Το e-mail μου είναι το:
Ξεκινώ ένα μακρύ ταξίδι προς το άγνωστο. Υπάρχει μια υφασμάτινη σπηλιά που μέσα της ζει ένα εξαγριωμένο κτήνος, γνωστό με το όνομα πούτσος. Λένε ότι είναι τόσο μακρύς που καμιά φορά σκεπάζει με την σχεδόν αιχμηρή άκρη του την είσοδο της γειτονικής υγρής και σκοτεινής κωλοτρυπίδας. Πρέπει να σκίσω το ύφασμα για να βγάλω το κτήνος έξω. Ζητώ τη βοήθεια δυο πολύ καλών, στενών φίλων μου, γνωστοί με το όνομα χείλια.
Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, τα χείλια μου… τρίβω μ’ ένα μαγικό τρόπο το ύφασμα του μπόξερ του και, μαγικός όπως είναι, τα κουμπιά από μπροστά ανοίγουν από μόνα τους αποκαλύπτοντάς μου, αργά, την βάλανό του, η οποία, όντως, είναι αιχμηρή και πρησμένη σαν μανιτάρι. Φοβάμαι, για μια στιγμή… για λίγο μόνο, αλλά είμαι αποφασισμένος να τον αντιμετωπίσω. Να αντιμετωπίσω αυτό το κτήνος και να το εξημερώσω.
Προσεκτικά, πραγματικά αργά, τον παίρνω μέσα στο στόμα μου. Το κεφάλι του γλιστράει με περίσσιο θράσος πάνω στα δόντια μου, αγνοώντας ότι μπορεί να θέλω να τον κόψω στα δύο σε περίπτωση που ζηλέψω την ζωντάνια του. Ολόκληρος ο πούτσος του κινείται εξαγριωμένα. Πρέπει να αναγνωρίσω ότι εξαιτίας του μεγέθους του είναι γνωστός ως κτήνος.
Το δέρμα του είναι απαλό. Η βάλανός του έχει χρώμα ροζ και είναι καλυμμένη με σπέρμα. Κινείται δεξιά και αριστερά, προειδοποιώντας με για το πόσο επικίνδυνος είναι. θανατηφόρα επικίνδυνος. Όμως εγώ δεν φοβάμαι. Ξέρω ότι μπορώ να τον ηρεμήσω. Πλησιάζω την άκρη του με την άκρη της γλώσσας μου. Προχωρά μέσα, βαθειά στο στόμα μου, εξερευνώντας σε κάθε βήμα τους τοίχους του στόματός μου.
Γίνεται ευγενικός. Ίσως και να είναι στην πραγματικότητα, δεν ξέρω. Του επιτίθεμαι αργά. Τον αγγίζω με την άκρη μου, αισθάνομαι πόσο σκληρός είναι. Για να είμαι δίκαιος, δεν μοιάζει με κτήνος. Μοιάζει περισσότερο μ’ έναν καλοκάγαθο γίγαντα. Η βάλανός του και η γλώσσα μου παλεύουν για την κυριαρχία. Και οι δυο μέσα, δεν χωράνε.
Κάνω ένα βήμα μπροστά. υποχωρεί. Κάνει ένα βήμα μπροστά. Υποχωρώ με τη σειρά μου. Κατορθώνω να τον κρατήσω για λίγο ακόμα αρχίζοντας να τον γλύφω γύρω - γύρω. Το αποτέλεσμα είναι να σκληρύνει περισσότερο. Μετά βίας χωράει μέσα στο στόμα μου. Τον πηγαίνω προς τα πάνω, συγκρούεται με τις αμυγδαλές μου. Τον πηγαίνω προς τα κάτω, φράζει την είσοδο του λάρυγγά μου. Μπορώ να τον αισθανθώ ολόκληρο. Τα σάλια μου σε συνδυασμό με το σπέρμα του, τον καλύπτουν ολόκληρο.
Για μια στιγμή τον χάνω. Υποχωρεί προς τα έξω. Ξέρω ότι δεν μπορεί να δραπετεύσει προτού χύσει, αλλά έχω κι έναν κρυφό φόβο μήπως τελικά δεν ολοκληρώσει. Τον ακολουθώ με το βλέμμα μου… διακριτικά, μήπως και χάσω καμία κίνηση… καμία σύσπαση. Η γλώσσα μου τον συναντάει ξανά. Μάχεται. περισσότερο, αλλά αυτή η μάχη είναι τόσο διαφορετική.
Δεν παλεύουμε για τη νίκη, αλλά για τη διασκέδασή μας. Προσεύχομαι να μη χάσει τίποτα από το μέγεθός του… να μην πέσει η ποιότητα της στύσης του… να μη μου παραδοθεί δίχως να εκφράσει τη δύναμή του. Θέλω αυτή η μάχη να κρατήσει για πάντα.
Χρησιμοποιώντας, λοιπόν, τα χείλια μου… τρίβω μ’ ένα μαγικό τρόπο το ύφασμα του μπόξερ του και, μαγικός όπως είναι, τα κουμπιά από μπροστά ανοίγουν από μόνα τους αποκαλύπτοντάς μου, αργά, την βάλανό του, η οποία, όντως, είναι αιχμηρή και πρησμένη σαν μανιτάρι. Φοβάμαι, για μια στιγμή… για λίγο μόνο, αλλά είμαι αποφασισμένος να τον αντιμετωπίσω. Να αντιμετωπίσω αυτό το κτήνος και να το εξημερώσω.
Προσεκτικά, πραγματικά αργά, τον παίρνω μέσα στο στόμα μου. Το κεφάλι του γλιστράει με περίσσιο θράσος πάνω στα δόντια μου, αγνοώντας ότι μπορεί να θέλω να τον κόψω στα δύο σε περίπτωση που ζηλέψω την ζωντάνια του. Ολόκληρος ο πούτσος του κινείται εξαγριωμένα. Πρέπει να αναγνωρίσω ότι εξαιτίας του μεγέθους του είναι γνωστός ως κτήνος.
Το δέρμα του είναι απαλό. Η βάλανός του έχει χρώμα ροζ και είναι καλυμμένη με σπέρμα. Κινείται δεξιά και αριστερά, προειδοποιώντας με για το πόσο επικίνδυνος είναι. θανατηφόρα επικίνδυνος. Όμως εγώ δεν φοβάμαι. Ξέρω ότι μπορώ να τον ηρεμήσω. Πλησιάζω την άκρη του με την άκρη της γλώσσας μου. Προχωρά μέσα, βαθειά στο στόμα μου, εξερευνώντας σε κάθε βήμα τους τοίχους του στόματός μου.
Γίνεται ευγενικός. Ίσως και να είναι στην πραγματικότητα, δεν ξέρω. Του επιτίθεμαι αργά. Τον αγγίζω με την άκρη μου, αισθάνομαι πόσο σκληρός είναι. Για να είμαι δίκαιος, δεν μοιάζει με κτήνος. Μοιάζει περισσότερο μ’ έναν καλοκάγαθο γίγαντα. Η βάλανός του και η γλώσσα μου παλεύουν για την κυριαρχία. Και οι δυο μέσα, δεν χωράνε.
Κάνω ένα βήμα μπροστά. υποχωρεί. Κάνει ένα βήμα μπροστά. Υποχωρώ με τη σειρά μου. Κατορθώνω να τον κρατήσω για λίγο ακόμα αρχίζοντας να τον γλύφω γύρω - γύρω. Το αποτέλεσμα είναι να σκληρύνει περισσότερο. Μετά βίας χωράει μέσα στο στόμα μου. Τον πηγαίνω προς τα πάνω, συγκρούεται με τις αμυγδαλές μου. Τον πηγαίνω προς τα κάτω, φράζει την είσοδο του λάρυγγά μου. Μπορώ να τον αισθανθώ ολόκληρο. Τα σάλια μου σε συνδυασμό με το σπέρμα του, τον καλύπτουν ολόκληρο.
Για μια στιγμή τον χάνω. Υποχωρεί προς τα έξω. Ξέρω ότι δεν μπορεί να δραπετεύσει προτού χύσει, αλλά έχω κι έναν κρυφό φόβο μήπως τελικά δεν ολοκληρώσει. Τον ακολουθώ με το βλέμμα μου… διακριτικά, μήπως και χάσω καμία κίνηση… καμία σύσπαση. Η γλώσσα μου τον συναντάει ξανά. Μάχεται. περισσότερο, αλλά αυτή η μάχη είναι τόσο διαφορετική.
Δεν παλεύουμε για τη νίκη, αλλά για τη διασκέδασή μας. Προσεύχομαι να μη χάσει τίποτα από το μέγεθός του… να μην πέσει η ποιότητα της στύσης του… να μη μου παραδοθεί δίχως να εκφράσει τη δύναμή του. Θέλω αυτή η μάχη να κρατήσει για πάντα.
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.