Το e-mail μου είναι το:
Σήμερα αποφάσισα να σας διηγηθώ μια φάση που μου συνέβη όταν ήμουν εικοσάρης και την οποία, ακόμα και σήμερα όταν τη θυμάμαι, με καυλώνει απίστευτα γιατί είναι μια από τις καλύτερες ερωτικές εμπειρίες που έχω ζήσει.
Είναι Μάιος του ‘88. Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας στο Ολυμπιακό Στάδιο και μετά το τέλος του αγώνα, βρισκόμαστε με τη παρέα μου στριμωγμένοι στις πύλες του σταθμού του ηλεκτρικού, να περιμένουμε να μας αφήσουν να περάσουμε. Όταν επέτρεψαν να περάσει το επόμενο κύμα ανθρώπων, μέσα στην αναμπουμπούλα, τον πανικό, το στρίμωγμα και μετά από απανωτά σπρωξίματα χάνω τη παρέα μου και τελικά βρίσκομαι παστωμένος στην άκρη του τελευταίου βαγονιού, έχοντας κολλημένους μπροστά και πίσω μου, άλλους άγνωστους σε μένα φίλαθλους.
Βρίσκομαι στη μέση του διαδρόμου λίγο πριν το τέλος του βαγονιού και πίσω μου καταλαβαίνω ότι βρίσκεται μια παρέα από έξι - επτά άντρες τους οποίους ακούω συνέχεια να συνομιλούν και να γελάνε δυνατά, σχολιάζοντας το παιχνίδι που είχαμε παρακολουθήσει. Είναι σαραντάρηδες και πενηντάρηδες τύποι, όλοι καλοβαλμένοι και τακτοποιημένοι, ντυμένοι με φόρμες και αθλητικά.
Έχει περάσει κανένα δεκάλεπτο, ο συρμός ακόμα δεν έχει αναχωρήσει και ένα νέο κύμα φιλάθλων ορμάει μέσα στα βαγόνια. Μετά τα νέα σπρωξίματα και το απίστευτο στρίμωγμα, βρέθηκα στο μέσο της παρέας που περιέγραψα, σε μια πραγματικά αστεία θέση έχοντας δύο από αυτούς να με έχουν κάνει σάντουιτς ανάμεσά τους δημιουργώντας ένα αυτοκόλλητο τρίο, με εμένα και τον πίσω μου να κοιτάμε τον μπροστινό μου που ήταν γυρισμένος προς εμάς.
Χωρίς να έχω κανένα περιθώριο κίνησης και καθόλου οπτικό πεδίο πέρα από τον μπροστινό και τους διπλανούς μου, όλους της ίδιας παρέας, αμέσως μετά το ξεκίνημα του συρμού βρίσκομαι ουσιαστικά στον αέρα με το σώμα μου να συγκρατείται από τα σώματα των άλλων δυο αντρών που είναι κολλημένα πάνω μου, μπροστά και πίσω μου. Η ιδέα ότι μπορεί να πήγαινα μέχρι το Πειραιά με αυτό τον τρόπο με απογοήτευσε εντελώς.
Αυτός που ήταν κολλημένος όμως πίσω μου είχε άλλη άποψη για τις προοπτικές που του δημιουργούσε αυτός ο τρόπος μετακίνησης. Φορούσαμε και οι δυο φόρμες και έτσι ήταν αδύνατο να μη καταλάβω ότι είχε καυλώσει και ότι ο τρόπος με τον οποίο τριβόταν πάνω στο κώλο μου δεν εξαρτιόταν μόνο από τις κινήσεις του βαγονιού αλλά και από τη δική του πρωτοβουλία και θέληση.
Ήταν τόσο θρασύ και πρόστυχο το γεγονός, που με καύλωσε και εμένα σχεδόν αμέσως. Και αυτό βέβαια είχε σαν αποτέλεσμα να συνειδητοποιήσει την κατάσταση και ο μπροστινός μου. Το καλό ήταν ότι αυτός ο τύπος πρέπει να μου έριχνε ίσα με δυο κεφάλια στο ύψος, οπότε χαλάρωσα το κεφάλι μου ακουμπώντας το μέτωπο πάνω στο στήθος του, έκλεισα τα μάτια μου και απαλλαγμένος από το άγχος ότι κάποιος με βλέπει (αφού αυτό ήταν αδύνατο έτσι όπως ήμασταν), άρχισα να απολαμβάνω τις «περιποιήσεις» του πίσω μου.
Δεν ξέρω πως συνεννοήθηκαν, από τον τρόπο όμως που έσφιξαν τον κλοιό γύρω μου και άλλοι από τη παρέα, κόβοντας γέλια και κουβέντες, κατάλαβα ότι είχαν πάρει χαμπάρι τι γινόταν και τους είχε εξιτάρει. Δεν με ένοιαζε πλέον. Είχα καυλώσει πολύ για να με νοιάζει. Ένιωσα τέσσερα - πέντε χέρια να μου χαϊδεύουν τα κωλομέρια από το πλάι, τους μηρούς ψηλά και τη μέση μέσα από μπλουζάκι μου που είχε ανασηκωθεί μέχρι λίγο κάτω από το στήθος μου. Δεν ήξερα ποιος έκανε τι αλλά το απολάμβανα.
Μέσα στις φωνές και τη βαβούρα στο υπόλοιπο βαγόνι, άκουσα τον πίσω μου να ψιθυρίζει στο αφτί μου:
- «Γουστάρεις πουτανίτσα;»
Και γλίστρησε το χέρι του μέσα από τη φόρμα και το σλιπάκι μου, βάζοντας τα δάχτυλά του κατευθείαν μέσα στη χαραμάδα του κώλου μου, χαϊδεύοντας τη κωλοτρυπίδα μου με ένα από αυτά. Η ιδρωμένη και καυλωμένη μου τρυπούλα είχε πολύ φιλόξενες διαθέσεις και πολύ σύντομα, πρώτα ένα και μετά δύο δάχτυλά του άρχισαν να την πηδάνε.
Όσο μου το επέτρεπε ο χώρος, άνοιξα λίγο περισσότερο τα πόδια μου και αυτός κατεβάζοντας λίγο περισσότερο τη φόρμα μου άρχισε να κινεί τα δάχτυλά του πιο άνετα μέσα - έξω στην τρύπα μου που έλιωνε. Πέρασαν κι άλλα χέρια μέσα στη φόρμα μου και άρχισαν να μου μαλάζουν και να μου ανοίγουν τα κωλομάγουλα. Ένας τους κατάφερε από το πλάι να περάσει το χέρι του μπροστά και να μου χαϊδέψει τον πούτσο, μετά τα αρχίδια και μετά να βάλει το χέρι του κάτω από αυτά και να αρχίσει να βάζει κι εκείνος το δάχτυλό του μέσα στην τρύπα μου που είχαν καταφέρει να τη χαλαρώσουν αρκετά.
Αναπόφευκτα η φόρμα μου κατέβηκε περισσότερο, ακριβώς κάτω από τη βάση του κώλου μου.
- «Θα σου κάνουμε τη κωλάρα φυτίλια γαμημένε πουστράκο»
Άκουσα κάποιον να ψιθυρίζει στο αφτί μου. Αδιαφόρησα για το ποιος μπορεί να ήταν. Ο πούτσος μου ασφυκτιούσε σφηνωμένος πάνω στον καβάλο του μπροστινού μου, που έτσι υπερμεγέθης όπως ήταν, έπαιζε το ρόλο του προστατευτικού τοίχου.
Τα δάχτυλα βγήκαν από μέσα μου και πολύ γρήγορα αισθάνθηκα έναν καυλωμένο, χοντρό σχετικά πούτσο, να τρίβεται στα κωλομάγουλα και τη χαραμάδα μου. Ο μάγκας πίσω τον είχε βγάλει έξω, βαριανάσαινε στο αφτί και το λαιμό μου και ήταν έτοιμος να σκοράρει. Δυστυχώς πριν καλά - καλά προλάβει να βάλει το μισό πουτσοκέφαλο μέσα στην τρύπα μου, σφίχτηκε πάνω μου, έσπρωξε λίγο πιο μέσα τον πούτσο του, ίσα να περάσει όλο το κεφάλι και άρχισε να με γεμίζει με καυτά χύσια. Τραβήχτηκε και εκτός από το μεγάλο κενό, ένιωσα ένα καυτό ποτάμι να τρέχει πάνω στα αρχίδια μου και να πέφτει μέσα στη φόρμα μου.
Η αρχική απογοήτευση για την ανεκπλήρωτη καύλα μου, έγινε ενθουσιασμός όταν συνειδητοποίησα ότι αλλάζουν θέσεις με έναν από τους διπλανούς μου. Το κακό ήταν ότι αυτή η μετακίνηση έδωσε οπτικό πεδίο και σε αυτούς που κάθονταν στα διπλανά καθίσματα, τους οποίους άκουσα να αρχίζουν το χαβαλέ, ακριβώς τη στιγμή που ο δεύτερος πούτσος εκείνης της βραδιάς περνούσε την είσοδο της κωλοτρυπίδας μου και άρχιζε σαν έμβολο να με καρφώνει μέσα - έξω, βοηθούμενος από τα χύσια του προηγούμενου.
- «Σκίστε του τη σούφρα μάγκες!»
- «Θέλουμε κι εμείς κοκό…»
Ήταν κάποια από τα πολλά σχόλια και τα επιφωνήματα που γέμισαν το χώρο και έκαναν σχεδόν όλο το βαγόνι να στρέψει τη προσοχή του προς εμάς. Με τα νέα να μεταφέρονται από στόμα σε στόμα ταχύτατα, μέχρι και στην άλλη μεριά του βαγονιού ήξεραν πια τι συμβαίνει. Οι φωνές και οι επιδοκιμασίες έδιναν και έπαιρναν. Από τη μία άρχισα να φοβάμαι για τη σωματική μου ακεραιότητα, από την άλλη όμως επικρατούσε η καύλα μου που είχε φτάσει σε τρελά ύψη.
Ο συρμός κατευθυνόταν στο Πειραιά χωρίς ενδιάμεσο σταθμό. Σαράντα - πενήντα λεπτά και κάτι παραπάνω στο τέλος, που θα μου μείνουν για πάντα αξέχαστα. Μέχρι το τέρμα πρόλαβα να φάω έξι πούτσους, να τσιμπουκώσω μερικούς ακόμα, να μαλακίσω κάποιους και να με χύσουν πολλοί περισσότεροι, ενώ εγώ δεν ξέρω πόσες φορές έχυσα μέσα σε αυτά λεπτά.
Όταν φτάσαμε στο τέρμα, ήμουν στα τέσσερα ανάμεσα στα πίσω καθίσματα, με έναν πούτσο καρφωμένο στο κώλο, έναν στο στόμα και άλλους δύο στα χέρια μου. Αισθάνθηκα να με χύνουν στη πλάτη από ψηλά ενώ αυτοί που μου πήδαγαν στόμα και κώλο έκαναν πιο γρήγορα για να προλάβουν να με χύσουν και να φύγουν.
Μέσα σε σχόλια και επιφωνήματα, το βαγόνι σιγά - σιγά άδειασε, έσβησαν τα φώτα κι εγώ λιωμένος πραγματικά προσπαθούσα να σηκωθώ μέσα σε μια λίμνη από σπέρμα. Σηκώθηκα κι έκατσα σε ένα κάθισμα κοιτώντας τριγύρω να βρω τη φόρμα και τη μπλούζα μου που στη διάρκεια του ταξιδιού μας είχαν αφαιρεθεί από πάνω μου. Έπρεπε να περιμένω να φύγει σχεδόν όλος ο κόσμος από τον σταθμό για να πάω στις τουαλέτες και να προσπαθήσω να μαζέψω ότι μπορούσα από τα χάλια της εμφάνισής μου.
Δυο πιτσιρικάδες, περίμεναν χωρίς να τους καταλάβω υπομονετικά, και ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά μου με τα παντελόνια κατεβασμένα και τα καυλιά στα χέρια τους. Δεν είχα δύναμη ούτε να μιλήσω, ούτε να αντιδράσω κάπως.
Πιάνοντάς με από τα γόνατα, ο ένας που ήταν πιο σωματώδης και φαινόταν και πιο μεγάλος, μου σήκωσε τα πόδια ψηλά, με γύρισε να ξαπλώσω με την πλάτη στα καθίσματα και ρίχνοντας τα πόδια μου πάνω από τους ώμους του κάρφωσε το καυλί του στη γεμάτη από χύσια κωλοτρυπίδα μου και άρχισε να την πηδάει σαν τρελός.
- «Βάλτου τον στο στόμα ρε μαλάκα…!»
Ο φίλος του ακολούθησε την εντολή του και ήρθε ανάμεσα στα καθίσματα και τον έβαλε στο στόμα μου. Ήταν πέντε - δέκα λεπτά ο χρόνος που κράτησε το παρτάκι τους; Όσο κι αν ήταν πάντως το απόλαυσαν μόνοι τους στα σκοτεινά μέσα στο βαγόνι, με έχυσαν, μάζεψαν τα παντελόνια τους κι έφυγαν. Εγώ όμως αυτά τα πέντε - δέκα λεπτά τα ευχαριστήθηκα τρελά. Έχυσα και ένιωσα υπέροχα.
Ακόμα και σήμερα σκέφτομαι πολλές φορές, ότι κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι που σε κάνουν πραγματικά να αισθάνεσαι ερωτικός και ζωντανός. Γι’ αυτό και ποτέ δεν κόλλησα σε ταμπού και προκαταλήψεις. Απόλαυσα τον έρωτα και με τα δυο φύλα χωρίς περιορισμούς. Μέχρι που παντρεύτηκα και όλα κατέρρευσαν. Μέχρι τότε όμως και λίγο πιο μετά, συνέβησαν τόσα πολλά που θα ‘χουμε να λέμε!
Είναι Μάιος του ‘88. Τελικός Κυπέλλου Ελλάδας στο Ολυμπιακό Στάδιο και μετά το τέλος του αγώνα, βρισκόμαστε με τη παρέα μου στριμωγμένοι στις πύλες του σταθμού του ηλεκτρικού, να περιμένουμε να μας αφήσουν να περάσουμε. Όταν επέτρεψαν να περάσει το επόμενο κύμα ανθρώπων, μέσα στην αναμπουμπούλα, τον πανικό, το στρίμωγμα και μετά από απανωτά σπρωξίματα χάνω τη παρέα μου και τελικά βρίσκομαι παστωμένος στην άκρη του τελευταίου βαγονιού, έχοντας κολλημένους μπροστά και πίσω μου, άλλους άγνωστους σε μένα φίλαθλους.
Βρίσκομαι στη μέση του διαδρόμου λίγο πριν το τέλος του βαγονιού και πίσω μου καταλαβαίνω ότι βρίσκεται μια παρέα από έξι - επτά άντρες τους οποίους ακούω συνέχεια να συνομιλούν και να γελάνε δυνατά, σχολιάζοντας το παιχνίδι που είχαμε παρακολουθήσει. Είναι σαραντάρηδες και πενηντάρηδες τύποι, όλοι καλοβαλμένοι και τακτοποιημένοι, ντυμένοι με φόρμες και αθλητικά.
Έχει περάσει κανένα δεκάλεπτο, ο συρμός ακόμα δεν έχει αναχωρήσει και ένα νέο κύμα φιλάθλων ορμάει μέσα στα βαγόνια. Μετά τα νέα σπρωξίματα και το απίστευτο στρίμωγμα, βρέθηκα στο μέσο της παρέας που περιέγραψα, σε μια πραγματικά αστεία θέση έχοντας δύο από αυτούς να με έχουν κάνει σάντουιτς ανάμεσά τους δημιουργώντας ένα αυτοκόλλητο τρίο, με εμένα και τον πίσω μου να κοιτάμε τον μπροστινό μου που ήταν γυρισμένος προς εμάς.
Χωρίς να έχω κανένα περιθώριο κίνησης και καθόλου οπτικό πεδίο πέρα από τον μπροστινό και τους διπλανούς μου, όλους της ίδιας παρέας, αμέσως μετά το ξεκίνημα του συρμού βρίσκομαι ουσιαστικά στον αέρα με το σώμα μου να συγκρατείται από τα σώματα των άλλων δυο αντρών που είναι κολλημένα πάνω μου, μπροστά και πίσω μου. Η ιδέα ότι μπορεί να πήγαινα μέχρι το Πειραιά με αυτό τον τρόπο με απογοήτευσε εντελώς.
Αυτός που ήταν κολλημένος όμως πίσω μου είχε άλλη άποψη για τις προοπτικές που του δημιουργούσε αυτός ο τρόπος μετακίνησης. Φορούσαμε και οι δυο φόρμες και έτσι ήταν αδύνατο να μη καταλάβω ότι είχε καυλώσει και ότι ο τρόπος με τον οποίο τριβόταν πάνω στο κώλο μου δεν εξαρτιόταν μόνο από τις κινήσεις του βαγονιού αλλά και από τη δική του πρωτοβουλία και θέληση.
Ήταν τόσο θρασύ και πρόστυχο το γεγονός, που με καύλωσε και εμένα σχεδόν αμέσως. Και αυτό βέβαια είχε σαν αποτέλεσμα να συνειδητοποιήσει την κατάσταση και ο μπροστινός μου. Το καλό ήταν ότι αυτός ο τύπος πρέπει να μου έριχνε ίσα με δυο κεφάλια στο ύψος, οπότε χαλάρωσα το κεφάλι μου ακουμπώντας το μέτωπο πάνω στο στήθος του, έκλεισα τα μάτια μου και απαλλαγμένος από το άγχος ότι κάποιος με βλέπει (αφού αυτό ήταν αδύνατο έτσι όπως ήμασταν), άρχισα να απολαμβάνω τις «περιποιήσεις» του πίσω μου.
Δεν ξέρω πως συνεννοήθηκαν, από τον τρόπο όμως που έσφιξαν τον κλοιό γύρω μου και άλλοι από τη παρέα, κόβοντας γέλια και κουβέντες, κατάλαβα ότι είχαν πάρει χαμπάρι τι γινόταν και τους είχε εξιτάρει. Δεν με ένοιαζε πλέον. Είχα καυλώσει πολύ για να με νοιάζει. Ένιωσα τέσσερα - πέντε χέρια να μου χαϊδεύουν τα κωλομέρια από το πλάι, τους μηρούς ψηλά και τη μέση μέσα από μπλουζάκι μου που είχε ανασηκωθεί μέχρι λίγο κάτω από το στήθος μου. Δεν ήξερα ποιος έκανε τι αλλά το απολάμβανα.
Μέσα στις φωνές και τη βαβούρα στο υπόλοιπο βαγόνι, άκουσα τον πίσω μου να ψιθυρίζει στο αφτί μου:
- «Γουστάρεις πουτανίτσα;»
Και γλίστρησε το χέρι του μέσα από τη φόρμα και το σλιπάκι μου, βάζοντας τα δάχτυλά του κατευθείαν μέσα στη χαραμάδα του κώλου μου, χαϊδεύοντας τη κωλοτρυπίδα μου με ένα από αυτά. Η ιδρωμένη και καυλωμένη μου τρυπούλα είχε πολύ φιλόξενες διαθέσεις και πολύ σύντομα, πρώτα ένα και μετά δύο δάχτυλά του άρχισαν να την πηδάνε.
Όσο μου το επέτρεπε ο χώρος, άνοιξα λίγο περισσότερο τα πόδια μου και αυτός κατεβάζοντας λίγο περισσότερο τη φόρμα μου άρχισε να κινεί τα δάχτυλά του πιο άνετα μέσα - έξω στην τρύπα μου που έλιωνε. Πέρασαν κι άλλα χέρια μέσα στη φόρμα μου και άρχισαν να μου μαλάζουν και να μου ανοίγουν τα κωλομάγουλα. Ένας τους κατάφερε από το πλάι να περάσει το χέρι του μπροστά και να μου χαϊδέψει τον πούτσο, μετά τα αρχίδια και μετά να βάλει το χέρι του κάτω από αυτά και να αρχίσει να βάζει κι εκείνος το δάχτυλό του μέσα στην τρύπα μου που είχαν καταφέρει να τη χαλαρώσουν αρκετά.
Αναπόφευκτα η φόρμα μου κατέβηκε περισσότερο, ακριβώς κάτω από τη βάση του κώλου μου.
- «Θα σου κάνουμε τη κωλάρα φυτίλια γαμημένε πουστράκο»
Άκουσα κάποιον να ψιθυρίζει στο αφτί μου. Αδιαφόρησα για το ποιος μπορεί να ήταν. Ο πούτσος μου ασφυκτιούσε σφηνωμένος πάνω στον καβάλο του μπροστινού μου, που έτσι υπερμεγέθης όπως ήταν, έπαιζε το ρόλο του προστατευτικού τοίχου.
Τα δάχτυλα βγήκαν από μέσα μου και πολύ γρήγορα αισθάνθηκα έναν καυλωμένο, χοντρό σχετικά πούτσο, να τρίβεται στα κωλομάγουλα και τη χαραμάδα μου. Ο μάγκας πίσω τον είχε βγάλει έξω, βαριανάσαινε στο αφτί και το λαιμό μου και ήταν έτοιμος να σκοράρει. Δυστυχώς πριν καλά - καλά προλάβει να βάλει το μισό πουτσοκέφαλο μέσα στην τρύπα μου, σφίχτηκε πάνω μου, έσπρωξε λίγο πιο μέσα τον πούτσο του, ίσα να περάσει όλο το κεφάλι και άρχισε να με γεμίζει με καυτά χύσια. Τραβήχτηκε και εκτός από το μεγάλο κενό, ένιωσα ένα καυτό ποτάμι να τρέχει πάνω στα αρχίδια μου και να πέφτει μέσα στη φόρμα μου.
Η αρχική απογοήτευση για την ανεκπλήρωτη καύλα μου, έγινε ενθουσιασμός όταν συνειδητοποίησα ότι αλλάζουν θέσεις με έναν από τους διπλανούς μου. Το κακό ήταν ότι αυτή η μετακίνηση έδωσε οπτικό πεδίο και σε αυτούς που κάθονταν στα διπλανά καθίσματα, τους οποίους άκουσα να αρχίζουν το χαβαλέ, ακριβώς τη στιγμή που ο δεύτερος πούτσος εκείνης της βραδιάς περνούσε την είσοδο της κωλοτρυπίδας μου και άρχιζε σαν έμβολο να με καρφώνει μέσα - έξω, βοηθούμενος από τα χύσια του προηγούμενου.
- «Σκίστε του τη σούφρα μάγκες!»
- «Θέλουμε κι εμείς κοκό…»
Ήταν κάποια από τα πολλά σχόλια και τα επιφωνήματα που γέμισαν το χώρο και έκαναν σχεδόν όλο το βαγόνι να στρέψει τη προσοχή του προς εμάς. Με τα νέα να μεταφέρονται από στόμα σε στόμα ταχύτατα, μέχρι και στην άλλη μεριά του βαγονιού ήξεραν πια τι συμβαίνει. Οι φωνές και οι επιδοκιμασίες έδιναν και έπαιρναν. Από τη μία άρχισα να φοβάμαι για τη σωματική μου ακεραιότητα, από την άλλη όμως επικρατούσε η καύλα μου που είχε φτάσει σε τρελά ύψη.
Ο συρμός κατευθυνόταν στο Πειραιά χωρίς ενδιάμεσο σταθμό. Σαράντα - πενήντα λεπτά και κάτι παραπάνω στο τέλος, που θα μου μείνουν για πάντα αξέχαστα. Μέχρι το τέρμα πρόλαβα να φάω έξι πούτσους, να τσιμπουκώσω μερικούς ακόμα, να μαλακίσω κάποιους και να με χύσουν πολλοί περισσότεροι, ενώ εγώ δεν ξέρω πόσες φορές έχυσα μέσα σε αυτά λεπτά.
Όταν φτάσαμε στο τέρμα, ήμουν στα τέσσερα ανάμεσα στα πίσω καθίσματα, με έναν πούτσο καρφωμένο στο κώλο, έναν στο στόμα και άλλους δύο στα χέρια μου. Αισθάνθηκα να με χύνουν στη πλάτη από ψηλά ενώ αυτοί που μου πήδαγαν στόμα και κώλο έκαναν πιο γρήγορα για να προλάβουν να με χύσουν και να φύγουν.
Μέσα σε σχόλια και επιφωνήματα, το βαγόνι σιγά - σιγά άδειασε, έσβησαν τα φώτα κι εγώ λιωμένος πραγματικά προσπαθούσα να σηκωθώ μέσα σε μια λίμνη από σπέρμα. Σηκώθηκα κι έκατσα σε ένα κάθισμα κοιτώντας τριγύρω να βρω τη φόρμα και τη μπλούζα μου που στη διάρκεια του ταξιδιού μας είχαν αφαιρεθεί από πάνω μου. Έπρεπε να περιμένω να φύγει σχεδόν όλος ο κόσμος από τον σταθμό για να πάω στις τουαλέτες και να προσπαθήσω να μαζέψω ότι μπορούσα από τα χάλια της εμφάνισής μου.
Δυο πιτσιρικάδες, περίμεναν χωρίς να τους καταλάβω υπομονετικά, και ξαφνικά βρέθηκαν μπροστά μου με τα παντελόνια κατεβασμένα και τα καυλιά στα χέρια τους. Δεν είχα δύναμη ούτε να μιλήσω, ούτε να αντιδράσω κάπως.
Πιάνοντάς με από τα γόνατα, ο ένας που ήταν πιο σωματώδης και φαινόταν και πιο μεγάλος, μου σήκωσε τα πόδια ψηλά, με γύρισε να ξαπλώσω με την πλάτη στα καθίσματα και ρίχνοντας τα πόδια μου πάνω από τους ώμους του κάρφωσε το καυλί του στη γεμάτη από χύσια κωλοτρυπίδα μου και άρχισε να την πηδάει σαν τρελός.
- «Βάλτου τον στο στόμα ρε μαλάκα…!»
Ο φίλος του ακολούθησε την εντολή του και ήρθε ανάμεσα στα καθίσματα και τον έβαλε στο στόμα μου. Ήταν πέντε - δέκα λεπτά ο χρόνος που κράτησε το παρτάκι τους; Όσο κι αν ήταν πάντως το απόλαυσαν μόνοι τους στα σκοτεινά μέσα στο βαγόνι, με έχυσαν, μάζεψαν τα παντελόνια τους κι έφυγαν. Εγώ όμως αυτά τα πέντε - δέκα λεπτά τα ευχαριστήθηκα τρελά. Έχυσα και ένιωσα υπέροχα.
Ακόμα και σήμερα σκέφτομαι πολλές φορές, ότι κάτι τέτοιες περιπτώσεις είναι που σε κάνουν πραγματικά να αισθάνεσαι ερωτικός και ζωντανός. Γι’ αυτό και ποτέ δεν κόλλησα σε ταμπού και προκαταλήψεις. Απόλαυσα τον έρωτα και με τα δυο φύλα χωρίς περιορισμούς. Μέχρι που παντρεύτηκα και όλα κατέρρευσαν. Μέχρι τότε όμως και λίγο πιο μετά, συνέβησαν τόσα πολλά που θα ‘χουμε να λέμε!
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.