Μωρό μου σου σκίζω τις κολλητές

Με αφορμή τη μετά από πολλά χρόνια τυχαία συνάντηση μου με μια παλιά μου σχέση, είπα να σας γράψω μια ιστορία για μια περίεργη κατάσταση που έζησα όταν ήμουν μαζί με τη συγκεκριμένη κοπέλα και έχει επηρεάσει πολύ τη ζωή μας όλα αυτά τα χρόνια.

Με τη Λιάνα γνωριστήκαμε με το που πέρασα στη σχολή μου. Ήταν μέσα στους πέντε πρώτους ανθρώπους που είχα γνωρίσει. Ένα χρόνο μεγαλύτερη από εμένα τότε εκείνη, μου είχε κάνει εντύπωση από την αρχή. Από την πρώτη μας συνάντηση που περιελάμβανε πολύωρο καφέ και μετά φαγητό στο σπίτι της, που ήταν πολύ κοντά στη σχολή μας, υπήρχε πολύ ευχάριστο κλίμα μεταξύ μας και βρίσκαμε συνεχώς κοινά ενδιαφέροντα. Κάποια από τις επόμενες μέρες όμως η Λιάνα μου γνώρισε το αγόρι της. Φοιτητής εκείνος σε άλλο τμήμα και μεγαλύτερος της κατά δύο χρόνια. Ο Στέλιος ήταν η μικρογραφία του ψευτόμαγκα άντρα των περασμένων δεκαετιών και αρκετά ερωτευμένος με τον εαυτό του. Προσπάθησα να κρύψω την ενόχληση μου με τη φάση, αν και μάλλον όχι και τόσο καλά, αλλά εν τέλει απομακρυνθήκαμε αρκετά με τη Λιάνα φτάνοντας στο σημείο να πίνουμε κανένα καφέ όποτε και αν τύχαινε και πάντα προσπαθούσα να αποφύγω να κανονίσω μαζί της.

Εν τω μεταξύ γνωρίσαμε και οι δύο άλλες παρέες και κάναμε φιλίες άσχετες ανά μεταξύ τους μέχρι πού σε κάποιο από τα επόμενα εξάμηνα, ένας εκ των κολλητών μου βρέθηκε μαζί της σε κάποιο μάθημα και άρχισαν να κάνουν παρέα, οπότε οι δρόμοι μας ξανασυναντήθηκαν. Μοιραία ξαναρχίσαμε να κάνουμε πολύ παρέα και πλέον να με θεωρεί πολύ καλό φίλο αλλά και εγώ εκείνη το ίδιο. Όλα αυτά συνέπεσαν με τους συνεχείς καυγάδες της με το Στέλιο, ο οποίος είχε επιστρέψει στην πόλη τους έχοντας αποφοιτήσει. Ήταν μαζί από το Λύκειο και ο λόγος που η Λιάνα πέρασε στη σχολή μας ήταν εκείνος. Θέλανε να είναι μαζί. Με όλα αυτά που γινόντουσαν μεταξύ τους και μετά από τις τόσες βαριές κουβέντες που αντάλλαζαν δε θα αργούσε να έρθει το τέλος της σχέσης τους. Εγώ μην έχοντας κάτι πονηρό στο μυαλό μου, αφού πλέον θεωρούσα τη Λιάνα φίλη μου, παρακολουθούσα διακριτικά και σχεδόν αδιάφορα την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα προσπαθώντας να μην την επηρεάσω στις αποφάσεις της.

Κάπου εκεί ήρθε και η μετακόμιση της Λιάνας σε άλλο σπίτι και έπειτα από αυτό έφτασαν και οι Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Αρκετές μέρες πριν την ημερολογιακή λήξη των διακοπών σχεδόν αμέσως μετά την πρωτοχρονιά, η Λιάνα μου έστειλε μήνυμα να βρεθούμε μιας και είχε γυρίσει. Μην έχοντας κανονίσει κάτι για το επόμενο διάστημα, ετοίμασα τα πράγματά μου και πήρα την απόφαση να πάω. Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε το βλέμμα της ήταν αλλαγμένο. Με έβλεπε αλλιώς και ήταν έκδηλο. Φώναζε το πράγμα. Πήγαμε στο σπίτι της και τη βοήθησα λίγο με τη συναρμολόγηση κάποιων επίπλων. Δε με άφησε να φύγω το βράδυ και συμφωνήσαμε να μείνω εκεί. Πήρα καθαρά ρούχα από το σάκο μου που είχα μαζί μου έτσι κι αλλιώς και μου έδωσε μια πετσέτα να κάνω ένα μπανάκι αφού ήμουν μέσα στη σκόνη. Εκείνη μαγείρεψε κάτι πρόχειρο και όταν βγήκα φάγαμε παρέα. Έκανε κι εκείνη ένα μπανάκι και ξαπλώσαμε στο κρεβάτι της να δούμε ταινία.

Ήμασταν και οι δύο κουρασμένοι και σε κάποια φάση μας πήρε ο ύπνος. Ξύπνησα αρκετά αργότερα μέσα στη νύχτα και εκείνη ήταν στην αγκαλιά μου και κοιμόταν. Δεν έκανα ακόμα κάποια κίνηση μιας και δεν ήμουν 100% σίγουρος για τη φάση. Ξανακοιμήθηκα χαμένος στο δίλημμα μου να κάνω κίνηση ή όχι. Το βαθύ ύπνο μου διέκοψε μια υπέροχη μυρωδιά που διαπέρασε τα ρουθούνια μου και ταυτόχρονα ένιωθα ένα βάρος στον κώλο μου αλλά και υπέροχα ανακουφιστικά χάδια στην πλάτη μου. Η μυρωδιά του καφέ φίλτρου με άρωμα φουντούκι, ο ήλιος που προσπαθούσε να παραβιάσει τις γρίλιες του παντζουριού και το μασάζ της Λιάνας, συνέθεταν ένα υπέροχο ξύπνημα. Η ατμόσφαιρα θερμή. Καμία σχέση με το κρύο προηγούμενο βράδυ. Το πάπλωμα πλέον αχρείαστο ήταν κουλουριασμένο δίπλα μου. Η Λιάνα καθόταν πάνω στον κώλο μου και μου έτριβε καταπληκτικά την πλάτη και τους ώμους.

- Μ... τι συμβαίνει; Ρώτησα σα γάτος που γουργουρίζει.

- Σε κούρασα χτες και θέλω να σε ξεκουράσω…

Μου απαντάει και βλέπω, ανοίγοντας τα μάτια μου, ότι οι πυτζάμες της ήταν δίπλα μου κι αυτές. Γύρισα το βλέμμα μου ξαφνιασμένος και την είδα να φοράει ένα σατέν μαύρο νυχτικάκι. Το μασάζ ήταν όντως χαλαρωτικό και απολαυστικό και έμεινα έτσι να το απολαύσω. Πέρασε σχεδόν από όλη την πίσω πλευρά μου και κορυφώθηκε όταν ανέλαβε να μου κάνει μασάζ και στα πόδια. Είχα λιώσει. Μου ζήτησε να γυρίσω μπροστά. Προσπάθησα να το αποφύγω μιας και ήμουν πλέον σε οριακό σημείο με την καύλα μου που κόντευε να δραπετεύσει από την πυτζάμα. Μάταια. Δεν τα κατάφερα και γύρισα. Ένα αυτάρεσκο χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο της και κάτι σαν πανηγυρισμός εκδηλωμένος με ένα σφίξιμο της γροθιάς της που χτύπησε τον αέρα με ξάφνιασαν αλλά καβάλησε αμέσως τα μπούτια μου και μου έκανε νόημα να ανασηκωθώ βγάζοντας μου το φανελάκι. Συνέχισε το μασάζ σε όλη τη μπροστά πλευρά του κορμού μου. Πλέον τα μάτια μου ανοιχτά την παρακολουθούσαν συνέχεια.

Χαμογελώντας συνέχεια έτριβε το σώμα μου αλλά πλέον η επαφή των χεριών της με τη σάρκα μου δημιουργούσε επικίνδυνη θερμότητα. Τράβηξε την κάτω πυτζάμα μου και συνέχισε το μασάζ και στα πόδια. Πλέον δε μπορούσα να ελέγξω την καύλα μου. Η θέα υπέροχη καθώς η Λιάνα χαμογελούσε συνέχεια με ένα άκρως πονηρό βλέμμα και τα βυζάκια της να πηγαίνουν πέρα δώθε από την ένταση που έβαζε στο μασάζ. Δε φορούσε σουτιέν και το ανάλαφρο, μαύρο, σατέν ύφασμα, αγκάλιαζε και αναδείκνυε τις έτοιμες να σκάσουν μεγάλες και αρκετά πρησμένες ρώγες της. Κοίταζα σαν υπνωτισμένος. Ήθελα να της αφήσω όλη την πρωτοβουλία να δω πως θα καταλήξει αυτό που γινόταν. Όλο αυτό όμως ήταν πολύ για μένα και λίγο αφού τέλειωσε με το μασάζ στις πατούσες μου, μπήκε ανάμεσα στα πόδια μου και κατέβασε το μποξεράκι μου βγάζοντας το. Έβαλε το χέρι της απαλά πάνω στα αρχίδια μου και χάιδεψε τον πούτσο μου ανεβαίνοντας προς τα πάνω. Η έκρηξη έγινε. Σε δευτερόλεπτα είχα γεμίσει σε όλη την κοιλιά και λίγο στο στήθος από το καυτό μου σπέρμα. Έκανα να σηκωθώ αλλά με σταμάτησε.

Πήρε από δίπλα μια μικρή λεκάνη με νερό και ένα σφουγγάρι και με καθάρισε. Φάνηκε σα να είναι σχεδιασμένο από πριν. Πήγα να μιλήσω αλλά έφερε το ένα δάχτυλο της στα χείλη μου υποδεικνύοντας ησυχία. Ξάπλωσα και πάλι πίσω και έκλεισα τα μάτια μου για λίγο. Η καυτή της ανάσα έκαψε το δέρμα μου, δευτερόλεπτα πριν να έρθει μια υγρή ανακούφιση από την γλώσσα της που άρχισε να κυλάει πάνω στα αρχίδια μου και να συνεχίζει σε όλη τη διαδρομή, μέχρι επάνω στο πετσάκι μου. Τέσσερις φορές ανέβηκε από κάτω μέχρι επάνω. Κάπου εκεί το αριστερό μου αρχίδι εξαφανίστηκε μέσα στο στόμα της. Το απελευθέρωσε μαλακά και αμέσως το έκανε ξανά. Το έγλειψε με την άκρη της γλώσσας της και έπειτα πήρε το δεξί στο στόμα της κάνοντας το ίδιο. Χωρίς να χρησιμοποιήσει καθόλου τα χέρια της έφτασε στο κεφάλι του πούτσου μου και με τα χείλη της μόνο, πήρε όσο περισσότερο μπόρεσε μέσα στο στόμα της.

Μια υπέροχη πίπα είχε μόλις ξεκινήσει. Υγρή και αισθησιακή με εναλλαγές στο ρυθμό ενώ τα μάτια της Λιάνας δεν άφηναν στιγμή τα δικά μου. Ο πούτσος μου βρήκε τη σκληράδα του και τα χαμένα εκατοστά του μέσα στο στόμα της Λιάνας και όταν πια κι εκείνη ένιωσε πως γλείφει καυτό ατσάλι, άρχισε να τον βγάζει ρουφώντας τον. Μόλις ελευθερώθηκε εντελώς από το στόμα της, ταλαντώθηκε πρησμένος και υγρός, καθώς γυάλιζε από τα υγρά και σταθεροποιήθηκε ολόρθος και περήφανος. Αυτό με έκανε να ξανακλείσω τα μάτια μου και να γύρω λίγο πίσω να αποτυπώσω την καύλα της στιγμής στη μνήμη μου. Ξαφνικά ένιωσα ένα μαλακό, ανάλαφρο και δροσερό ύφασμα να πέφτει στο πρόσωπο μου. Άνοιξα τα μάτια μου στη στιγμή και όλα ήταν σκοτεινά. Τράβηξα το ύφασμα από τα μούτρα μου. Ήταν το νυχτικάκι της Λιάνας το οποίο άφησα δίπλα στο πάπλωμα. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισα ήταν το μουνάκι της Λιάνας να καταπίνει κάθε εκατοστό του πούτσου μου.

Φρεσκοξυρισμένο με ένα μικρό περιποιημένο τριχωτό τριγωνάκι από πάνω να στέκει σα βελάκι που να σου δείχνει το δρόμο. Μαζί με την εικόνα ήρθε και η υπέροχη αυτή αίσθηση του γλιστρήματος μέσα της. Ήταν από τα πιο στενά αλλά και ταυτόχρονα υγρά μουνάκια που έτυχε να μπω μέχρι τότε. Άρχισε να γαμιέται μόνη της πάνω στο καυλί μου και δε νομίζω ότι της πήρε πάνω από δυοτρία λεπτά για να πλημμυρίσει κι άλλο τον πούτσο μου με τα υγρά του πρώτου οργασμού της. Στο διάστημα αυτό χάζευα το υπέροχο κορμί της και απορούσα πώς δεν το είχα προσέξει τόσο καιρό. Τι υπέροχα βυζάκια που είχε. Υπέροχο μέγεθος, υπέροχο σχήμα, υπέροχο στήσιμο, υπέροχες ρώγες, υπέροχη όψη. Απίστευτο. Μάλλον έφταιγε το σχετικά συντηρητικό ντύσιμο της. Αυτό ήταν ακόμα πιο ερεθιστικό όμως όπως το σκέφτηκα. Έπεσε τρέμοντας πάνω μου και τα κορμιά μας καίγανε. Μείναμε αμίλητοι και αγκαλιασμένοι έτσι χωρίς να κουνηθούμε για λίγο. Δε βγήκα από μέσα της και τη γύρισα ανάσκελα. Άρχισα να μπαινοβγαίνω στο πραγματικά πλημμυρισμένο μουνάκι της και να κοιτιόμαστε στα μάτια. Σύντομα βρήκαμε έναν ικανοποιητικό ρυθμό και οι δύο και φτάσαμε σε έναν υπέροχο οργασμό που φάνταξε σαν να ήταν ταυτόχρονος. Ελάχιστα δευτερόλεπτα απείχε ο δικός μου που ακλούθησε το δικό της.

Τέλειωσα μέσα της μιας και σε όλη τη φάση ούτε εγώ ούτε εκείνη μπορέσαμε να μιλήσουμε από την αμηχανία. Οι μοναδικές λέξεις που ειπώθηκαν, ήταν από εκείνη, όταν μέσα στον οργασμό της κατάλαβε ότι πάω να βγω για να τελειώσω και με έσφιξε πάνω της λέγοντας ξεψυχισμένα ότι παίρνει χάπι. Αφού ξαπλώσαμε για λίγο αγκαλιά, σηκωθήκαμε για να ντυθούμε. Αφού φόρεσε μόνο το νυχτικάκι της και μια ασορτί διάφανη, μαύρη, σατέν ρομπίτσα, πήγε μέσα και έφερε εκείνο τον μοσχομυριστό καφέ μαζί με κέικ και φρέσκα κρουασάν. Είχε κατέβει στο φούρνο από κάτω όταν εγώ κοιμόμουν και πήρε πρωινό. Κάπου ενδιάμεσα στον καφέ και στα χαμόγελα, αλλά και στο φαγητό συνειδητοποίησα κάτι. Δεν είχαμε φιληθεί ακόμα. Την κοίταξα και λες και ήμασταν συνεννοημένοι αρχίσαμε ένα παθιασμένο φιλί που κράτησε πολύ παραπάνω από τα συνηθισμένα. Όταν σταματήσαμε για να πάρουμε αναπνοή, πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε:

- Όπως ακριβώς το ήθελα.

- Τι εννοείς; Ρώτησα.

- Ήθελα απελπισμένα ένα φιλί σου από την ώρα που συναντηθήκαμε χτες. Θα μπορούσαμε να είχαμε πει πολλά πριν γίνει αυτό που έγινε σήμερα. Το πρώτο μας φιλί όμως θα ήταν κάτι εντελώς αμήχανο και ήθελα να είναι ωραίο. Αν σου έλεγα ότι σε θέλω, θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από τα φιλιά και σκέφτηκα ότι μιας και είμαστε τόσο καιρό φίλοι θα έμοιαζε περίεργο. Τώρα όμως ήρθε φυσικά και το λάτρεψα. Τώρα ήταν τόσο ερωτικό όσο επιθυμούσα και καθόλου επιτηδευμένο ώστε να εμπεριέχει το πρέπει.

- Αν για ένα φιλί έκανες όλα αυτά, τότε να σου δώσω κι άλλα!

- Ε… μην καλομαθαίνεις. Για το πρώτο είπα…

και γελάσαμε συνεχίζοντας τα φιλιά και τα χάδια. Οι επόμενες μέρες μέχρι και του Αγίου Ιωάννη πέρασαν άκρως ερωτικά και βοήθησαν να λυθούμε τελείως και να εξελίξουμε το σεξ μας από τις πρώτες, σχεδόν αμήχανες συνευρέσεις, στο επίπεδο του ξεσκίσματος. Μέσα σε όλες αυτές τις υπέροχες ερωτικές στιγμές μια μέρα πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα στη σχολή, μου λέει:

- Α… δε σου είπα!

- Τι;

- Βρήκα συγκάτοικο…

είπε και έψαξε το βλέμμα μου που κοιτούσε αδιάφορα μέχρι εκείνη τη στιγμή σε κάτι φωτογραφίες. Κοιταχτήκαμε στιγμιαία και συνέχισε.

- Τη Στεφανία!

- Ποια Στεφανία; Πήγε κάπου το μυαλό μου αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω.

- Τη Στεφανία από τη σχολή μας.

- Αλήθεια; Άντε ωραία…

είπα με σκέψεις να βομβαρδίζουν το κεφάλι μου. Η αλήθεια ήταν ότι μου είχε πηδήξει το μυαλό τη συγκεκριμένη στιγμή αλλά δεν το ήξερε. Η Στεφανία ήταν ίσως η πιο ωραία γκόμενα της σχολής. Δύο χρόνια μεγαλύτερη όλων μας σχεδόν με μελαμψό δέρμα, υπέροχο βλέμμα με μάτια μελιά και αστραφτερό γλυκό χαμόγελο. Μαλλί καστανόξανθο που δημιουργούσε φυσικές ανταύγειες, δυο όμορφα μικρά στητά βυζάκια που της επέτρεπαν αρκετές φορές να μη φοράει σουτιέν και το δυνατό της σημείο, ένας ολοστρόγγυλος, πεταχτός, φανταστικός κώλος που θα καύλωνε τον οποιοδήποτε. Στη σχολή της είχαν δώσει το προσωνύμιο Jlo λόγω μιας σχετικής ομοιότητας στο χρώμα του δέρματος και στα υπέροχα οπίσθια με την Jennifer Lopez. Είχε ένα μεγάλο κακό όμως. Ήξερε ότι τη γούσταραν όλοι από τη σχολή και αυτό της είχε δημιουργήσει ένα ειρωνικό στυλ του τύπου, "είστε όλα τα αγόρια ανώριμα και μικρά και τι να μου πείτε" συνοδευόμενο από το σχετικό τουπέ, μιας και αυτή είχε μια σχέση από τα 16 της με ένα τύπο στο χωριό της ο οποίος ήταν αρκετά μεγαλύτερος της. Νομίζω 8 χρόνια. Έδειχνε σαν να είναι καλυμμένη και να μην τη νοιάζει το να κάνει κάτι με κάποιον άλλο. Αν της μιλούσες λίγο παραπάνω νόμιζε πως τη φλερτάρεις και πως θες να την πηδήξεις, πράγμα που άλλοτε ίσχυε και άλλοτε όχι. Κάπως έτσι αλαζονικά και με υπερβολικό τουπέ, μίλησε και σε εμένα κάνα δυο φορές που συναντηθήκαμε, μία στη σχολή και μία στο αστικό πηγαίνοντας στη σχολή. Βέβαια τη δεύτερη φορά την έβρισα και έφυγα και από τότε δεν της μιλούσα, αγνοώντας την επιδεικτικά. Κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε ένα πάρτι και η προσπέραση μου την ενόχλησε μάλλον, γιατί άκουσα ένα.

- Δε μας μιλάς;… στο οποίο αρχικά δεν έδωσα σημασία.

- Ε, εσύ! Δεν μας μιλάς;…

είπε ξανά πιάνοντας μου το μπράτσο. Χαιρέτισα τους υπόλοιπους τριγύρω, έφτασα απέναντί της και της χαμογέλασα. Έσκυψα στο αυτί της και εκείνη μπερδεύτηκε νομίζοντας πως πάω να τη φιλήσω στο μάγουλο και μου έδωσε εκείνη ένα φιλί. Τα λόγια μου όμως την πάγωσαν.

- Όχι δε σου μιλάω. Δεν μιλάω σε κακομαθημένα κοριτσάκια σαν και του λόγου σου που νομίζουν ότι ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους. Δε σε χωνεύω…

είπα και σηκώθηκα χαμογελαστός να συνεχίσω την πορεία μου προς την παρέα μου, αφήνοντας τη να με κοιτάει αποσβολωμένα με ερωτηματικά στο πρόσωπό της. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς και μετά από αρκετά ποτά ήρθε κοντά μου να με ρωτήσει για τη στάση μου. Της εξήγησα το λόγο και ενώ στην αρχή δεν το δεχόταν ότι έγινε έτσι, μετά το παραδέχτηκε και ζήτησε συγνώμη. Δείχνοντας πλήρη αδιαφορία για τη συγνώμη της συνέχισα την κουβέντα μας και προσπάθησε να δικαιολογηθεί με βάση τη συμπεριφορά των άλλων μέχρι τώρα.

- Πολύ ώριμο να μας βάζεις όλους στο ίδιο σακί, μεγάλο κορίτσι.

- Δε σας βάζω όλους στο ίδιο σακί. Αν το έκανα δεν θα ήμουν εδώ τώρα.

Κουβέντα στην κουβέντα κάποια στιγμή και ενώ μιλούσαμε αρκετή ώρα και κοντραριζόμασταν με έπιασε από το χέρι και με οδήγησε στην τουαλέτα. Μπήκαμε μέσα και κλείδωσε πίσω μας την πόρτα. Έπεσε επάνω μου με φόρα και κρεμάστηκε στο λαιμό μου φιλώντας με, με τρελό πάθος. Ενώ στην αρχή ξαφνιάστηκα, ανταπέδωσα τα παθιασμένα φιλιά και συνέχισα σκύβοντας να φιλήσω και να γλείψω λαίμαργα το λαιμό της ενώ τα χέρια της είχαν γραπώσει τα κωλομέρια μου και τα δικά μου είχαν περάσει κάτω από το μπλουζάκι της χαϊδεύοντας της την πλάτη. Κάπου εκεί, ξαφνιάζοντας με εντελώς, μάζεψε όση δύναμη είχε και με απώθησε.

- Είδες που όλοι θέλετε να με πηδήξετε;…

είπε πάλι με το τουπέ και το ειρωνικό ύφος της ξεκλειδώνοντας την πόρτα. Την άρπαξα από το χέρι και τη γύρισα πρόσωπο με τα χείλη μου να απέχουν ελάχιστα από τα δικά της ενώ με το άλλο χέρι έκλεισα την πόρτα. Έκανα ένα βήμα προς τα πάνω της και εκείνη προς τα πίσω και κόλλησε στην πόρτα.

- Όχι μωρή καργιόλα. Εσύ το προκάλεσες αυτό…

της είπα αρπάζοντας της το χέρι και βάζοντας της το πάνω στον καυλωμένο πούτσο μου. Ασυναίσθητα τον έπιασε και τον έσφιξε λίγο πάνω από τα ρούχα, αφήνοντας τον ακαριαία μόλις συνειδητοποίησε τι κάνει. Και συνέχισα.

- Όσο και να νομίζεις ότι μας καυλώνεις, εσύ είσαι που ψοφάς για πούτσο και προκαλείς. Η μαλακία είναι ότι όσο και να ψοφάς δε θα τον πάρεις…

και πέταξα το χέρι της επάνω από τον πούτσο μου, άνοιξα την πόρτα και βγήκα στην παρέα σαν να μην έγινε τίποτα. Κάποιος πήγε να ρωτήσει αλλά του το έκοψα με μια κίνηση και ένα θανατηφόρο βλέμμα. Σε λίγο βγήκε κι αυτή. Δε βρήκε το θάρρος να έρθει ξανά κοντά μου, βέβαια συνέχισε να με κοιτάει όλο το βράδυ, μέχρι που φύγαμε. Από τότε είχαμε κόψει και την καλημέρα. Ελάχιστοι ήξεραν τι είχε γίνει αφού σε εμένα δεν αρέσει να μιλάω για τέτοια θέματα και από ότι φάνηκε και σε εκείνη. Άσε που δεν ήθελα να δημιουργήσω εντυπώσεις ή οτιδήποτε αφού εγώ είχα φερθεί σωστά κατά την γνώμη μου και δεν είχα σκοπό να τη θίξω. Από ότι έμαθα αργότερα το εκτίμησε υπερβολικά αυτό. Τώρα πια όμως έπρεπε να μιλάμε αν δε θέλαμε να δώσουμε δικαίωμα σε κανέναν να σχολιάσει και δε γούσταρα για κανένα λόγο να χαλαστεί η Λιάνα με την οποία τα πηγαίναμε πολύ καλά.

Εκείνη την ίδια μέρα κιόλας θα έφτανε το βράδυ αλλά θα κοιμόταν σε μια φίλη της ενώ την επόμενη είχε κανονίσει τη μετακόμιση της. Μια από τις επόμενες μέρες βρεθήκαμε για πρώτη φορά με τις νέες μας ιδιότητες. Εγώ ως το αγόρι της Λιάνας και εκείνη ως η συγκάτοικος. Προσποιηθήκαμε ότι χαρήκαμε με την νέα τάξη πραγμάτων και κάναμε σα να μην συμβαίνει τίποτα. Αποφεύγαμε και οι δύο όποτε μπορούσαμε να είμαστε μαζί και όλα κύλισαν μια χαρά για ένα διάστημα. Ακολούθησαν όμως κάποιες δύσκολες μέρες για τη Λιάνα που αρρώστησε και εγώ ήθελα να είμαι κοντά της να την φροντίζω και στο καπάκι η εξεταστική που στην ουσία μέναμε μαζί και διαβάζαμε παρέα, τρώγαμε, κοιμόμασταν παρέα και ξεσκιζόμασταν σε κάθε ευκαιρία στο γαμήσι για να ξεδίνουμε λίγο από το διάβασμα.

Η Στεφανία φανερά ενοχλημένη από την όλη κατάσταση άρχισε να πετάει μπηχτές για το ότι ήμουν συνέχεια στο σπίτι και τέτοια, μέχρι που μια μέρα που έλειπα κάθισε και μάλωσε με τη Λιάνα για το συγκεκριμένο λόγο, λέγοντας της πως αν θέλω να μένω τόσο πολύ, θα πρέπει να συμμετέχω στις δουλειές του σπιτιού και στα έξοδα και άλλα τέτοια που εν μέρει είχε δίκιο, αλλά ο τρόπος και το timing την εξέθεταν. Κάποια στιγμή που γύρισα σπίτι βρήκα τη Λιάνα να κλαίει. Μου είπε τι έγινε και θύμωσα.

- Λοιπόν αυτό θα λήξει τώρα... είπα νευριασμένα.

- Σε παρακαλώ μη μαλώσετε. Δεν αντέχω να είμαι ανάμεσα.

- Καμία σχέση. Μη στεναχωριέσαι. Που είναι τώρα;

- Δεν ξέρω, βγήκε λίγο έξω.

- Λοιπόν, μπαίνω να κάνω ένα μπανάκι και έρχομαι. Όταν γυρίσει θα πάω να της μιλήσω.

- Εντάξει, μόνο μη μαλώσετε. Σας έχω ανάγκη και τους δύο. Συναισθηματικά είστε όλα όσα έχω αυτόν τον καιρό.

- Θα τα κανονίσω όλα εγώ, μην ανησυχείς. Είπα και πήγα στο μπάνιο.

Στο διάστημα αυτό και μόλις είχα τελειώσει το μπάνιο μου, άκουσα την εξώπορτα αρχικά και μετά κάποια μουρμουρητά καθώς ο δρόμος για το δωμάτιο της Στεφανίας σε υποχρέωνε να περάσεις μπροστά από την τουαλέτα. Η πόρτα της έκλεισε με δύναμη και κάπου εκεί βγήκα κι εγώ. Πήγα μέσα και έβαλα μια πιτζάμα ρωτώντας τη Λιάνα.

- Σου μίλησε ή έφυγε μέσα κατευθείαν;

- Τίποτα. Καρφί μέσα. Και κοπάνησε και την πόρτα της.

- Ξέρω, αυτό το άκουσα. Φόρεσα και ένα φανελάκι και είπα. Πάω λίγο μέσα να της μιλήσω. Θες να έρθεις;

- Όχι. Θα είναι χειρότερα νομίζω.

- Ναι ίσως έχεις δίκιο. Θα μπει σε αμυντική στάση αν είμαστε δύο. Λοιπόν θα πάω εγώ και θα γυρίσω να κάνουμε τρελίτσες, ναι μωρό μου;

- Ναι μωράκι μου. Απάντησε. Θα σε περιμένω.

- Μην ξεκινήσεις χωρίς εμένα… είπα και γελάσαμε.

- Όπως είπαμε, ε;…

είπε και ένωσε τα χέρια της σαν να κάνει παράκληση. Της έκλεισα το μάτι και της έκανα ένα καθησυχαστικό νεύμα κατάφασης. Βγήκα και έκλεισα την πόρτα διασχίζοντας το μεγάλο χολ και στάθηκα έξω από την πόρτα της Στεφανίας. Χτύπησα με το χέρι μου την πόρτα τρεις φορές.

- Έλα…

ακούστηκε ελαφρώς καθυστερημένα από μέσα σε ένα σοβαρό τόνο. Μπήκα μέσα και τη βρήκα να κάθεται στο κρεβάτι της σκεπασμένη με μια φλις κουβέρτα από τη μέση και κάτω και φορώντας τα κοκάλινα ξεκουραστικά γυαλιά της χαμηλά στη μύτη να ακουμπάει πίσω στα μαξιλάρια της και να βλέπει τηλεόραση.

- Α… εσύ είσαι; Είπε μαλακώνοντας τη φωνή της.

- Εγώ…

είπα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Πλησίασα και κάθισα δίπλα της στο κρεβάτι με πρόσωπο προς αυτήν.

- Προφανώς ξέρεις γιατί είμαι εδώ… είπα αρκετά ήρεμα.

- Ε, ναι… ξέρω, είπε το ίδιο ήρεμα.

- Λοιπόν, άκου τι θα σου πω. Ξέρω ότι δεν ξεκινήσαμε καλά. Βέβαια τα γεγονότα μας έχουν φέρει να πρέπει να ανεχτούμε, αναγκαστικά, ο ένας τον άλλο. Δεν ξέρω αν σου είναι ευχάριστο η δυσάρεστο αυτό, δεν ξέρω αν σου είναι εύκολο ή δύσκολο. Θα σου πω πως είναι για εμένα όμως. Για εμένα είναι μεν δύσκολο, αλλά είναι πολύ ευχάριστο. Δύσκολο δε χρειάζεται να σου πω γιατί είναι, αλλά ευχάριστο χρειάζεται. Είναι ευχάριστο λοιπόν γιατί σε γνωρίζω καλύτερα μέσα από αυτή τη διαδικασία. Και δεν είσαι όπως φαίνεσαι. Είσαι πολύ καλύτερο παιδί από ότι δείχνεις. Κράτα το αυτό στην άκρη. Δεν ξέρω ποιό ακριβώς είναι το πρόβλημα σου με εμένα και τη Λιάνα αλλά θέλω από εδώ και στο εξής όταν συμβαίνει κάτι και δεν αισθάνεσαι καλά με κάτι να το λες σε αυτόν που πρέπει. Από ότι κατάλαβα το πρόβλημά σου είναι μαζί μου και όχι με τη Λιάνα στην προκειμένη περίπτωση. Θα ήθελα λοιπόν μιας και γνωριζόμαστε καλύτερα σιγά-σιγά να με αντιμετωπίζεις σαν Άκη και όχι σαν το αγόρι της Λιάνας. Όπως εγώ σε αντιμετωπίζω ως Στεφανία και όχι σαν τη συγκάτοικο της Λιάνας. Σε θεωρώ φίλη μου και κάθε πρόβλημα που προκύπτει ανάμεσα μας θα το λύνω μαζί σου. Δε θα βάζω τη Λιάνα ανάμεσα σε καμία περίπτωση. Μπορείς να το κάνεις αυτό;…

ρώτησα κοιτώντας την στα μάτια για να πάρω ένα καταφατικό νεύμα από τα σχεδόν βουρκωμένα μάτια της.

- Τώρα πες μου λοιπόν το πρόβλημα σου.

- Σόρρυ ρε εσύ αλλά με την πίεση της εξεταστικής μου βγήκε λίγο άσχημα το συναίσθημα. Απλά είσαι πολλές ώρες εδώ και τώρα με την εξεταστική δε σας έβλεπα καθόλου. Είχαμε όλοι το διάβασμα και εμένα με αφήσατε λίγο απ' έξω από αυτό. Κάνατε τα πάντα μαζί και ένιωθα σαν παρείσακτη στο ίδιο μου το σπίτι. Κάνατε και πολύ θόρυβο στο σεξ σε ότι να 'ναι ώρες και εμένα μου λείπει ο Δημήτρης. Εννοείται πως αυτό για τη συνεισφορά δεν το εννοούσα, απλά μου βγήκε επιθετικά. Σιγά μη σε βάλουμε να καθαρίσεις και να κάνεις δουλειές. Απλά με τη Λιάνα είχαμε βρει μια σειρά και κάναμε δουλειές μαζί και ακόμα και αυτό στο συγκεκριμένο διάστημα δε γινόταν σωστά. Άσε που ήταν και κάτι που κάναμε μαζί και πλέον δεν υπήρχε.

- Φτάνει, κατάλαβα… της είπα και της έπιασα το χέρι. Έχεις τα δίκια σου κι εσύ. Κατάλαβες όμως ότι τα είπες σε λάθος άνθρωπο; Θέλω να με βλέπεις σα φίλο σου από εδώ και πέρα. Στο κάτω-κάτω ρε χαζό, με τη Λιάνα θα πρέπει να συμβιώνεις ενώ αν τα πεις σε εμένα θα κερδίζεις αυτό που χρειάζεσαι χωρίς εντάσεις. Είπα και άνοιξα τα χέρια μου σε μια μεγάλη αγκαλιά περιμένοντας.

- Ευχαριστώ…

είπε και χώθηκε βαθιά στην αγκαλιά μου ανταποδίδοντας την αγκαλιά. Ένας βαθύς αναστεναγμός γέμισε τα ρουθούνια της με τα αρώματα μου από πριν που είχα κάνει μπάνιο. Κι εκείνη μύριζε υπέροχα. Και το μαλακό ύφασμα από το μπλουζάκι που φορούσε δεν μπόρεσε να με αποτρέψει από το να καταλάβω πως δεν φόραγε σουτιέν, πράγμα που το σιγούρεψα περνώντας το χέρι μου από όλη την επιφάνεια της πλάτης της. Η ρωγίτσες της ακουμπούσαν στο στέρνο μου. Η σκέψη και μόνο με ερέθισε και η αγκαλιά κρατούσε παραπάνω από το κανονικό μάλλον. Έκανα να φύγω και σταδιακά τραβήχτηκα προς τα πίσω. Δεν ήθελα. Έπρεπε. Ευτυχώς έκανε κι εκείνη το ίδιο. Εκείνη τη στιγμή όμως έγινε κάτι που τα άλλαξε όλα. Όπως τράβηξα το χέρι μου για να το μαζέψω, το χοντροκομμένο ηλεκτρονικό μου ρολόι, σκάλωσε στην φλις κουβέρτα που σκέπαζε τα πόδια της Στεφανίας και τραβώντας το χέρι μου την ξεσκέπασα. Αυτό που αντίκρισα δεν το περίμενα. Η Στεφανία δε φορούσε τίποτα από κάτω. Ήταν ολόγυμνη και το υπέροχο ξυρισμένο μουνάκι της ξεπρόβαλε, με μια γυαλάδα να το καλύπτει ενώ στο σεντόνι από κάτω είχε μια μικρή υγρή κηλίδα που είχε μουσκέψει.

- Συγνώμη…

ψέλλισα με τρεμάμενη φωνή μη μπορώντας ακόμα να διαχειριστώ τη φάση. Σηκώθηκα και πήγα να φύγω μα η Στεφανία πετάχτηκε και πιάνοντας με από τον πούτσο που είχε αρχίσει να καυλώνει επικίνδυνα, είπε:

- Σε παρακαλώ. Περίμενε…

και με τράβηξε ξανά προς το μέρος της. Έβαλε τα χέρια της αριστερά και δεξιά από την πιτζάμα μου και την κατέβασε. Το καυλί μου είχε προλάβει και είχε σκληρύνει για τα καλά οπότε ταλαντώθηκε μπροστά της περήφανο. Πήρε λίγο καλύτερη θέση καθήμενη στην άκρη του κρεβατιού και πήρε μαλακά στο στόμα της τον τέρμα καυλωμένο μου πούτσο. Τον πήρε 4-5 φορές αργά και βασανιστικά όσο πιο βαθιά μπορούσε και την τελευταία τον ρούφηξε κάνοντας τον ακόμα πιο σκληρό. Με κοίταξε μέσα στα μάτια με ένα λάγνο βλέμμα μέσα από τα γυαλιά της, σηκώθηκε και με γύρισε να καθίσω εγώ στην άκρη του κρεβατιού. Ανέβηκε πάνω μου και καβάλησε το καυλί μου που γλίστρησε μέσα της μην βρίσκοντας καμία αντίσταση με την τόση υγρασία που είχε. Με διαφορά το πιο υγρό μουνί που είχα μπει. Για την ακρίβεια δεν πίστευα πως μπορεί να είναι ένα μουνί τόσο υγρό.

Με αγκάλιασε από το λαιμό και κόλλησε τα χείλη της στα δικά μου, με τη γλώσσα της να παλεύει με τη δική μου σε μια υπέροχη μάχη και με καμία δεκαριά μπρος-πίσω άρχισε να τρέμει στην αγκαλιά μου και να με πλημμυρίζει με ακόμα περισσότερα υγρά στα αρχίδια μου. Προσπαθώντας να βρει ανάσα, να μην κάνει θόρυβο και να συνέλθει, κουνήθηκε άλλες τόσες φορές και έχοντας πάρει από το κομοδίνο της τα αντισυλληπτικά χάπια για να μου τα δείξει, χαλάρωσα και τέλειωσα και εγώ μέσα της μην αντέχοντας την καύλα της στιγμής. Σηκωθήκαμε άρον-άρον και συμμαζευτήκαμε. Βγήκαμε από το δωμάτιο της και κατευθυνθήκαμε στο δωμάτιο της Λιάνας. Φτάσαμε απ' έξω. Η Στεφανία χτύπησε το τζάμι της πόρτας και ανοίξαμε σιγά-σιγά την πόρτα. Τα κορίτσια χαμογέλασαν μεταξύ τους και χάθηκαν η μια στην αγκαλιά της άλλης. Τα δακρύβρεχτα πρόσωπά τους ήταν γεμάτα χαρά. Η Λιάνα μου έριξε ένα βλέμμα γεμάτο ευγνωμοσύνη.

Κάπου εκεί και ενώ άρχισε να λέει κάτι η Στεφανία, εγώ βρήκα την ευκαιρία να πάω στην τουαλέτα και να καθαριστώ σωστά. Όταν γύρισα με φωνάξανε να καθίσω ανάμεσα τους στον καναπέ. Άρχιζε η ταινία. Άνοιξα τα χέρια μου και τις πήρα και τις δύο αγκαλιά. Φίλησα τη Λιάνα στο στόμα, τη Στεφανία στο μάγουλο, χαμογελάσαμε όλοι μαζί και αράξαμε να δούμε την ταινία.




Copyright protected OW ref: 173151