Παρατηρήσεις αποστολέα: Για όσους διάβασαν την προηγούμενη ιστορία μου και ξέρουν τι παίχτηκε στην Σαντορίνη. Τελικά τα βρήκαμε με τον Χρήστο, με συγκεκριμένους όρους όμως...
Προηγούμενο μέρος: Παρακολουθώντας να βιάζουν το γκόμενό μου
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσα να τον ξεχάσω έτσι απλά, άλλωστε δε χωρίσαμε για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, απλά μετά από ότι έγινε η αμηχανία μεταξύ μας ήταν μεγάλη. Αποφάσισα λοιπόν και τον πήρα τηλέφωνο ένα βράδυ. Όταν μου απάντησε, του είπα πως δεν ξέρω τι θέλω να πω και πως θέλω απλά να βρεθούμε, δέχτηκε αμέσως και κανονίσαμε να βρεθούμε σπίτι μου. Όταν ήρθε θυμήθηκα γιατί ήμουν τόσο κολλημένος μαζί του, μαυρισμένος, λείο δέρμα, υπέροχο χαμόγελο, λαμπερά μάτια... αχ!
- Γεια σου...
μου είπε χαμογελώντας και μπήκε μέσα.
- Καλώς τον...
του απάντησα.
- Κοίτα... είπε πριν καν προλάβω να κλείσω την πόρτα. Ξέρω γιατί με φώναξες. Σ' αγαπάω ρε μαλάκα...
μου είπε και βουρκωμένος έπεσε στην αγκαλιά μου. Τον αγκάλιασα σφιχτά και αρχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος.
- Κι εγώ σε αγαπάω μωρό μου...
του είπα σχεδόν με αναφιλητά, ενώ άρχισα να του χαϊδεύω το σώμα κάτω από το αμάνικο που φορούσε. Με έσπρωξε στην πολυθρόνα πίσω μου και ήρθε και κάθισε πάνω μου γλείφοντας μου το λαιμό. Εγώ κρατούσα τον ήδη καυλωμένο πούτσο του στο χέρι και τον έτριβα.
- Σε θέλω τώρα...
μου είπε βαριανασαίνοντας.
- Τί περιμένεις;
τον ρώτησα κοιτώντας τα μάτια του που άστραφταν. Με μια κίνηση μου τραβάει τη βερμούδα και την βγάζει μαζί με το μποξεράκι μου και πέφτει στα γόνατα. Σηκώνει τα πόδια μου στον αέρα κρατώντας με γερά από τα μπούτια και άρχισε το πιο παθιασμένο γλειφοκώλι που μου έχουν κάνει ποτέ. Ένοιωθα να μου κόβεται η ανάσα με τον τρόπο που στριφογύριζε την γλώσσα του στην τρύπα μου! Το γενάκι του μου χάριζε μια αίσθηση στο κωλαράκι μου γύρω από την τρύπα και ο συνδυασμός αυτού και της απίστευτης γλώσσας του μωρού μου που κυριολεκτικά είχε μπει μέσα στη τρυπούλα μου και με γάμαγε με αργούς ρυθμούς με έκανε να χύσω πάνω στο στήθος μου καθώς έβγαζα σιγανά βογγητά.
- Μανάρι μου, τόσο πολύ σου άρεσε;
με ρώτησε καθώς έπαιζε αργά το πούτσο του.
- Θέλεις να μπω μέσα σου;
Εννοείται πως δέχτηκα αστραπιαία. Σηκώθηκα να φέρω το λιπαντικό και αλλά ο Χρήστος με έσπρωξε πάλι στην πολυθρόνα.
- Κάτσε εδώ, έχω μια ιδέα...
είπε κλείνοντάς μου το μάτι, πήρε με το χέρι του τα χύσια μου από το στήθος μου, έτριψε τον πούτσο του που φαινόταν τόσο σκληρός και μετά έβαλε και μια ποσότητα στο κωλαράκι μου και άρχισε να μπαίνει μέσα μου σιγά-σιγά, μέχρι τη μέση και με μια απότομη κίνηση που με έκανε να φωνάξω, μπήκε ολόκληρος και με αργές κινήσεις κλειδώνει το κορμί του στο δικό μου. Εγώ τυλίγω τα πόδια μου γύρω του, τον αγκαλιάζω και του έδωσα το ok να αρχίσει να με πηδάει, πράγμα που έκανε. Με πήδαγε τόσο ωραία, με τέτοιο ρυθμό που με καύλωνε τόσο πολύ.
- Μανάρι μου εσύ, είσαι τόσο στενός, αχ καύλα μου έτσι. Πες μου πόσο γουστάρεις που σε γαμάω, σε αγαπάω ρε, αχ, ναι.
Τον κοίταζα στα μάτια χωρίς να μιλάω, χαμένος στην ηδονή, ένοιωθα το καβλί του να κάνει ένα απίστευτα ερεθιστικό μασάζ στον προστάτη μου που σε κάθε ώθηση η ηδονή γινόταν μεγαλύτερη.
- Σ' αρέσει;
- Ναι...
δεν μπορούσα να μιλήσω και πολύ, ήμουν βυθισμένος στην πρωτόγνωρη καύλα που ένοιωθα.
- Έτσι με πήδαγε ο Μανουέλ!
Ξαφνιάστηκα! Τι είπε; Γιατί το ανέφερε αυτό; Άκουσα καλά; Όχι μόνο είχα ακούσει καλά, αλλά ήταν και αυτό μου με έκανε να τελειώσω τόσο δυνατά. Το σπέρμα μου πετάχτηκε στο κάτω χείλος του και το έγλειψε κλείνοντάς μου το μάτι ενώ αύξανε την ένταση που με γαμούσε. Ένοιωθα να χάνω το φως μου από τον απίστευτο οργασμό που είχα και το μόνο που με επανέφερε στην πραγματικότητα ήταν το καυτό γλυκό σπέρμα του Χρήστου στα χείλη μου. Με έχυνε και μου χαμογελούσε τόσο γλυκά.
- Έλα κούκλε μου, παρ' τα στα χειλάκια, είσαι τόσο τέλειος!
Δεν είπαμε τίποτα και μετά από πολλά χάδια και φιλιά για αρκετή ώρα, μας πήρε ο ύπνος. Ένοιωθα όμορφα στην αγκαλιά του, οικεία και ασφαλής. Το επόμενο πρωί ξύπνησα και τον βρήκα να με κοιτάει. Με τον που τον κοιτάω, μου έβγαλε την γλώσσα παιχνιδιάρικα και βάλαμε τα γέλια.
- Σήκω να φάμε κάτι και να μιλήσουμε, μου είπε. Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπάω όσο τίποτα...
ξεκίνησε να λέει όταν κάθισα στο καναπέ με το τοστ μου.
- Και ξέρω ότι με αγαπάς κι εσύ, φάνηκε αυτό άλλωστε...
είπε γελώντας πονηρά και κλείνοντάς μου το μάτι. Εγώ ανταποκρίθηκα με μια παιχνιδιάρικη κλωτσιά.
- Είδα πόσο σε καύλωσε όταν ανέφερα τον Μανουέλ και θέλω να σου ομολογήσω ότι αυτές τις μέρες έχυσα πολλές φορές με την εικόνα του να σε πηδάει κι εσένα. Μη με παρεξηγήσεις, σε θέλω, με καυλώνεις τρελά, σε αγαπάω και σε νοιάζομαι, αλλά...
σταματάει και φαίνεται ότι προσπαθεί κάτι.
- Αλλά γουστάρεις και καυλώνεις και με άλλα άτομα, ειδικά αν βρίσκονται στη μέση και κάνουν κάτι με εμένα ή με σένα και ο άλλος παρακολουθεί... σωστά;
τον συμπλήρωσα εγώ και έμεινε να με κοιτάει σα χαμένος μη πιστεύοντας τι είχα πει.
- Ναι...
είπε φανερά αμήχανος.
- Δεν ξέρω. Θέλω χρόνο. Να τα πούμε σε λίγες μέρες; Πρέπει να το σκεφτώ.
Δέχτηκε. Συζητήσαμε περί ανέμων και υδάτων χαλαρά την υπόλοιπη μέρα, μέχρι και για τις εκλογές και έφυγε φιλώντας με στο μάγουλο.
- Ε... ότι και να αποφασίσεις μη σε χάσω. Θα τα βρούμε όλα. Θέληση να υπάρχει και αγάπη...
είπε και έφυγε. Έκλεισα την πόρτα και ήρθα εδώ να ζητήσω συμβουλές. Νομίζω φίλοι ότι με καυλώνει αυτή η ιδέα. Υποσυνείδητα και μόνο με εξιτάρει τρελά. Μάλλον θα δεχτώ να δοκιμάσουμε πράγματα. Τι λέτε;
(Copyright protected OW ref: 86101)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.