την ώρα του αγώνα.
Το επόμενο πρωί, κατά τις 9:30 ήμουν στο μετρό της Δάφνης. Φθάσαμε σχεδόν μαζί, αγκαλιαστήκαμε και φιληθήκαμε εγκάρδια, είχαμε να τα πούμε μόνοι μας κάπου 5 μήνες. Στο "εμπόριο" που είναι δίπλα στο μετρό απολαμβάναμε τον καφέ μας συζητώντας πιο ήρεμα. Το ντύσιμό της συντηρητικό αυτή τη φορά, παντελόνι κολλητό βέβαια με το στρινγκάκι πάλι να ξεχωρίζει αλλά τίποτα σε κοινή θέα.
Είπαμε διάφορα. Το θέμα που "με αφορούσε" ήταν η πρότασή της να επανασυνδεόμασταν σε μια σχέση που αποκλειστικά θα στηριζόταν στο ότι παντρεμένοι κι οι 2 σιγουριά ο ένας για τον άλλον, ούτε ξενοπηδήματα, και πολλή προσοχή να μην καταλάβει κανένας κάτι. Θα γινόταν πιο συγκλονιστική αυτή η σχέση όταν αρχίζαμε πάλι τακτική παρέα σα ζευγάρια.
- Κώστα σε θέλω σαν κολασμένη. Μέσα στα άλλα, όπως μου είπε, έκανα μια μαλακία, το παραδέχομαι με τον Κοσμά τον ταξιτζή και παραλίγο να το πληρώσω ακριβά. Κι εσύ με θέλεις μωρό μου, το καταλαβαίνω, άλλωστε αν δε με ήθελες δεν θα ήσουνα τώρα εδώ!
- Θα σου απαντήσω μέχρι αύριο Μαίρη με μήνυμα στο κινητό.
- Οκ μωρό μου θα περιμένω.
Μπήκαμε στο μετρό για το δρόμο της επιστροφής και ο κάθε ένας σπίτι του. Είχα μπει σε μεγάλο δίλημμα, τελικά μετά από αρκετή σκέψη κατέληξα ότι ήθελα να την ξαναγαμήσω. Την άλλη μέρα πριν το μεσημέρι της έστειλα μήνυμα.
"Οκ… σε θέλω κι εγώ, μόνο να ξέρεις ότι αν συμβεί κάτι το διαλύσαμε και χαλάμε και την οικογενειακή φιλία. Πέρα από αυτό θα αποκαλυφθούν και όλα και είναι το χειρότερο. Για μένα λίγο το κακό… για σένα όμως;"
"Ότι πεις μωρό μου, καύλα μου, σε θέλω πολύ, είπαμε οι μαλακίες τέρμα, σε θέλω και με θέλεις. Πότε θα συναντηθούμε;"
"Από ότι μου είπε ο Αντώνης εδώ και καιρό δεν πας πουθενά. Πως θα δικαιολογήσεις τώρα απουσίες σου από το σπίτι; Αυτό το σκέφτηκες;"
"Ας' το σε μένα αυτό Κώστα μου, όλο αυτό το διάστημα έχω επανακτήσει την εμπιστοσύνη του Αντώνη με το φέρσιμο μου και την αγάπη που του δείχνω. Πέρα από αυτά, θα χρειαστεί να πάω και στο… γυναικολόγο μου, η κομμωτήριο, έκτακτα συμβάντα κλπ. Δεν είμαι και φυλακισμένη. Αύριο Σάββατο μετά τις 10 το πρωί μπορείς; Θα πω στον Αντώνη ότι θα πάω στα γενέθλια της εγγονής της φίλης μου της Τασίας κάπου σε ένα παιδότοπο, δε θα καταλάβει τίποτε.
"Ok καύλα μου, λίγο πριν τις 11 έξω από το μέτρο του Ν. Κόσμου"
Το ίδιο βράδυ είχα μια αναστάτωση λες και πρώτη φορά πήγαινα σε ερωτικό ραντεβού. Με αυτό το πουτανάκι ήταν άλλο πράγμα, η παρανομία που υπήρχε και από τους δύο μας, η οικογενειακή φιλία, η κουμπαριά των παιδιών μας, όλο αυτό το σκηνικό μας εξίταρε και τους δύο.
Το άλλο πρωί κατά τις 11 παρά ήμουν εκεί. Την είδα να ανεβαίνει τις σκάλες του μετρό. Μετά από 2 περίπου λεπτά, το πουτανίστικο βλέμμα της έδειχνε ότι ήταν αποφασισμένη για μεγάλα γαμήσια, άλλωστε και για τους δύο μας η 5αμηνη αποχή από το κρεβάτι (και εγώ σπάνιες συνευρέσεις έχω με τη γυναίκα μου) ήταν σημάδι ότι θα ζούσαμε ένα κολασμένο 2ώρο.
Σε λιγότερο από 3 λεπτά ήμασταν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Σε χρόνο μηδέν ήμασταν εγώ με το μποξεράκι μου και η Μαίρη μόνο με το στρινγκάκι της, μόνο που αυτή τη φορά δεν ήταν ελάχιστα μικρό, αλλά σα να μην φόραγε τίποτε, το μπροστινό μέρος ένα τριγωνάκι μαύρο και αυτό διάφανο, και το κορδονάκι χωμένο στην κωλάρα της. Δε μπορούσαμε να περιμένουμε άλλο, επιτακτική ανάγκη να ξεσκιστούμε. Κατευθείαν στο κρεβάτι, καιγόμασταν από τον πυρετό της καύλας. Βογκώντας από την υπερένταση η Μαίρη άρχισε να με δαγκώνει ελαφρά από πάνω μέχρι κάτω, το ίδιο κι εγώ, σε ελάχιστα λεπτά μέσα σε ένα σύμπλεγμα κορμιών ποδιών και χεριών, η έκρηξη ήταν αναπόφευκτη. Ζήτημα αν είχαν περάσει 5-6 λεπτά και χύσαμε σχεδόν ταυτόχρονα, εγώ βρίζοντας τη και χύνοντας βαθιά μέσα στο μουνί της και η Μαίρη με κραυγές και βογκητά. 5 λεπτά για να χαλαρώσουμε και κατευθείαν στο μπάνιο. Η πρώτη εκτόνωση ήταν σύντομη, πιο γρήγορη από ότι περιμέναμε, ίσως η 5αμηνη αποχή από το σεξ έφερε το τελείωμα πρόωρα.
Ξαπλωμένοι κάναμε ένα τσιγάρο, η Μαίρη δεν το πίστευε ότι ήμασταν πάλι μαζί, χωμένη στην αγκαλιά μου σχεδιάζαμε το… μέλλον!
- Μωρό μου είσαι και θα είσαι ο γαμιάς μου, μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!
- Και εσύ είσαι η πουτάνα μου, να το θυμάσαι αυτό!
Ένας καφές που είχε φέρει η Μαίρη απ' έξω ότι έπρεπε εκείνη τη στιγμή, 2-3 γουλιές και με 3-4 ερωτόλογα οι καύλες μας άρχισαν σιγά-σιγά να επιστρέφουν. Ένοιωθα ότι αυτές τις στιγμές, γεμάτες από καύλα και έξαψη, μόνο με τη Μαίρη θα μπορούσα να τις ζήσω.
Κυριολεκτικά αρπαχτήκαμε σα λυσσασμένοι, εγώ ρουφούσα αυτή και αυτή εμένα. Καυλωμένος όσο ποτέ άλλοτε, εναλλάξ πότε από το μουνί, πότε από τον κώλο, πότε στο στόμα. Η Μαίρη σφάδαζε στην κυριολεξία, εγώ δεν πήγαινα βέβαια πίσω, ξεστόμιζα λόγια του πηδήματος και η Μαίρη μου τα ανταπέδιδε, ένας παροξυσμός που έμοιαζε να μην έχει τέλος. Πάνω από 3 τέταρτα ήμασταν σε αυτή τη φάση, μπρός, πίσω, στόμα, ξανά και ξανά. Το πρώτο χύσιμο είχε κάνει τη δουλειά του και οι στιγμές σε αυτή τη φάση ήταν καύλα διαρκείας που δεν έλεγε να εκτονωθεί. Η Μαίρη εν τω μεταξύ είχε χύσει άλλες 2 φορές σε αυτό το διάστημα. Το μόνο που είχε απομείνει πλέον ήταν να αποφασίσω που θα χύσω εγώ, κώλο, μουνί η στόμα;
Σαν να κατάλαβε τις σκέψεις μου η Μαίρη και μέσα στον παροξυσμό της...
- Χύσε όπου θέλεις Κώστα μου, ναι γαμιά μου, όπου θες εσύ…
Είχε έρθει και για μένα πλέον να ξαναχύσω, άλλωστε κάπου μια ώρα δε μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Επέλεξα να τη χύσω πάνω στα βυζάκια της. Βγαίνοντας έξω και γονατιστός άρχισα να αδειάζω τα αρχίδια μου πάνω της και αυτή με τα χέρια της να πασαλείβεται!
- Σε χύνω πουτανάρα μου σε χύνω!
- Ρίξε μου τη χυσιά σου μωρό μου…
Αφού πασάλειψε στήθος και κοιλιά με την αρκετή ποσότητα σπέρματος που εκτόξευσα, έπεσε πάνω μου μέχρι να βρούμε πάλι τις ανάσες μας. Χωρίς υπερβολή ήταν ο δυνατότερος ερωτικός παροξυσμός που είχα νοιώσει ποτέ και όλα αυτά με μια 64χρονη!
10 λεπτά αργότερα αφού κάναμε το μπάνιο μας ντυθήκαμε για να φύγουμε, ανταλλάξαμε υποσχέσεις ότι θα συνεχίζαμε να γαμιόμαστε όποτε είχαμε ευκαιρία, χωρίς πιέσεις και άγχος. Πριν φύγουμε από το ξενοδοχείο το ρολόι σημάδευε κοντά 2 το μεσημέρι, έκανε ένα τηλεφώνημα στον Αντώνη σε ανοικτή ακρόαση.
"Έλα αγάπη μου, σε λίγο θα επιστρέψω, ωραία ήταν στο πάρτι! θες να φέρω τίποτε απ' έξω για φαγητό η θα φάμε το χθεσινό;"
"Δεν πειράζει αγάπη μου, μην τρέχεις τώρα και κουράζεσαι, θα φάμε το χθεσινό και ελαφριά μάλιστα, σκέπτομαι να πάρω τηλέφωνο τον Κώστα μήπως το βράδυ περάσουν με την Ευτυχία και φάμε μαζί, αν μπορεί βέβαια, αλλιώς να βγούμε οι δύο μας κάπου εδώ κοντά."
"Ok Αντώνη… κανόνισε εσύ, θα χαρώ να ξαναδώ τον Κώστα και την Ευτυχία, είναι αξιόλογοι άνθρωποι"
Εκείνο τα βράδυ δε μπόρεσα, είχα μια άλλη υποχρέωση, αλλά κατά τις 11 το βράδυ της ίδιας μέρας που βρισκόμουν σε φιλικό σπίτι, ένα μήνυμα στο κινητό μου.
"Μωρό μου σε λατρεύω, είσαι ο γαμιάς μου και μην το ξεχνάς ποτέ"
Έτσι ξεκίνησε ο 2ος κύκλος πηδήματος με τη μάνα του κουμπάρου, λυπάμαι βέβαια τον Αντώνη αλλά η καύλα που νοιώθω για αυτή τη γυναίκα και αυτή για μένα είναι πάνω από τύψεις. Το που θα καταλήξει αυτή η σχέση δε μπορούμε να το προβλέψουμε, το μόνο σίγουρο είναι ότι έχει ημερομηνία λήξεως που ακόμα δεν ξέρουμε!
Copyright protected OW ref: 171880
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.