Μετά από πολύ ψάξιμο βρίσκω έναν τύπο 27 χρονών, 1.95 γράφει και ενεργητικός. Μιλάμε λίγο και μετά τις κλασσικές ερωτήσεις μπαίνω στο ψητό.
- Σου αρέσει να σου γλείφουν τα πόδια;
- Αμέ…
- Απλά σου αρέσει ή γουστάρεις να το παίζεις άγριος;
- Πουτανάκι είσαι;
- Είμαι ναι…
- Εγώ τα πουτανάκια τα πατάω κάτω μέχρι να τους κοπεί η ανάσα.
- Μ… τι παπούτσια φοράς τώρα;
- Σαγιονάρα 49.5
- Πόσο;
- 49.5 μωρή. Άρχισαν να σου τρέχουν σάλια;
Για να μη τα πολυλογώ κανονίσαμε να βρεθούμε αλλά κανείς δεν είχε χώρο οπότε θα παιζόταν φάση στο αμάξι μου.
Σε μισή ώρα ήμουν εκεί που είπαμε. Αυτό που είδα μπροστά μου με έκανε το πουλάκι πέτρα κατευθείαν. Ένας ψηλός μάναρος, αποτριχωμένος παντού, με κάτι γάμπες διπλάσιες από τις δικές μου, μαύρη σαγιονάρα, μαύρο σορτσάκι από αυτά που φτάνουν κάτω από το γόνατο και πράσινο φανελάκι. Είχε πλάτες και χέρια τεράστια. Με κατάλαβε κατευθείαν και μπήκε στο αμάξι. Το κεφάλι του σχεδόν ακούμπησε στην οροφή και κατέβηκε πιο κάτω με αποτέλεσμα τα πόδια του να φαίνονται ακόμα πιο τεράστια.
- Ξεκίνα πριν μας πάρει κάνα μάτι, μου λέει.
Πήγαμε πολύ κοντά σε ένα μέρος με γήπεδα που τέτοια ώρα δεν είχε ψυχή. Με το που σβήνω τη μηχανή με αρπάζει με το ένα χέρι και μου κολλάει το πρόσωπο στο γόνατο του.
- Ποια ξεφτιλισμένη δίνει ραντεβού βραδιάτικα για να γλείψει πόδια;… μου λέει.
Πριν προλάβω να απαντήσω φέρνει τη μούρη μου κάτω από το στόμα του, μου ανοίγει το στόμα με τα 2 δάχτυλα (το μικρό του δάχτυλο ήταν όσο ο δείκτης μου) και αφήνει να πέσει σάλιο και το καταπίνω όλο.
Ανοίξει την πόρτα και με διατάζει να βγω έξω και να πάω από τη μεριά του. Μου λέει να γονατίσω κάτω. Αυτός με το ένα πόδι στο αμάξι και το άλλο έξω κατεβάζει το παντελόνι του και αρχίζει να χαϊδεύεται. Οι μπουτάρες του ήταν τεράστιες και γυάλιζαν, μάλλον φορούσε κρέμα ή κάτι τέτοιο. Πήγα να την παίξω πάνω από τη βερμούδα, αλλά το πόδι του σαν αντανακλαστικό πετάχτηκε και με κλώτσησε στα αρχίδια. Πέθανα από τον πόνο. Μου πιάνει το κεφάλι και το βάζει στο κράσπεδο. Μου λέει να γυρίσω ανάσκελα. Και έκανε αυτό που ονειρευόμουν. Βγάζει το πόδι από τη σαγιονάρα και το βάζει πάνω στο πρόσωπο μου. Ήταν τεράστιο. Τα δάχτυλα του ήταν τεράστια. Άρχισε να το πηγαίνει πέρα δώθε και εγώ με τη γλώσσα έξω ήμουν στον παράδεισο. Μετά από λίγο με διατάζει να γονατίσω πάλι. Σηκώνεται όρθιος μπροστά μου, εγώ έτρεμα από τη καύλα, βγάζει τη μια σαγιονάρα, τη φτύνει, και με χαστουκίζει με αυτήν. Το μάγουλο πήρε φωτιά και δάκρυσα από το ένα μάτι.
- Γιατί κλαίς κοριτσάκι μου; Πόνεσες;
- Πόνεσα ναι…
- Τα πουτανάκια δε μιλάνε, δε στο έμαθε κανείς; Άνοιξε το στόμα σου.
Ανοίγω διστακτικά, βγάζει από τη τσέπη του κάτι που δε μπόρεσα να δω και μου το βάζει μέσα. Ήταν σαν κύλινδρος σκληρός αλλά διαφανής. Κατεβάζει το παντελόνι, κατεβάζει το βρακί και πετάει έξω μια χοντρή τεράστια αλλά σχετικά κοντή ψωλή. Τη βάζει μέσα στο στόμα μέσα στον κύλινδρο, με κρατάει από τα αυτιά και μου λέει στην υγειά σου.
Άρχισε να κατουράει και δεν είχα άλλη επιλογή από το να καταπιώ. Δε ξέρω πόση ώρα τα κρατούσε αλλά δεν είχε σταματημό. Σε κάποια φάση αναγούλιασα και προσπάθησα να κάνω πίσω. Αυτός την βγάζει και άρχισε να με κατουράει στα ρούχα γελώντας. Αφού τελείωσε βάζει το χέρι του στο στόμα μου αλλά αντί να βγάλει αυτό το πράγμα προσπάθησε να το χώσει πιο μέσα. "Μπες μέσα και φεύγουμε". Εγώ απορημένος του δείχνω το στόμα μου αλλά δεν αντιδρά, κλείνει τη πόρτα και με περιμένει. Μπαίνω στο αμάξι και ξεκινάω να φύγουμε. Στο δρόμο περνάμε από ένα περίπτερο και μου κάνει νόημα να σταματήσω
- Κατέβα πάρε μου μια μπύρα.
Βγάζω τη ζώνη, πιάνω το πορτοφόλι μου με το ένα χέρι και με το άλλο πάω να βγάλω αυτό το πράγμα από το στόμα μου. "Αυτό θα μείνει εκεί". Εγώ τον κοιτάω σαστισμένος και με χαστουκίζει. "Τελείωνε μωρή λούγγρα". Είχα παγώσει και δεν ήξερα τι να κάνω. Με πιάνει από τα μαλλιά, με φτύνει, βγάζει το κινητό του και με βγάζει φώτο λέγοντας.
"Ή θα πάρεις μπύρα ή τη βάζω στο προφίλ μου να μαζέψω και άλλα κοριτσάκια σαν εσένα".
Δεν είχα άλλη επιλογή, κατεβαίνω από το αμάξι, πάω στο περίπτερο ανοίγω το ψυγείο παίρνω μια μπύρα και την δείχνω στον περιπτερά. Με κοιτούσε με μια απορία και λύπη ταυτόχρονα. Μπορεί να νόμιζε πως έχω κάποιο ιατρικό πρόβλημα. Μάλλον ήμουν τυχερός γιατί έτσι φαινόταν. Μπαίνω στο αμάξι και του δίνω τη μπύρα. Την ανοίγει και αφού έχυσε λίγη πάνω μου ξεκινάει να την πίνει.
Φτάνουμε εκεί από όπου τον πήρα. Επιτέλους μου βγάζει αυτό από το στόμα. Είχα μουδιάσει και πονούσε η άρθρωση. "Την επόμενη φορά μπορεί και να σε ταΐσω αν είσαι τυχερή", μου λέει. Μου δίνει μια τελευταία χλέπα και φεύγει.
Δε ξαναβρεθήκαμε, αλλά τα τελευταία 2 χρόνια τη παίζω για πάρτη του σχεδόν κάθε μέρα.
Copyright protected OW ref: 174518
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.