Ένα Σάββατο πρωί, σηκώθηκα να πάω για τα ψώνια μου όπως πάντα. Πήγα σούπερ μάρκετ, κρεοπωλείο, λαϊκή και καθαριστήριο. Τελευταία στιγμή θυμήθηκα ότι ήθελα να πάρω μια ατζέντα. Σταμάτησα το αυτοκίνητο έξω από το μεγάλο βιβλιοπωλείο της περιοχής μου. Μπήκα μέσα. Πρόσεξα ότι μόλις είχαν φέρει πακέτα με ένα καινούργιο βιβλίο. Περίεργη, σήκωσα ένα αντίτυπο και το γύρισα να διαβάσω τον συγγραφέα και την υπόθεση.
Κι αυτό τα άλλαξε όλα.
Ο τίτλος ήταν "Γυναίκες που αγαπούν γυναίκες". Ούτε που θυμάμαι την συγγραφέα. Στο πίσω μέρος έγραφε κάποια γενικά πράγματα, όπως ότι πρόκειται για μια εναλλακτική προσέγγιση στο θέμα του λεσβιασμού. Άνοιξα την πρώτη σελίδα. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα. Διάβασα την πρώτη παράγραφο. Τα αποτελέσματα ήταν εκρηκτικά.
Έλεγε περίπου τα εξής:
"Η Ανέτ έκλεισε τα μάτια. Το κορμί της γυμνό πάνω στα λευκά δροσερά σεντόνια συσπάστηκε από ηδονή. Ένα βογκητό ξέφυγε από τα χείλη της. Η Σάρλοτ της έγλειφε την κλειτορίδα. Αναστέναξε απολαυστικά. Θυμήθηκε τον Γκύ. Ποτέ δεν της είχε προσφέρει τέτοια ευχαρίστηση. Εκείνο το φωτεινό καλοκαιρινό απόγευμα η Ανέτ έγινε λεσβία. Και η ζωή της άλλαξε για πάντα"
Όπως άλλαξε κι η δική μου ζωή. Αισθάνθηκα το αίμα να σφυροκοπάει στις φλέβες μου. Πήρα το βιβλίο και πήγα γρήγορα σπίτι. Τα ψώνια ξεχασμένα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Κάθισα στο κρεβάτι και διάβασα το βιβλίο μέσα σε μια ώρα.
Πανικός με έπιασε όταν αντιλήφθηκα ότι ήμουν υγρή, οι ρώγες μου σκληρές και η κλειτορίδα μου να πάλλεται. Ήμουν λεσβία? Ποτέ δεν το είχα αναρωτηθεί. Ήμουν βέβαιη. Μου άρεσαν οι άνδρες. Τότε τι μου συνέβαινε?
Έκρυψα το βιβλίο σε ένα συρτάρι. Δεν έφευγε όμως από το μυαλό μου. Πέρασαν μέρες. Η συμπεριφορά μου άλλαξε προς τον αρραβωνιαστικό μου. Ήμουν ψυχρή και απόμακρη. Τις νύχτες, σκεφτόμουν τις περιγραφές του βιβλίου και δεν άντεχα. Χαϊδευόμουν και τελείωνα. Και ο ένας οργασμός ακολουθούσε τον άλλον. Ολόγυμνη κάτω από τα σκεπάσματα. Έβρισκα δικαιολογίες για να μην έρχεται ο αρραβωνιαστικός μου στο σπίτι.
Τελικά αναγκάστηκα να του μιλήσω. Στην αρχή σοκαρίστηκε. Ύστερα προσπάθησε να καταλάβει. Και μετά χωρίσαμε.
Πέρασαν μήνες. Κανείς άλλος δεν ήξερε την αλήθεια. Άρχισα να υποψιάζομαι πως ήταν η ιδέα μου. Σιγά σιγά άρχιζε να φεύγει από το μυαλό μου. Μέχρι που άρχισα να μετανιώνω που χώρισα. Αντιμετώπιζα κάποιο ιατρικό πρόβλημα και πήγαινα σε μια ιδιωτική κλινική για μια θεραπεία. Ευτυχώς τίποτα σοβαρό.
Μια ημέρα, ο γιατρός που με είχε αναλάβει έλειπε. Ήρθε μια ειδικευόμενη γιατρός. Κάτι ρίγησε μέσα μου. Ήταν πανέμορφη, με πλούσιο στήθος, τέλειες καμπύλες και υπέροχα χείλη. Άρχισα να φαντασιώνομαι σκηνές πάθους μαζί της. Αλλά όταν την έβλεπα ήμουν πολύ σοβαρή απέναντί της.
Είχαν περάσει περίπου δύο εβδομάδες και είχαμε αποκτήσει κάποια οικειότητα. Μιλούσαμε για διάφορα πράγματα και την έλεγα με το μικρό της όνομα. Μέχρι που μια μέρα, χρειάστηκε να μου δείξει πως να δέσω έναν επίδεσμο. Μόλις ένιωσα το άγγιγμα των δαχτύλων της στο δέρμα μου, πύρωσα. Δεν ξέρω πως το έκανα αυτό αλλά σαν μέσα σε όνειρο πήρα το χέρι της και το φίλησα.
Περίμενα αρνητική αντίδραση αλλά αυτό που έγινε ήταν διαφορετικό. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και σηκώθηκε και κλείδωσε την πόρτα. Κάθισε στο γραφείο της και μου είπε απλά "σε θέλω".
Σηκώθηκα και την πλησίασα. Πήρα τα χείλη της στα δικά μου. Αναζήτησα την γλώσσα της. Το πάθος άρχισε να φουντώνει. Οι γλώσσες μας τρίβονταν και μας παρέσυραν σε ένα ταξίδι ηδονής. Της ξεκούμπωσα την ιατρική ποδιά και της έτριψα τις ρώγες πάνω από το σουτιέν. Ελευθέρωσα ένα στήθος και έφερα την ρώγα της στο στόμα μου. Την έγλειψα αργά. Εκείνη βόγκηξε. Το χέρι μου γλίστρησε στο μουνί της. Υγρό και ανοιχτό. Γονάτισα. Εκείνη άνοιξε τα πόδια της. Άρχισα να την γλείφω με απόλαυση.
Ένιωθα την σάρκα της να καίει και να λιώνει. Έχυνε συνέχεια. Ένιωσα τον οργασμό της στο στόμα μου. Δεν άντεχα, ήθελα να χύσω σαν τρελή. Κατέβασα το παντελόνι μου χωρίς να το βγάλω τελείως. Το ίδιο και το κυλοτάκι. Την καβάλησα. Πέρασα το ένα πόδι μου κάτω από το δικό της. Αρχίσαμε να τρίβουμε τα μουνιά μας. Το πάθος σαρωτικό, ανυπέρβλητο. Τα βογκητά ανεξέλεγκτα. Οι γλώσσες μας ήταν ένα.
Χύσαμε μαζί. Νιώθαμε τις δονήσεις από τις κλειτορίδες που έλιωναν...
Πλησίασα το αυτί της και της ψιθύρισα "σήμερα γίναμε λεσβίες..."
"Λεσβίες..." επανέλαβε λιγωμένα "Ναι..."
Κι αυτό τα άλλαξε όλα.
Ο τίτλος ήταν "Γυναίκες που αγαπούν γυναίκες". Ούτε που θυμάμαι την συγγραφέα. Στο πίσω μέρος έγραφε κάποια γενικά πράγματα, όπως ότι πρόκειται για μια εναλλακτική προσέγγιση στο θέμα του λεσβιασμού. Άνοιξα την πρώτη σελίδα. Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα. Διάβασα την πρώτη παράγραφο. Τα αποτελέσματα ήταν εκρηκτικά.
Έλεγε περίπου τα εξής:
"Η Ανέτ έκλεισε τα μάτια. Το κορμί της γυμνό πάνω στα λευκά δροσερά σεντόνια συσπάστηκε από ηδονή. Ένα βογκητό ξέφυγε από τα χείλη της. Η Σάρλοτ της έγλειφε την κλειτορίδα. Αναστέναξε απολαυστικά. Θυμήθηκε τον Γκύ. Ποτέ δεν της είχε προσφέρει τέτοια ευχαρίστηση. Εκείνο το φωτεινό καλοκαιρινό απόγευμα η Ανέτ έγινε λεσβία. Και η ζωή της άλλαξε για πάντα"
Όπως άλλαξε κι η δική μου ζωή. Αισθάνθηκα το αίμα να σφυροκοπάει στις φλέβες μου. Πήρα το βιβλίο και πήγα γρήγορα σπίτι. Τα ψώνια ξεχασμένα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Κάθισα στο κρεβάτι και διάβασα το βιβλίο μέσα σε μια ώρα.
Πανικός με έπιασε όταν αντιλήφθηκα ότι ήμουν υγρή, οι ρώγες μου σκληρές και η κλειτορίδα μου να πάλλεται. Ήμουν λεσβία? Ποτέ δεν το είχα αναρωτηθεί. Ήμουν βέβαιη. Μου άρεσαν οι άνδρες. Τότε τι μου συνέβαινε?
Έκρυψα το βιβλίο σε ένα συρτάρι. Δεν έφευγε όμως από το μυαλό μου. Πέρασαν μέρες. Η συμπεριφορά μου άλλαξε προς τον αρραβωνιαστικό μου. Ήμουν ψυχρή και απόμακρη. Τις νύχτες, σκεφτόμουν τις περιγραφές του βιβλίου και δεν άντεχα. Χαϊδευόμουν και τελείωνα. Και ο ένας οργασμός ακολουθούσε τον άλλον. Ολόγυμνη κάτω από τα σκεπάσματα. Έβρισκα δικαιολογίες για να μην έρχεται ο αρραβωνιαστικός μου στο σπίτι.
Τελικά αναγκάστηκα να του μιλήσω. Στην αρχή σοκαρίστηκε. Ύστερα προσπάθησε να καταλάβει. Και μετά χωρίσαμε.
Πέρασαν μήνες. Κανείς άλλος δεν ήξερε την αλήθεια. Άρχισα να υποψιάζομαι πως ήταν η ιδέα μου. Σιγά σιγά άρχιζε να φεύγει από το μυαλό μου. Μέχρι που άρχισα να μετανιώνω που χώρισα. Αντιμετώπιζα κάποιο ιατρικό πρόβλημα και πήγαινα σε μια ιδιωτική κλινική για μια θεραπεία. Ευτυχώς τίποτα σοβαρό.
Μια ημέρα, ο γιατρός που με είχε αναλάβει έλειπε. Ήρθε μια ειδικευόμενη γιατρός. Κάτι ρίγησε μέσα μου. Ήταν πανέμορφη, με πλούσιο στήθος, τέλειες καμπύλες και υπέροχα χείλη. Άρχισα να φαντασιώνομαι σκηνές πάθους μαζί της. Αλλά όταν την έβλεπα ήμουν πολύ σοβαρή απέναντί της.
Είχαν περάσει περίπου δύο εβδομάδες και είχαμε αποκτήσει κάποια οικειότητα. Μιλούσαμε για διάφορα πράγματα και την έλεγα με το μικρό της όνομα. Μέχρι που μια μέρα, χρειάστηκε να μου δείξει πως να δέσω έναν επίδεσμο. Μόλις ένιωσα το άγγιγμα των δαχτύλων της στο δέρμα μου, πύρωσα. Δεν ξέρω πως το έκανα αυτό αλλά σαν μέσα σε όνειρο πήρα το χέρι της και το φίλησα.
Περίμενα αρνητική αντίδραση αλλά αυτό που έγινε ήταν διαφορετικό. Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και σηκώθηκε και κλείδωσε την πόρτα. Κάθισε στο γραφείο της και μου είπε απλά "σε θέλω".
Σηκώθηκα και την πλησίασα. Πήρα τα χείλη της στα δικά μου. Αναζήτησα την γλώσσα της. Το πάθος άρχισε να φουντώνει. Οι γλώσσες μας τρίβονταν και μας παρέσυραν σε ένα ταξίδι ηδονής. Της ξεκούμπωσα την ιατρική ποδιά και της έτριψα τις ρώγες πάνω από το σουτιέν. Ελευθέρωσα ένα στήθος και έφερα την ρώγα της στο στόμα μου. Την έγλειψα αργά. Εκείνη βόγκηξε. Το χέρι μου γλίστρησε στο μουνί της. Υγρό και ανοιχτό. Γονάτισα. Εκείνη άνοιξε τα πόδια της. Άρχισα να την γλείφω με απόλαυση.
Ένιωθα την σάρκα της να καίει και να λιώνει. Έχυνε συνέχεια. Ένιωσα τον οργασμό της στο στόμα μου. Δεν άντεχα, ήθελα να χύσω σαν τρελή. Κατέβασα το παντελόνι μου χωρίς να το βγάλω τελείως. Το ίδιο και το κυλοτάκι. Την καβάλησα. Πέρασα το ένα πόδι μου κάτω από το δικό της. Αρχίσαμε να τρίβουμε τα μουνιά μας. Το πάθος σαρωτικό, ανυπέρβλητο. Τα βογκητά ανεξέλεγκτα. Οι γλώσσες μας ήταν ένα.
Χύσαμε μαζί. Νιώθαμε τις δονήσεις από τις κλειτορίδες που έλιωναν...
Πλησίασα το αυτί της και της ψιθύρισα "σήμερα γίναμε λεσβίες..."
"Λεσβίες..." επανέλαβε λιγωμένα "Ναι..."
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.