Το e-mail μου είναι το:
Λατρεύω τις Κυριακές... Ξεκούραση, ύπνος ατελείωτος, ξυπνητήρια-τηλέφωνα κλειστά, απολαυστικό σεξ… Ξυπνάω με ένα ρίγος να με διαπερνά... μου φιλάει και μου γλύφει το λαιμό μου... γλυκιά καλημέρα...
Με απελευθερώνει από ρουχισμό και συνεχίζει το γλείψιμο αργά και ηδονικά... Είναι στο στήθος μου, οι ρώγες μου σκληρές, στητές, περιμένουν καρτερικά το στόμα που θα τις φιλήσει, τα δόντια που θα τις δαγκώσουν, τη γλώσσα που θα τις τρελάνει...
Τα χέρια δε συμμετέχουν, μόνο τα χείλη και η γλώσσα έχουν αρχίσει το παιχνίδι τους, τα μάτια κλειστά, ησυχία, μόνο μερικά βογκητά ηδονής, μερικοί αναστεναγμοί καύλας…
Το στόμα ρουφάει αχόρταγα τις θηλές, δαγκώνει τις ρώγες, πόνος καύλας, υγρά ξεπροβάλλουν στα απόκρυφα… μετά γλείψιμο ηδονικό, αργό, οι ρώγες τρυπάνε τη γλώσσα… ξανά ο ρυθμός αυξάνει, το παιχνίδι γίνεται γρήγορο, επίπονο, φτάνει στα όρια της μανίας…
Η άκρη της γλώσσας στέκεται για λίγο ανάμεσα στα προτεταμένα στήθη τα έτοιμα να τρυπήσουν οτιδήποτε τα ακουμπήσει, παίζει για λίγο εκεί στη βαθιά κοιλάδα και ξεκινά την αργή και υγρή κάθοδο… Ανταγωνίζεται τα τρυφερά φιλιά, γλείψιμο και φιλί, γλείψιμο και φιλί… η κοιλίτσα συσπάται… ο αφαλός σαν μικρό αιδοίο περιμένει να γεμίσει, η γλώσσα αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή, γεμίζει τον αφαλό, τον γλύφει τριγύρω και μετά καρφώνεται με δύναμη, ανατριχίλα και ρίγος, το κορμί συσπάται τώρα ολόκληρο…
Χέρια χαϊδεύουν τα πόδια από τις πατούσες ως τους μηρούς… ανατριχίλα και γαργαλητό, δε γελάει κανείς, είναι γαργαλητό καύλας, προκαλεί αναστεναγμό, μάτια κλειστά, δάγκωμα χειλιών, γλυκιά προσμονή για τη συνέχεια…
Τα ίδια χέρια σηκώνουν τα πόδια ψηλά, η γλώσσα τώρα σκληρή αλλά και τρυφερή διαγράφει το μήκος της πατούσας, μετράει τα δάχτυλα ένα-ένα, τους χαρίζει υγρά φιλιά, διαγράφει την καμάρα και ρουφάει τη φτέρνα, χαϊδεύει τον αστράγαλο και ξεκινάει το μακρύ ταξίδι που τελειώνει στον αγαπημένο προορισμό… αυτόν του ζεστού και υγρού αιδοίου…
Η λεκάνη ανασηκώνεται, η καύλα είναι ανείπωτη, όλα γύρω ξαφνικά δεν υπάρχουν, ο χρόνος έχει σταματήσει, καύλα, ένα κρεβάτι και δυο κορμιά στο άπειρο, στο πουθενά, στο άπλετο φως, στο βαθύ σκοτάδι… είναι η ώρα της τρέλλας, η ώρα της ηδονής, της απερίγραπτης καύλας, ιδρώτας κυλάει και υγρά… Θεέ μου πόσα υγρά… ζεστά… καυτά…
Η γλώσσα κάνει το παιχνίδι της εκεί που πρέπει, εκεί που το κορμί περιμένει, εκεί που δεν υπάρχει επιστροφή… εξερευνά τα «χείλη», τα ρουφά, το στόμα συμμετέχει ολόκληρο, δαγκώνει, ρουφάει, γλύφει, φιλάει… Η έκρηξη καραδοκεί, τα χείλη ρουφούν την κλειτορίδα, βίαια, αργά, βίαια, αργά, βίαια, αργά… τα δόντια παίρνουν σειρά και τη δαγκώνουν, τη διαγράφουν ηδονικά ενώ η γλώσσα εισχωρεί στην τρύπα, στις τρύπες, γυρίζει γύρω από τη μία τρύπα, μετά από την άλλη, τρυπώνει πότε-πότε όσο βαθιά μπορεί λες και θέλει γρήγορα να κρυφτεί, μην της κλέψουν τις στενές κρυψώνες… καρφώνεται με όση δύναμη έχει για να αποδείξει ότι είναι ο κυρίαρχος τον τρυπών, ο μικρός κατακτητής που τις εξουσιάζει!
Η κορύφωση είναι αναπόφευκτη, η λεκάνη κινείται τώρα γρήγορα πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, τα χείλη τρίβονται στα «χείλη», η γλώσσα τρίβεται στις τρύπες, τα δόντια τρίβονται στην κλειτορίδα, τα υγρά αυξάνονται, πλημμυρίζουν το στόμα, τα σεντόνια, το στόμα τα ρουφά, τα γλείφει, τα γεύεται, το στόμα τώρα χώνεται ολόκληρο όσο μπορεί στις τρύπες, τις ρουφά με μανία, η μύτη αναπάντεχα παίρνει μέρος στο παιχνίδι, καρφώνει με δύναμη την κλειτορίδα, κι όλα αυτά πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω……………
ΝΑΙΑΙΑΙ, ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ, ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ . . . !
ΕΚΡΗΞΗΗΗΗΗΗΗ!
Αναστεναγμοί… τίποτε άλλο… καύλα… ηδονή… ευχαρίστηση… ευεξία…
Η γλώσσα ξαποσταίνει, τα χείλη μουδιασμένα, η μυρωδιά των υγρών αποτυπωμένη στο πρόσωπο…
Και τότε παύση, ακινησία, τα σώματα παράλληλα το ένα δίπλα στο άλλο πάνω σ’ ένα κρεβάτι στη μέση του πουθενά, στο άπειρο, στην αιώρηση! Τα μάτια ανοίγουν ύστερα από λίγο, στα χείλη χαμόγελο, στα βλέμματα η απόλυτη γαλήνη, στα πρόσωπα η ευτυχία του «πρόσφερα» και του «απόλαυσα»… Τα σώματα αγκαλιάζονται τρυφερά, τα μάτια σχεδόν δακρύζουν, η ευτυχία κατακλύζει τα κορμιά, η ευλογία του να είμαστε μαζί σηματοδοτεί το κοινό παρελθόν, το σήμερα, το μακρινό μέλλον…
Κι ύστερα, οι ρόλοι αλλάζουν… θα προσφέρω ό,τι απόλαυσα, θα χαρίσω ηδονή, θα . . .
Τα χέρια δε συμμετέχουν, μόνο τα χείλη και η γλώσσα έχουν αρχίσει το παιχνίδι τους, τα μάτια κλειστά, ησυχία, μόνο μερικά βογκητά ηδονής, μερικοί αναστεναγμοί καύλας…
Το στόμα ρουφάει αχόρταγα τις θηλές, δαγκώνει τις ρώγες, πόνος καύλας, υγρά ξεπροβάλλουν στα απόκρυφα… μετά γλείψιμο ηδονικό, αργό, οι ρώγες τρυπάνε τη γλώσσα… ξανά ο ρυθμός αυξάνει, το παιχνίδι γίνεται γρήγορο, επίπονο, φτάνει στα όρια της μανίας…
Η άκρη της γλώσσας στέκεται για λίγο ανάμεσα στα προτεταμένα στήθη τα έτοιμα να τρυπήσουν οτιδήποτε τα ακουμπήσει, παίζει για λίγο εκεί στη βαθιά κοιλάδα και ξεκινά την αργή και υγρή κάθοδο… Ανταγωνίζεται τα τρυφερά φιλιά, γλείψιμο και φιλί, γλείψιμο και φιλί… η κοιλίτσα συσπάται… ο αφαλός σαν μικρό αιδοίο περιμένει να γεμίσει, η γλώσσα αναλαμβάνει να φέρει σε πέρας αυτή την αποστολή, γεμίζει τον αφαλό, τον γλύφει τριγύρω και μετά καρφώνεται με δύναμη, ανατριχίλα και ρίγος, το κορμί συσπάται τώρα ολόκληρο…
Χέρια χαϊδεύουν τα πόδια από τις πατούσες ως τους μηρούς… ανατριχίλα και γαργαλητό, δε γελάει κανείς, είναι γαργαλητό καύλας, προκαλεί αναστεναγμό, μάτια κλειστά, δάγκωμα χειλιών, γλυκιά προσμονή για τη συνέχεια…
Τα ίδια χέρια σηκώνουν τα πόδια ψηλά, η γλώσσα τώρα σκληρή αλλά και τρυφερή διαγράφει το μήκος της πατούσας, μετράει τα δάχτυλα ένα-ένα, τους χαρίζει υγρά φιλιά, διαγράφει την καμάρα και ρουφάει τη φτέρνα, χαϊδεύει τον αστράγαλο και ξεκινάει το μακρύ ταξίδι που τελειώνει στον αγαπημένο προορισμό… αυτόν του ζεστού και υγρού αιδοίου…
Η λεκάνη ανασηκώνεται, η καύλα είναι ανείπωτη, όλα γύρω ξαφνικά δεν υπάρχουν, ο χρόνος έχει σταματήσει, καύλα, ένα κρεβάτι και δυο κορμιά στο άπειρο, στο πουθενά, στο άπλετο φως, στο βαθύ σκοτάδι… είναι η ώρα της τρέλλας, η ώρα της ηδονής, της απερίγραπτης καύλας, ιδρώτας κυλάει και υγρά… Θεέ μου πόσα υγρά… ζεστά… καυτά…
Η γλώσσα κάνει το παιχνίδι της εκεί που πρέπει, εκεί που το κορμί περιμένει, εκεί που δεν υπάρχει επιστροφή… εξερευνά τα «χείλη», τα ρουφά, το στόμα συμμετέχει ολόκληρο, δαγκώνει, ρουφάει, γλύφει, φιλάει… Η έκρηξη καραδοκεί, τα χείλη ρουφούν την κλειτορίδα, βίαια, αργά, βίαια, αργά, βίαια, αργά… τα δόντια παίρνουν σειρά και τη δαγκώνουν, τη διαγράφουν ηδονικά ενώ η γλώσσα εισχωρεί στην τρύπα, στις τρύπες, γυρίζει γύρω από τη μία τρύπα, μετά από την άλλη, τρυπώνει πότε-πότε όσο βαθιά μπορεί λες και θέλει γρήγορα να κρυφτεί, μην της κλέψουν τις στενές κρυψώνες… καρφώνεται με όση δύναμη έχει για να αποδείξει ότι είναι ο κυρίαρχος τον τρυπών, ο μικρός κατακτητής που τις εξουσιάζει!
Η κορύφωση είναι αναπόφευκτη, η λεκάνη κινείται τώρα γρήγορα πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, τα χείλη τρίβονται στα «χείλη», η γλώσσα τρίβεται στις τρύπες, τα δόντια τρίβονται στην κλειτορίδα, τα υγρά αυξάνονται, πλημμυρίζουν το στόμα, τα σεντόνια, το στόμα τα ρουφά, τα γλείφει, τα γεύεται, το στόμα τώρα χώνεται ολόκληρο όσο μπορεί στις τρύπες, τις ρουφά με μανία, η μύτη αναπάντεχα παίρνει μέρος στο παιχνίδι, καρφώνει με δύναμη την κλειτορίδα, κι όλα αυτά πάνω-κάτω, πάνω-κάτω, πάνω-κάτω……………
ΝΑΙΑΙΑΙ, ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ, ΝΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙΑΙ . . . !
ΕΚΡΗΞΗΗΗΗΗΗΗ!
Αναστεναγμοί… τίποτε άλλο… καύλα… ηδονή… ευχαρίστηση… ευεξία…
Η γλώσσα ξαποσταίνει, τα χείλη μουδιασμένα, η μυρωδιά των υγρών αποτυπωμένη στο πρόσωπο…
Και τότε παύση, ακινησία, τα σώματα παράλληλα το ένα δίπλα στο άλλο πάνω σ’ ένα κρεβάτι στη μέση του πουθενά, στο άπειρο, στην αιώρηση! Τα μάτια ανοίγουν ύστερα από λίγο, στα χείλη χαμόγελο, στα βλέμματα η απόλυτη γαλήνη, στα πρόσωπα η ευτυχία του «πρόσφερα» και του «απόλαυσα»… Τα σώματα αγκαλιάζονται τρυφερά, τα μάτια σχεδόν δακρύζουν, η ευτυχία κατακλύζει τα κορμιά, η ευλογία του να είμαστε μαζί σηματοδοτεί το κοινό παρελθόν, το σήμερα, το μακρινό μέλλον…
Κι ύστερα, οι ρόλοι αλλάζουν… θα προσφέρω ό,τι απόλαυσα, θα χαρίσω ηδονή, θα . . .
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.