Ένα αξέχαστο τριήμερο (2ο μέρος)

Υπόθεση: Συνέχεια της ιστορίας (Ένα αξέχαστο τριήμερο) με την Κατερίνα στη Λάρισα. Μια γνωριμία και ένα υπέροχο  γαμήσι.

Από το πρώτο βλέμμα που έριξα στο τραπέζι τους μου καρφώθηκε στα μάτια. Ψηλή,  περί του 1.80, Μαυρομαλλούσα, και πρασινομάτα με μακρύ ίσιο μαλλί μέχρι τη μέση, πιασμένο όμορφα στο πλάι, πλούσιο στήθος, μαύρο φόρεμα που να υπόσχεται πολλά, ψηλή γόβα, που τόνιζε τα υπέροχα οπίσθιά της, και τα έκανε να ανεβοκατεβαίνουν κάθε φορά που σηκωνόταν να περπατήσει πηγαίνοντας στην αυλή για τσιγάρο. Δε χρειάστηκε και πολύ να μου δώσει το σήμα της εκκίνησης, με μια διασταυρούμενη ματιά μας, σηκώθηκε αργά και προκλητικά και πήγε στην αυλή του καταστήματος να καπνίσει. Σαν άλλος αποχαυνωμένος παρακολουθούσα το θέαμα, που το σκληρότερο πορνό δε μπορούσε να υποκαταστήσει, μιας και το σεξ είναι εγκεφαλική διεργασία και όχι οπτική ή ακουστική μόνο. Έτσι ακολούθησα μαγεμένος την ολύμπια θεά που ακούμπησε σε ένα πεζούλι και έβγαλε ένα Davidoff Gold Slim από το τσαντάκι της. Πόσο ζήλεψα το μικρό αυτό τσιγάρο την ώρα που ακουμπούσε τα σαρκώδη χείλη της. Ακουμπισμένος λίγα μέτρα πιο μακριά της, αντιλήφθηκα ότι (προσποιούταν) πως έψαχνε για αναπτήρα, και προσφέρθηκα να την «ανάψω», μιας και εγώ ήδη έπαιρνα τη δόση νικοτίνης μου εκείνη την ώρα.

Μου χαμογέλασε, με κοίταξε, μου μίλησε, και όντας πλέον σίγουρος για την έκβαση της βραδιάς, σχεδίαζα την επόμενη κίνηση μου. Που πότε και πώς θα ξέσκιζα αυτό το πλασματάκι. Παρεπιπτόντως εκείνη την ώρα σκεφτόμουν επίσης πόσο δίκιο είχαν οι Vince Vaughn και Owen Wilson στην ταινία Wedding Crashers που πήγαιναν απρόσκλητοι σε γάμους για να βγάζουν γκόμενες. Όσοι δεν την έχετε δει, δείτε τη, αξίζει μόνο και μόνο για το γέλιο που προσφέρει.

Η υπόλοιπη βραδιά κύλησε ήρεμα, με κουβεντούλα και γνωριμία μεταξύ μας, ώσπου αφού τελειώσαμε με τους νεόνυμφους, σαμπάνιες τούρτες φαγητά κλπ κλπ, ήρθε η ώρα του χορού. Άντε και τα τσάμικα, άντε και τα συρτά, άντε και τα τσιφτετέλια, άντε και τα χασαπο-σέρβικα, και αφού έχουμε φτάσει στα όρια της εξάντλησης από το χορό και το ποτό, την αντιλαμβάνομαι να ξαναβγαίνει έξω με τα τσιγάρα στο χέρι αλλά και το τσαντάκι της αυτή τη φορά. Την ακολουθώ αφού μαζεύω όλα μου τα πράγματα, και προπαντός τα κλειδιά του ξενοδοχείου, και πάω δίπλα της. Ψιλό-λαχανιασμένος από το χορό, την κοιτάω που ανάβει τσιγάρο, και βγάζω και ένα δικό μου. Τη ρωτάω:

-    Θα με ανάψεις;

-    Όπως έχεις ανάψει εσύ έμενα?

Μου απαντάει.

Δε χρειάστηκε τίποτε άλλο. Την αγκαλιάζω από τη μέση και χώνω τη γλώσσα μου στο στόμα της, αντιλαμβανόμενος τα χέρια της να με αρπάζουν και να με σφίγγουν μέσα τους.

Η επόμενη σκηνή λαμβάνει χώρα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου, με την αμαζόνα μου να με πετάει στο κρεβάτι πριν προλάβω καν να μπω στο δωμάτιο… ανεβαίνει πάνω μου και νιώθω την υγρασία από το καυτό μουνάκι της να μουσκεύει το παντελόνι μου. Μου κρατάει τα χέρια ανοιχτά στο κρεβάτι φιλώντας με στο στόμα. Απελευθερώνομαι και παίρνω τον έλεγχο. Της σηκώνω το φόρεμα και σκίζω το δαντελωτό στρινγκάκι της, πράγμα το οποίο πρέπει να την στεναχώρησε προσωρινά, αλλά να την καύλωσε περισσότερο παράλληλα. Προσπαθεί να ξεκουμπώσει το παντελόνι μου και να απελευθερώσει το καυλί μου. Ξαφνικά ηρεμεί, και με πιο αργές αλλά και πιο αισθησιακές κινήσεις πλέον αρχίζει ένα ταξίδι πάνω μου, χαϊδεύοντας το αξύριστο πρόσωπό μου, το λαιμό και ξεκουμπώνοντας ένα-ένα τα κουμπιά του μαύρου πουκαμίσου μου, αγγίζοντας κάθε σπιθαμή του κορμιού μου στο δρόμο προς το καυλί μου, και δίνοντας μικρά φιλιά, προσκυνήματα καταλήγει να βγάλει τη ζώνη και να μου αφαιρέσει ότι την εμπόδιζε από το να μου χαρίσει την καλύτερη μέχρι τώρα πίπα της σεξουαλικής μου καριέρας.

Το πιάνει από χαμηλά, με το κεφάλι ορθωμένο και καυλωμένο όσο ποτέ, το πιέζει ελαφρά να πρηστεί περισσότερο το πουτσοκέφαλο και αρχίζει να το χαϊδεύει στα χείλη της, με την αίσθηση του κραγιόν να αυξάνει τα επίπεδα τριβής, και φιλάει προσεκτικά κάθε σημείο του κεφαλιού μέχρι να το εξαφανίσει απότομα, χωρίς ανάσα στο λαρύγγι της, και τραβώντας τα χείλη της σε όλο του το μήκος να επιστρέψει στην αρχική της θέση με τη γλώσσα της πλέον να παίζει με το κεφάλι του πούτσου μου. Συνεχίζει με μικρά ρουφήγματα μόνο το κεφάλι όμως, φτάνοντάς με στα όρια να χύσω όλη μου την καύλα μέσα της, και ξανακαταπίνει όλο το καυλί μου στον ίδιο ρυθμό, σαν σκωτσέζικο ντους, λίγο στο κεφάλι και όλο μέσα.

Μην αντέχοντας πλέον άλλο ρούφηγμα, με μια σύντομη προειδοποίηση «χύνω καύλα μου» αδειάζω όλα τα αποθέματα μου από τα αρχίδια μου τα οποία είχαν τόση ώρα γευτεί τις μαλάξεις από τα χέρια της, στο στόμα της. Σαν καλό και καθαρό κορίτσι τα καταπίνει όλα και καθαρίζει και ότι πήγε να ξεφύγει από το στόμα της με τη γλώσσα της. Ανεβαίνει πάνω μου και αρχίζει ένα τρελό χορό τρίβοντας τη μουνάρα της στο πεσμένο πλέον καυλί μου, δηλώνοντάς μου ευθέως ότι δεν υπήρχε περίπτωση να με αφήσει έτσι για την υπόλοιπη νύχτα.

-    Εδώ στη Λάρισα γαμιόμαστε δεν ξεροχύνουμε…

Μου λέει προειδοποιητικά κι εκείνη τη στιγμή, κάτι που ομολογουμένως δύσκολα και σπάνια μου συμβαίνει, η κουρασμένη φύση μου αρχίζει να ανταποκρίνεται ξανά στην καύλα που ανέδυε η αμαζόνα που με καβαλούσε. Το νιώθει και συνεχίζει πιο έντονα το χορό της. Αφού μετά από λίγο με είχε ξαναφτιάξει βάζει το χέρι της και το χώνει στο μουνάκι της, το οποίο πλέον ήταν τόσο καυλωμένο. Όπως γαμιέται πάνω στο καυλί μου, αρχίζω με τον αντίχειρά μου να της τρίβω την ερεθισμένη κλειτορίδα της, προκαλώντας της ρίγη ηδονής και αναστεναγμούς να βγαίνουν από τα χείλη της. Την καταλαβαίνω, ότι πλησιάζει να τελειώσει. Συνεχίζω πιο έντονα τη διαδικασία, κάνοντας την να χύσει και να πέσει αποκαμωμένη στο πλάι. Τότε γυρίζω, την κοιτάζω και της λέω:

-    Νομίζεις ότι τελειώσαμε;

Το μειδίαμα στα χείλη της μου δείχνει την ευχαρίστηση που της προκάλεσε η κουβέντα μου, και έτσι ανεβαίνω και καρφώνω το καυλί μου σε ιεραποστολική πλέον στάση, ώστε να κοιτώ βαθιά στα μάτια της, τα υπέροχα μάτια (σ.σ. πιστεύω να καταλάβατε το κόλλημα που έχω με τα μάτια).

Αρχίζει πάλι τα βογγητά. Βγαίνω από μέσα της, την γυρίζω στα τέσσερα στην άκρη του κρεβατιού κι εγώ όρθιος πίσω της με την υπέροχη θέα της κωλάρας της, ορθάνοιχτης για πάρτη μου, με το φόρεμα πεσμένο στη μέση της και τα πλούσια στήθη της να κρέμονται αγγίζοντας με τις ρώγες το σεντόνι ώστε να καυλώνουν από την τριβή. Κατεβαίνω και αρχίζω να της γλύφω το ήδη γαμημένο μουνάκι της, παίζοντας με τη γλώσσα μου τα μουνόχειλα της, και βυθίζοντάς την μέσα του, ενώ τα δάχτυλά μου χαϊδεύουν και προετοιμάζουν την κωλοτρυπίδα της.

Αρχίζω να την καρφώνω δυνατά σε αυτή τη στάση, μουσκεύοντας περισσότερο τον πούτσο μου με τα υγρά της , και ο αντίχειρας μου βυθίζεται στην κωλοτρυπίδα της, προκαλώντας της λίγο πόνο στην αρχή, αλλά και προτροπές να συνεχίσω. Βγάζω το καυλί μου από το μουνάκι της και το ακουμπάω στην είσοδο του κώλου της. Νιώθω μια κίνηση της προς τα πίσω, και αποφασιστικά καρφώνω το κεφάλι μέσα της. Στέκομαι 1-2 δευτερόλεπτα καταλαβαίνοντας ότι προσπαθεί να προσαρμοστεί, και συνεχίζω τη διείσδυση, αργά και σταθερά μέχρι να μπει όλο στη θέση του. Μόλις έχει προσαρμοστεί αρχίζω ένα άγριο σφυροκόπημα κάνοντάς την να φωνάζει από πόνο και καύλα, ενώ προσπαθώ με το δεξί μου χέρι να αρπάξω το στήθος της και να χαϊδέψω τη ρώγα της. Όταν αρχίζω να νιώθω ότι πλησιάζει το τέλος και το χύσιμο τη ρωτάω:

-    Πού τα θέλεις καύλα μου;

-    Μέσα στον κώλο μου.. απαντάει.

Η απάντηση της και μόνο μου προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη καύλα και χύσιμο. Το σφυροκόπημα συνεχίζεται μέχρι να πέσει τελείως το καυλί μου και να συρθεί έξω από τον κώλο της, ακολουθούμενο από σταγόνες σπέρματος, να ρέουν πάνω στα μουνόχειλα της με τη συνοδεία στεναγμών και ακατάληπτων φράσεων μέσα από τα χείλη της. Σαλιώνω το δάχτυλό μου και παίρνω μια σταγόνα από το σπέρμα, την οποία απλώνω γύρω από την περιοχή του μουνιού της, χαϊδεύοντας την παράλληλα.

Ξαπλώνει, γυρνάει ανάσκελα και ανοίγει την αγκαλιά της. Εκεί μέσα χάνομαι, με παίρνει ο ύπνος και το πρωί ξυπνάω και τη χαζεύω δίπλα μου να κοιμάται. Ένας άγγελος. Μετά το πρωινό, με ένα καφέ στο δωμάτιο, χαιρετιζόμαστε με την απαραίτητη ανταλλαγή στοιχείων, και υποσχέσεις (ανεκπλήρωτες δυστυχώς) για να ξαναβρεθούμε.

Επιστροφή.

Η επιστροφή στο πατρώων αθηναϊκό έδαφος, συνοδεύτηκε από μια μελαγχολία, και από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Το μόνο παρηγορητικό είναι ότι σχεδιάζω κι άλλο τέτοιο ταξίδι, και μάλιστα σύντομα. Ας ελπίσουμε να έχω εμπειρίες να καταθέσω στην επιστροφή.