Το e-mail μου είναι το:
Από παλιά... θυμάμαι που έπαιζα το πουλί μου μ’ έναν δικό μου τρόπο, αστείο. Τον επινόησα μόνος μου καθώς ήμουν πολύ καυλιάρης από πάντα. Όποτε ήμουν στο σπίτι μόνος...
και έβρισκα ευκαιρία, το έπαιζα. Φυσικά δεν έχυνα, αλλά μετά από κάποια λεπτά παιξίματος ένιωθα μια γλυκιά ηδονική ανακούφιση. Κάτι σαν πρόδρομο του μετέπειτα οργασμού.
Ήταν απίστευτη η χαρά μου μ’ αυτή μου την ανακάλυψη! Το μυαλό μου ήταν εκεί: να βγάλω έξω το πουλί μου, να το χαϊδεύω, να σαλιώνω το κεφαλάκι και να το παίζω με τον τρόπο μου: Το κρατούσα σταθερό ανάμεσα στα δάχτυλα (στον δείκτη και το μεσαίο) του αριστερού χεριού, και το κουνούσα πέρα-δώθε, ακουμπώντας το κεφαλάκι στην παλάμη του δεξιού χεριού, σταθερή και πάντα με σάλιο, για να γλιστράει το κεφαλάκι! Απίστευτη γλύκα...
Βέβαια περίπου ένα χρόνο μετά, ένας συνομήλικος που του έδειξα τον τρόπο μου, μου είπε για τον γνωστό και πιο συνηθισμένο τρόπο παιξίματος της πούτσας ανά τους αιώνες. Το γνωστό πάνω-κάτω… Είχα σκεφτεί ότι το ήξερε ίσως από τον αδερφό του που ήταν μεγαλύτερος, ή μπορεί να του το είχε πει κάποιος φίλος του, μια που αυτός ήταν παιδί που είχε φίλους σε αντίθεση με μένα.
Και ενώ ήθελα πολύ να μοιραστώ τα της πούτσας μου με κάποιον φίλο και να δω μια άλλη πούτσα, όπως τα πιο πολλά αγόρια όταν ανακαλύπτουν ότι κάτι γίνεται με το πουλί τους, δεν είχα καθόλου φίλους λόγω κλειστού χαρακτήρα. Οπότε, έμενα να χαίρομαι το πουλί μου... με τον εαυτό μου. Με τον συνομήλικο που μου είπε τον εύκολο τρόπο, το μόνο που έγινε ήταν να δούμε ο ένας του αλλουνού και ίσως να τις πιάσαμε, δεν θυμάμαι. Αλλά δεν βλεπόμασταν τα αμέσως επόμενα χρόνια όταν θα είχε πιο ουσία και "ζουμί" η υπόθεση.
Κάποια στιγμή κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι μεταξύ μας μια τσόντα με ασπρόμαυρα σκίτσα σαν καρτούν που όλα τα επίμαχα σημεία, πούτσες, μουνιά, κώλοι είναι υπερτονισμένα σε μέγεθος, σε σχέση με τις διαστάσεις των σωμάτων, πολύ καυλωτική, που είχε φέρει ένας φίλος. Ήταν του πατέρα του και το βρήκε, το έφερε μια μέρα στην παρέα, μας το έδειξε και το είχε ζητήσει όλη η παρέα, φυσικά για να το μελετήσει ο καθένας με την ησυχία του σπίτι του και να ξεσκιστεί στη μαλακία!!! Ξέρετε πως είναι ένα αγόρι όταν έρχεται η στιγμή στη ζωή του που πλέον τραβάει μαλακία και χύνει... τι να λέμε τώρα... δεν ξεκολλάει το μυαλό του απ’ αυτό και πως αλλιώς όταν ανακαλύπτεις πόση ευχαρίστηση σου δίνει το τρομπάρισμα.. Και αυτή η τσόντα ήταν ότι έπρεπε σ’ εκείνη τη φάση. Νομίζω ότι λεγόταν Μοίρα ή το περιοδικό ή η πρώτη ιστορία, είχε τρεις.
Αυτός ο φίλος ήταν γείτονας ενός συμμαθητή μου από το δημοτικό, με τον οποίο είχαμε ξεκόψει τότε. Ήταν όμως άτομο που του είχα λίγο θάρρος και θεωρούσα ότι δεν θα με παρεξηγούσε αν του έκανα συζήτηση περί μαλακίας. Όπως είπα δεν είχα φίλους και θα ήταν λίγο κάπως να ανοίξω τέτοια κουβέντα με κάποιον συμμαθητή τη στιγμή που γενικώς δεν μιλούσα, αν και θα το θελα σαν τρελός, αλλά που θάρρος…
Έτσι την ίδια ή μάλλον την επόμενη χρονιά, είχαμε πάει κάπου βόλτα και του είπα μετά να ερχόταν από το σπίτι μου αν ήθελε. Ήρθε αλλά ψιλοκώλωνα να θίξω το επίμαχο θέμα. Πήρα θάρρος και άνοιξα την κουβέντα την ύστατη στιγμή. Όταν σηκώθηκε για να φύγει, βγήκε έξω από την εξώπορτα έτοιμος να αρχίσει να κατεβαίνει της σκάλες, ενώ μιλάγαμε βέβαια για ότι να ναι και μπήκα απότομα και κατευθείαν στο θέμα!
Τον ρώτησα αν την παίζει και τα σχετικά και αν ήθελε να ξανάρθει μέσα να τις δείξουμε ο ένας στον άλλον. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα δίστασε, αλλά τελικά συμφώνησε και μπήκε. Κάτσαμε, ξεκουμπώσαμε τα παντελόνια μας και κατεβάσαμε τα σλιπάκια μας. Πλέον η πρώτη φάση αυτού που ήθελα σαν τρελός, ήταν γεγονός! Έβλεπα το πουλί του κι αυτός το δικό μου. Και ξέρετε πως είναι ένας άντρας να δείχνει τον πούτσο του σε άλλον άντρα. Καμαρώνει για τον πούτσο του, τον παίρνει στο χέρι, τον ψιλο-χαϊδεύει να ζωηρέψει να αρχίσει να πάρει τις διαστάσεις του. E, αυτό ήτανε! Τα ‘χα καταφέρει! Όχι βέβαια ότι κι αυτός δεν γούσταρε, κάθε άλλο… αλλά μέχρι να γίνει, δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γίνει.
Αρχίσαμε δειλά-δειλά να τις παίζουμε πάνω-κάτω κανονικά για να δώσει ο ένας στον άλλον αυτό που τόσο γαμημένα πολύ ήθελε να δει: Την πούτσα του φίλου του εντελώς σηκωμένη και σε δράση! Τέλεια! Εγώ εντωμεταξύ κατάλαβα πριν καλά-καλά του σηκωθεί ότι με τρώει στο μέγεθος. Είχα πάθει πλάκα! Και πιο μεγάλη σε μήκος και πιο χοντρή, χοντροκομμένη θα έλεγα λόγω ότι ήταν περίεργο το σχήμα της. Στην αρχή ήταν λίγο πιο λεπτή και κάπου λίγο πριν το μέσο άρχισε να φαρδαίνει, να είναι πιο πλατιά και λίγο πριν το κεφαλάκι ξαναστένευε!!! Κόμπρα την έλεγα!
Οι πουτσότριχες του ήταν λιγότερο σγουρές από της δικές μου, πιο μαύρες και πάντα μυρωδάτη όλη η περιοχή: πουτσότριχες, πούτσα, αρχίδια. Ήταν μια πολύ δυνατή μυρωδιά για μένα τότε. Πάντως αν και νόμιζα ότι με ενοχλούσε ειδικά στην αρχή, μάλλον με έφτιαχνε πιο πολύ ίσως και χωρίς να το καταλαβαίνω. Και μετά την δεύτερη, τρίτη φορά που βρεθήκαμε για να μαλακιστούμε, την θεωρούσα πλέον δεδομένη και την είχα συνδυάσει με την ωραία πούτσα του. Τώρα με απόσταση χρόνων λέω ότι ήμουν τυχερός και μακάρι να μου τύχει έτσι πακέτο "δυνατό" μέγεθος και τέτοια ψωλοβαρβατίλα μαζί. Αλλά κι εγώ πρόθυμα θα άφηνα κάποιον να με μυρίσει να γουστάρει, πόδια, μασχάλες, πούτσα.....! Μου έτυχε κάποιες φορές κι είχε πλάκα και καύλα μαζί.
Αφού λοιπόν τις παίζαμε κανονικά, ήρθε η μαγική ώρα που θα χύναμε. Και πριν αλλά πόσο μάλλον εκείνη τη στιγμή τα μάτια μου δεν χόρταιναν να βλέπουν και περίμενα με περιέργεια και καύλα μεγάλη να τον δω και να με δει να χύνει και να χύνω. Νομίζω ότι καταφέραμε να χύσουμε ταυτόχρονα, δεν είμαι σίγουρος και δεν έχει και σημασία. Αυτό όμως που θυμάμαι σαν τώρα το πόσο πολύ έχυσε και πόσο πηχτό και γαλακτερό χύσι έβγαλε η πουτσάρα του.
Εκστασιάστηκα, χάρηκα πολύ και πέρασα πολύ καυλωτικά μ’ αυτό που έγινε! Σκουπιστήκαμε και έπρεπε να φύγει. Το θέμα για μένα εκείνη τη στιγμή ήτανε, αλλά και για κείνον φαντάζομαι, αν και πότε θα ξαναγίνει… και αν ναι, πότε;
Ήταν απίστευτη η χαρά μου μ’ αυτή μου την ανακάλυψη! Το μυαλό μου ήταν εκεί: να βγάλω έξω το πουλί μου, να το χαϊδεύω, να σαλιώνω το κεφαλάκι και να το παίζω με τον τρόπο μου: Το κρατούσα σταθερό ανάμεσα στα δάχτυλα (στον δείκτη και το μεσαίο) του αριστερού χεριού, και το κουνούσα πέρα-δώθε, ακουμπώντας το κεφαλάκι στην παλάμη του δεξιού χεριού, σταθερή και πάντα με σάλιο, για να γλιστράει το κεφαλάκι! Απίστευτη γλύκα...
Βέβαια περίπου ένα χρόνο μετά, ένας συνομήλικος που του έδειξα τον τρόπο μου, μου είπε για τον γνωστό και πιο συνηθισμένο τρόπο παιξίματος της πούτσας ανά τους αιώνες. Το γνωστό πάνω-κάτω… Είχα σκεφτεί ότι το ήξερε ίσως από τον αδερφό του που ήταν μεγαλύτερος, ή μπορεί να του το είχε πει κάποιος φίλος του, μια που αυτός ήταν παιδί που είχε φίλους σε αντίθεση με μένα.
Και ενώ ήθελα πολύ να μοιραστώ τα της πούτσας μου με κάποιον φίλο και να δω μια άλλη πούτσα, όπως τα πιο πολλά αγόρια όταν ανακαλύπτουν ότι κάτι γίνεται με το πουλί τους, δεν είχα καθόλου φίλους λόγω κλειστού χαρακτήρα. Οπότε, έμενα να χαίρομαι το πουλί μου... με τον εαυτό μου. Με τον συνομήλικο που μου είπε τον εύκολο τρόπο, το μόνο που έγινε ήταν να δούμε ο ένας του αλλουνού και ίσως να τις πιάσαμε, δεν θυμάμαι. Αλλά δεν βλεπόμασταν τα αμέσως επόμενα χρόνια όταν θα είχε πιο ουσία και "ζουμί" η υπόθεση.
Κάποια στιγμή κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι μεταξύ μας μια τσόντα με ασπρόμαυρα σκίτσα σαν καρτούν που όλα τα επίμαχα σημεία, πούτσες, μουνιά, κώλοι είναι υπερτονισμένα σε μέγεθος, σε σχέση με τις διαστάσεις των σωμάτων, πολύ καυλωτική, που είχε φέρει ένας φίλος. Ήταν του πατέρα του και το βρήκε, το έφερε μια μέρα στην παρέα, μας το έδειξε και το είχε ζητήσει όλη η παρέα, φυσικά για να το μελετήσει ο καθένας με την ησυχία του σπίτι του και να ξεσκιστεί στη μαλακία!!! Ξέρετε πως είναι ένα αγόρι όταν έρχεται η στιγμή στη ζωή του που πλέον τραβάει μαλακία και χύνει... τι να λέμε τώρα... δεν ξεκολλάει το μυαλό του απ’ αυτό και πως αλλιώς όταν ανακαλύπτεις πόση ευχαρίστηση σου δίνει το τρομπάρισμα.. Και αυτή η τσόντα ήταν ότι έπρεπε σ’ εκείνη τη φάση. Νομίζω ότι λεγόταν Μοίρα ή το περιοδικό ή η πρώτη ιστορία, είχε τρεις.
Αυτός ο φίλος ήταν γείτονας ενός συμμαθητή μου από το δημοτικό, με τον οποίο είχαμε ξεκόψει τότε. Ήταν όμως άτομο που του είχα λίγο θάρρος και θεωρούσα ότι δεν θα με παρεξηγούσε αν του έκανα συζήτηση περί μαλακίας. Όπως είπα δεν είχα φίλους και θα ήταν λίγο κάπως να ανοίξω τέτοια κουβέντα με κάποιον συμμαθητή τη στιγμή που γενικώς δεν μιλούσα, αν και θα το θελα σαν τρελός, αλλά που θάρρος…
Έτσι την ίδια ή μάλλον την επόμενη χρονιά, είχαμε πάει κάπου βόλτα και του είπα μετά να ερχόταν από το σπίτι μου αν ήθελε. Ήρθε αλλά ψιλοκώλωνα να θίξω το επίμαχο θέμα. Πήρα θάρρος και άνοιξα την κουβέντα την ύστατη στιγμή. Όταν σηκώθηκε για να φύγει, βγήκε έξω από την εξώπορτα έτοιμος να αρχίσει να κατεβαίνει της σκάλες, ενώ μιλάγαμε βέβαια για ότι να ναι και μπήκα απότομα και κατευθείαν στο θέμα!
Τον ρώτησα αν την παίζει και τα σχετικά και αν ήθελε να ξανάρθει μέσα να τις δείξουμε ο ένας στον άλλον. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα δίστασε, αλλά τελικά συμφώνησε και μπήκε. Κάτσαμε, ξεκουμπώσαμε τα παντελόνια μας και κατεβάσαμε τα σλιπάκια μας. Πλέον η πρώτη φάση αυτού που ήθελα σαν τρελός, ήταν γεγονός! Έβλεπα το πουλί του κι αυτός το δικό μου. Και ξέρετε πως είναι ένας άντρας να δείχνει τον πούτσο του σε άλλον άντρα. Καμαρώνει για τον πούτσο του, τον παίρνει στο χέρι, τον ψιλο-χαϊδεύει να ζωηρέψει να αρχίσει να πάρει τις διαστάσεις του. E, αυτό ήτανε! Τα ‘χα καταφέρει! Όχι βέβαια ότι κι αυτός δεν γούσταρε, κάθε άλλο… αλλά μέχρι να γίνει, δεν ήμουν σίγουρος ότι θα γίνει.
Αρχίσαμε δειλά-δειλά να τις παίζουμε πάνω-κάτω κανονικά για να δώσει ο ένας στον άλλον αυτό που τόσο γαμημένα πολύ ήθελε να δει: Την πούτσα του φίλου του εντελώς σηκωμένη και σε δράση! Τέλεια! Εγώ εντωμεταξύ κατάλαβα πριν καλά-καλά του σηκωθεί ότι με τρώει στο μέγεθος. Είχα πάθει πλάκα! Και πιο μεγάλη σε μήκος και πιο χοντρή, χοντροκομμένη θα έλεγα λόγω ότι ήταν περίεργο το σχήμα της. Στην αρχή ήταν λίγο πιο λεπτή και κάπου λίγο πριν το μέσο άρχισε να φαρδαίνει, να είναι πιο πλατιά και λίγο πριν το κεφαλάκι ξαναστένευε!!! Κόμπρα την έλεγα!
Οι πουτσότριχες του ήταν λιγότερο σγουρές από της δικές μου, πιο μαύρες και πάντα μυρωδάτη όλη η περιοχή: πουτσότριχες, πούτσα, αρχίδια. Ήταν μια πολύ δυνατή μυρωδιά για μένα τότε. Πάντως αν και νόμιζα ότι με ενοχλούσε ειδικά στην αρχή, μάλλον με έφτιαχνε πιο πολύ ίσως και χωρίς να το καταλαβαίνω. Και μετά την δεύτερη, τρίτη φορά που βρεθήκαμε για να μαλακιστούμε, την θεωρούσα πλέον δεδομένη και την είχα συνδυάσει με την ωραία πούτσα του. Τώρα με απόσταση χρόνων λέω ότι ήμουν τυχερός και μακάρι να μου τύχει έτσι πακέτο "δυνατό" μέγεθος και τέτοια ψωλοβαρβατίλα μαζί. Αλλά κι εγώ πρόθυμα θα άφηνα κάποιον να με μυρίσει να γουστάρει, πόδια, μασχάλες, πούτσα.....! Μου έτυχε κάποιες φορές κι είχε πλάκα και καύλα μαζί.
Αφού λοιπόν τις παίζαμε κανονικά, ήρθε η μαγική ώρα που θα χύναμε. Και πριν αλλά πόσο μάλλον εκείνη τη στιγμή τα μάτια μου δεν χόρταιναν να βλέπουν και περίμενα με περιέργεια και καύλα μεγάλη να τον δω και να με δει να χύνει και να χύνω. Νομίζω ότι καταφέραμε να χύσουμε ταυτόχρονα, δεν είμαι σίγουρος και δεν έχει και σημασία. Αυτό όμως που θυμάμαι σαν τώρα το πόσο πολύ έχυσε και πόσο πηχτό και γαλακτερό χύσι έβγαλε η πουτσάρα του.
Εκστασιάστηκα, χάρηκα πολύ και πέρασα πολύ καυλωτικά μ’ αυτό που έγινε! Σκουπιστήκαμε και έπρεπε να φύγει. Το θέμα για μένα εκείνη τη στιγμή ήτανε, αλλά και για κείνον φαντάζομαι, αν και πότε θα ξαναγίνει… και αν ναι, πότε;
Έγινε πολλές φορές ακόμη…
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.