Το e-mail μου είναι το:
Ποτέ δεν θα μου περνούσε από το μυαλό η σκέψη πως θα ερχόταν η μέρα που θα συνέβαινε αυτό. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ένα μωρό, το μωρό μου, θα έκανε τα πάντα για να με βλάψει τόσο πολύ, δεν σκέφτηκα ότι ο χαρακτήρας του τον επέτρεπε να φέρεται μ’ αυτόν τον τρόπο.
Είναι ένα πρόβλημα, πρέπει να το εξετάζω σχολαστικά πριν καταλήξω σε μια νέα σχέση στο μέλλον, αν και δεν πιστεύω πως θα κάνω σχέση ξανά. Δεν μπορώ να περνώ από την διαδικασία να σκέφτομαι αν ο υποψήφιος εραστής μου είναι σωστός άνθρωπος ή όχι, το πάθος, ο έρωτας, η καύλα, μου κλείνουν τα μάτια, σταματούν το μυαλό μου και μετά… μετά είναι αργά.
Γιατί μετά έρχεται η αγάπη, η φροντίδα, η αίσθηση πως έχεις κάτι δικό σου. Κάτι δικό σου που δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Παραδέχομαι τα λάθη μου, πληγώνομαι κάθε φορά που τα αναλύω για να μην τα ξανακάνω, με πονά αυτή η διαδικασία, αλλά δεν αξίζω μια τέτοια είδους αντιμετώπιση.
Η μια και μόνη αληθινή αγάπη καταλήγει να είναι ένα δημιούργημα του μυαλού μου, αυτό είναι το συμπέρασμα. Και σήμερα τον μισώ, αλλά και τον αγαπώ ταυτόχρονα. Απλά έχω κουραστεί, έχω κουραστεί πραγματικά να βασανίζομαι τόσες ημέρες, να βασανίζομαι και να πληγώνω την καρδιά μου για κάτι που πρέπει να συμβεί.
Η σκέψη μου γυρίζει στο παρελθόν, όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, μετά για δεύτερη, όταν συμφώνησε να γίνουμε ζευγάρι, όταν υποσχέθηκε πως θα είμαι για πάντα το αγόρι του.
Για μένα σήμαινε πάρα πολλά, ήταν πολύ σημαντικό να βλέπω πως κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα, να ξεχειλίζουν όμορφα συναισθήματα μόνο για μένα, καυχήθηκα, ήθελα να βγω και να το φωνάξω σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως την πάτησα έτσι. Πάντα πίστευα πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, όταν τον κοίταξα στα μάτια, βαθιά, αισθάνθηκα κάτι πρωτόγνωρο, αισθάνθηκα πως βρήκα τον τέλειο άντρα.
Μετά τι συνέβη; Μου το εξήγησε, δεν το πιστεύω, το θεωρώ κουτό ακόμη και για ένα μωρό, να μην μπορεί να αποδεχθεί τις προτιμήσεις του, να μην ακούει την καρδιά του. Μεταξύ ανδρών μόνο μια τέτοια παράξενη αγάπη μπορεί να αναπτυχθεί, έπρεπε να το είχε αποδεχθεί με τον ίδιο τρόπο που το έκανα κι εγώ.
Ποτέ δεν τον παραμέλησα, ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου, τον είχα πάνω από οικογένεια, από φίλους, από δουλειά, από την ίδια μου την ζωή. Παλέψαμε, με στήριξε, τον στήριξα, ξεπεράσαμε αντιδράσεις, ταπεινώσεις, δεν μας στήριζε κανείς, μόνο η αγάπη.
Του έλεγα ότι τον αγαπώ, όσο πολυάσχολος κι αν ήμουν, αγνοούσα τις ώρες, τις ημέρες, πάντα έβρισκα έναν τρόπο να κοιτάξω τα μάτια του, να τον φιλήσω, να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ. Μόνο γι’ αυτό το πράγμα δεν μπορεί να με κατηγορήσει…
Κουράστηκα… Το κινητό μου χτυπούσε χθες μέχρι αργά. Έβλεπα τη φωτογραφία του, το όνομά του, δεν απαντούσα. Μετά όμως θέλησα να ακούσω την φωνή του, μου είπε πως με αγαπά σαν αδερφό και θέλει να με δει. Δεν με ρώτησε τι κάνω, πως είμαι, ήθελε απλά να μου πει πως μ’ αγαπά κι εγώ να τον πιστέψω.
Είναι αστείο πως ένα τηλεφώνημα μπορεί να αλλάξει όλα όσα πίστευα για το μωρό μου. Του το έκλεισα. Σήμερα από το πρωί, του έχω τηλεφωνήσει αμέτρητες φορές, του έστειλα δεκάδες μηνύματα, άφησα αρκετά φωνητικά μηνύματα στον τηλεφωνητή του, δεν μου απάντησε, δεν θα συνεχίσω άλλο. Δεν αξίζει τον κόπο, αλλά δεν μπορώ και να τον ξεχάσω.
Δεν θέλω τίποτα άλλο από το να με αγαπάει ειλικρινά, η καρδιά μου είναι κενή, διψάει για αγάπη, είμαι έτοιμος να τον συγχωρήσω για να την ξεδιψάσω.
Είναι ένα πρόβλημα, πρέπει να το εξετάζω σχολαστικά πριν καταλήξω σε μια νέα σχέση στο μέλλον, αν και δεν πιστεύω πως θα κάνω σχέση ξανά. Δεν μπορώ να περνώ από την διαδικασία να σκέφτομαι αν ο υποψήφιος εραστής μου είναι σωστός άνθρωπος ή όχι, το πάθος, ο έρωτας, η καύλα, μου κλείνουν τα μάτια, σταματούν το μυαλό μου και μετά… μετά είναι αργά.
Γιατί μετά έρχεται η αγάπη, η φροντίδα, η αίσθηση πως έχεις κάτι δικό σου. Κάτι δικό σου που δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ. Παραδέχομαι τα λάθη μου, πληγώνομαι κάθε φορά που τα αναλύω για να μην τα ξανακάνω, με πονά αυτή η διαδικασία, αλλά δεν αξίζω μια τέτοια είδους αντιμετώπιση.
Η μια και μόνη αληθινή αγάπη καταλήγει να είναι ένα δημιούργημα του μυαλού μου, αυτό είναι το συμπέρασμα. Και σήμερα τον μισώ, αλλά και τον αγαπώ ταυτόχρονα. Απλά έχω κουραστεί, έχω κουραστεί πραγματικά να βασανίζομαι τόσες ημέρες, να βασανίζομαι και να πληγώνω την καρδιά μου για κάτι που πρέπει να συμβεί.
Η σκέψη μου γυρίζει στο παρελθόν, όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά, μετά για δεύτερη, όταν συμφώνησε να γίνουμε ζευγάρι, όταν υποσχέθηκε πως θα είμαι για πάντα το αγόρι του.
Για μένα σήμαινε πάρα πολλά, ήταν πολύ σημαντικό να βλέπω πως κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα, να ξεχειλίζουν όμορφα συναισθήματα μόνο για μένα, καυχήθηκα, ήθελα να βγω και να το φωνάξω σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορώ να καταλάβω πως την πάτησα έτσι. Πάντα πίστευα πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, όταν τον κοίταξα στα μάτια, βαθιά, αισθάνθηκα κάτι πρωτόγνωρο, αισθάνθηκα πως βρήκα τον τέλειο άντρα.
Μετά τι συνέβη; Μου το εξήγησε, δεν το πιστεύω, το θεωρώ κουτό ακόμη και για ένα μωρό, να μην μπορεί να αποδεχθεί τις προτιμήσεις του, να μην ακούει την καρδιά του. Μεταξύ ανδρών μόνο μια τέτοια παράξενη αγάπη μπορεί να αναπτυχθεί, έπρεπε να το είχε αποδεχθεί με τον ίδιο τρόπο που το έκανα κι εγώ.
Ποτέ δεν τον παραμέλησα, ήταν ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου, τον είχα πάνω από οικογένεια, από φίλους, από δουλειά, από την ίδια μου την ζωή. Παλέψαμε, με στήριξε, τον στήριξα, ξεπεράσαμε αντιδράσεις, ταπεινώσεις, δεν μας στήριζε κανείς, μόνο η αγάπη.
Του έλεγα ότι τον αγαπώ, όσο πολυάσχολος κι αν ήμουν, αγνοούσα τις ώρες, τις ημέρες, πάντα έβρισκα έναν τρόπο να κοιτάξω τα μάτια του, να τον φιλήσω, να του πω πόσο πολύ τον αγαπώ. Μόνο γι’ αυτό το πράγμα δεν μπορεί να με κατηγορήσει…
Κουράστηκα… Το κινητό μου χτυπούσε χθες μέχρι αργά. Έβλεπα τη φωτογραφία του, το όνομά του, δεν απαντούσα. Μετά όμως θέλησα να ακούσω την φωνή του, μου είπε πως με αγαπά σαν αδερφό και θέλει να με δει. Δεν με ρώτησε τι κάνω, πως είμαι, ήθελε απλά να μου πει πως μ’ αγαπά κι εγώ να τον πιστέψω.
Είναι αστείο πως ένα τηλεφώνημα μπορεί να αλλάξει όλα όσα πίστευα για το μωρό μου. Του το έκλεισα. Σήμερα από το πρωί, του έχω τηλεφωνήσει αμέτρητες φορές, του έστειλα δεκάδες μηνύματα, άφησα αρκετά φωνητικά μηνύματα στον τηλεφωνητή του, δεν μου απάντησε, δεν θα συνεχίσω άλλο. Δεν αξίζει τον κόπο, αλλά δεν μπορώ και να τον ξεχάσω.
Δεν θέλω τίποτα άλλο από το να με αγαπάει ειλικρινά, η καρδιά μου είναι κενή, διψάει για αγάπη, είμαι έτοιμος να τον συγχωρήσω για να την ξεδιψάσω.
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.